Τρίτη 22 Ιούλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΤΗ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Παράνομες κρίνονται 9 στις 10 απεργίες!

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Πρωτοδικείου Αθηνών, το διάστημα 1999 - 2008, από τις 248 προσφυγές των εργοδοτών σε βάρος απεργιακών κινητοποιήσεων, έγιναν δεκτές οι 215!

Εννιά στις δέκα περιπτώσεις απεργιακών κινητοποιήσεων που φτάνουν στα δικαστήρια με προσφυγή της εργοδοσίας, κρίνονται παράνομες, καταχρηστικές ή και τα δύο.

Αυτό προκύπτει από την επεξεργασία των στοιχείων που έκανε ο «Ρ», ανατρέχοντας στις δικαστικές προσφυγές και αποφάσεις που κατατέθηκαν και εκδικάστηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών από το 1999 μέχρι και σήμερα.

Το αποτέλεσμα αυτής της επεξεργασίας έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του, στους οποίους συγκαταλέγεται και η δήθεν «αμερόληπτη» και «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, λειτουργούν από την κορφή ως τα νύχια για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, τα οποία θίγονται με τον πιο ευθύ τρόπο στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι ενός κλάδου ή μιας επιχείρησης κηρύξουν απεργία. Τότε είναι που οι εργοδότες καταφεύγουν στα σίγουρα λημέρια της αστικής Δικαιοσύνης, με τη βεβαιότητα ότι αυτή θα τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί τους απεργούς εργαζόμενους και θα επιβάλει το σταμάτημα του αγώνα τους. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, βέβαια, έχει προηγηθεί ένα όργιο τρομοκρατίας και εκβιασμών από την πλευρά της εργοδοσίας, προκειμένου να «πνιγούν» οι κινητοποιήσεις.

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Σύμφωνα με τα στοιχεία από τα αρχεία του Πρωτοδικείου Αθηνών (βλέπε πίνακα), από το 1999 μέχρι και τον Ιούνη του 2008 εκδικάστηκαν 248 προσφυγές της εργοδοσίας με το αίτημα να κριθούν απεργιακές κινητοποιήσεις παράνομες και καταχρηστικές. Στο παραπάνω χρονικό διάστημα δεν υπολογίζεται ο Δεκέμβρης του 2003 και ολόκληρο το 2005, για το οποίο το Πρωτοδικείο αδυνατεί να δώσει στοιχεία (ο σχετικός φάκελος εμφανίζεται να έχει χαθεί στη διαδρομή ανάμεσα στην Ευελπίδων και τη Λουκάρεως, όπου στεγάζεται στο Αρχείο του Πρωτοδικείου!).

Από συγκέντρωση στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης ενάντια στην ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων

Motion Team

Από συγκέντρωση στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης ενάντια στην ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων
Τα στοιχεία για την περίοδο 1999 - Νοέμβρης 2003 προέρχονται από εισήγηση που παρουσιάστηκε σε σχετική ημερίδα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας και της Ενωσης Ελλήνων Εργατολόγων, το Δεκέμβρη του 2003.

Από τις 248 προσφυγές που τελικά έφτασαν στην ακροαματική διαδικασία, οι 215 κρίθηκαν παράνομες ή/ και καταχρηστικές (ποσοστό 86,7%)! Νόμιμες κρίθηκαν άλλες 30, ενώ τρεις ακόμα προσφυγές παραπέμφθηκαν να δικαστούν σε άλλο δικαστήριο ή συνέτρεξε άλλος λόγος, ώστε να μη βγει τελεσίδικη απόφαση. Τα στοιχεία, αν και ενδεικτικά, δείχνουν τη σαφέστατη τάση ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων, με δεδομένο ότι στο Πρωτοδικείο Αθηνών κατατίθεται η πλειοψηφία των εργοδοτικών προσφυγών και κατά συνέπεια το συγκεκριμένο δικαστήριο προσφέρει και το πιο μαζικό - άρα και πιο αξιόπιστο - δείγμα.

Το γεγονός, εξάλλου, ότι τη χρονική περίοδο που εξετάζεται εναλλάχτηκαν στην κυβέρνηση η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνει το σταθερό προσανατολισμό των κυβερνήσεων του κεφαλαίου στην ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων με την αξιοποίηση και του μηχανισμού της Δικαιοσύνης.

Να μην ξεφεύγει ούτε μία!

Φαίνεται, ωστόσο, ότι το κεφάλαιο δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένο από τη δικαστική συνδρομή που του προσφέρουν οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι στην αναμέτρηση με τους απεργούς εργάτες. Γι' αυτό οι εργοδότες απαίτησαν και πέτυχαν μέτρα, ώστε να μην ξεφεύγει ούτε μία απεργία από την καταδικαστική μέγκενη της Δικαιοσύνης, ακόμα και στην περίπτωση που πρωτόδικα το δικαστήριο αθωώσει τους εργαζόμενους.


Μόνο έτσι εξηγείται το γεγονός ότι, μόλις τον περασμένο Ιούνη, το υπουργείο Δικαιοσύνης «πέρασε» στη Βουλή τροπολογία με την οποία σφίγγει ακόμα περισσότερο η θηλιά στο δικαίωμα της απεργίας. Σύμφωνα με τη ρύθμιση που ψηφίστηκε στις 12 Ιούνη:

  • Δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη να εκδικαστεί μέσα σε 48 ώρες έφεση που έχει καταθέσει κατά πρωτόδικης απόφασης δικαστηρίου, η οποία έχει χαρακτηρίσει νόμιμη μια απεργία.
  • Η απόφαση του Εφετείου βγαίνει το αργότερο τρεις μέρες μετά τη δίκη. Με άλλα λόγια, το πολύ μέσα σε πέντε μέρες, ακυρώνεται η πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου.
  • Ορίζεται η σύνθεση του δικαστηρίου στο Εφετείο από τον πρόεδρο Εφετών ή τον πρόεδρο του Συμβουλίου Διεύθυνσης των Εφετών (έως τώρα, η σύνθεση της έδρας προέκυπτε με κλήρωση).

Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η συγκεκριμένη τροπολογία μπορεί να αποβεί προς όφελος των εργαζομένων είναι έωλο και προκλητικό, αφού, όπως και στατιστικά αποδεικνύεται, η Δικαιοσύνη δικαιώνει συστηματικά τους εργοδότες. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση είναι να δώσει την ευκαιρία στο δικαστήριο να «διορθώσει» τυχόν αθωωτική απόφαση για τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις των πολυήμερων απεργιών, οπότε και η εργοδοσία καίγεται πραγματικά να επιβάλει παύση των κινητοποιήσεων. Τώρα αποκτά τη δυνατότητα να προλάβει κάθε ελιγμό των εργαζόμενων και μέσα σε 48 ώρες να πετύχει την επιθυμητή καταδικαστική απόφαση, έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει δικαστικούς διορισμένους για μια τέτοια αποστολή.

Επίθεση στην καρδιά των εργατικών αγώνων

Η Δικαιοσύνη, ωστόσο, όταν πρόκειται να γνωμοδοτήσει για μια απεργία, δεν αρκείται μόνο στον τύπο της υπόθεσης, αλλά μπαίνει και στην ουσία, δημιουργώντας με το σκεπτικό της επικίνδυνο προηγούμενο για τους εργατικούς αγώνες, συνολικά για το λαϊκό κίνημα. Είναι χαρακτηριστική και μνημειώδης η απόφαση, με την οποία το Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε στις 22 Δεκέμβρη του 2005 παράνομες και καταχρηστικές τις απεργιακές κινητοποιήσεις (4ωρες στάσεις εργασίας ανά βάρδια) των εργαζομένων στη «Σόφτεξ», που επί δίμηνο αγωνίζονταν ενάντια στις απολύσεις που μεθόδευσε η πολυεθνική ιδιοκτήτρια της «Αθηναϊκής Χαρτοποιίας».

Το δικαστήριο, με μια κατάπτυστη απόφαση, δεν έκρινε παράνομη μόνο τη μορφή της κινητοποίησης, αλλά και το περιεχόμενό της, βάζοντας στο στόχαστρο τα αιτήματα και τους στόχους πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Στο δικαστικό φιρμάνι αναφερόταν επί λέξει: «Σε ό,τι αφορά τώρα τα απεργιακά αιτήματα που προτάθηκαν κατά τη διάρκεια των επίμαχων απεργιακών κινητοποιήσεων για μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, νομοθέτηση 7ωρου και εβδομαδιαίου 35ωρου και αύξηση των ελαχίστων νομίμων αποδοχών, τα αιτήματα αυτά παρίστανται καταχρηστικά και εκ τούτου παράνομα, καθόσον η ικανοποίηση των αιτημάτων εξαρτάται από κρατική εξουσία και όχι από την ενάγουσα (δέκτη απεργίας)».

«Παράνομα» τα αιτήματα του ΠΑΜΕ!

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι σήμερα είναι παράνομο και καταχρηστικό να διεκδικεί κανείς αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες του και κατά συνέπεια το καλύτερο που έχει να κάνει είναι είτε να αποδεχτεί τις αξιώσεις της εργοδοσίας, είτε να διαπραγματευτεί μέσω του «κοινωνικού διαλόγου» για την ικανοποίηση αιτημάτων που απειλούν την κερδοφορία της επιχείρησης, συνολικά του κεφαλαίου.

Με λίγα λόγια, η Δικαιοσύνη, συνδράμοντας, στο βαθμό που της αναλογεί το έργο του συνόλου των μηχανισμών του αστικού κράτους, επιδιώκει και μ' αυτήν την απόφαση να στείλει στο πυρ το εξώτερον το ταξικό κίνημα των εργατών και τα αιτήματά του.

Οσο για τη σοβαρότητα των επιχειρημάτων της εργοδοσίας που έκανε δεκτά το δικαστήριο για να καταλήξει στην παραπάνω κατάπτυστη απόφαση, σημειώνουμε τον ισχυρισμό ότι οι επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας ενδέχεται να προκαλέσουν βλάβη στα μηχανήματα του εργοστασίου από το «σταμάτα - ξεκίνα» (!), όπως και το ότι η εταιρεία ζημιώνεται μηνιαίως με 130.000 ευρώ «από άεργη ηλεκτρική ενέργεια, προκειμένου να μειωθούν οι κίνδυνοι με τη διατήρηση των ως άνω μηχανημάτων στο ρελαντί, δηλαδή χωρίς να κλείνουν».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ