Καλοκαίρι, και κάθε βράδυ οι δρόμοι και τα «στέκια» της Αθήνας γεμίζουν «πιτσιρικαρία» και νεολαία. Στα πεζοδρόμια, στους δρόμους, σε ταράτσες, στα καφέ και στα μπαρ, ευχάριστες φωνές και χορός. Ευχάριστο το θέαμα. Ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες να μη χάνεται η επικοινωνία, η αισιοδοξία, η επαφή των νέων και η θέλησή τους για ζωή και διασκέδαση. Εστω και με λίγα ευρώ στην τσέπη, έστω κι αν χρειαστεί να περπατήσεις κάποια χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι για να γλιτώσεις το ταξί. Αυτή είναι η μία πλευρά, η «φωτεινή».
Αν παρατηρήσεις λίγο πιο προσεχτικά συμπεριφορές και κουβέντες, διαπιστώνεις, δυστυχώς, και μια σκοτεινή πλευρά. Ανησυχητική και «ψυχοπλακωτική». Σκέφτεσαι, «κρίμα». Αναρωτιέσαι, ψάχνεις το «γιατί;». Τα νεανικά βλέμματα σε αρκετά πρόσωπα δεν έχουν τη «σπιρτάδα» που αρμόζει σε παιδιά που έχουν βγει για να διασκεδάσουν. Είναι απλανή και θλιμμένα. Τα λόγια λίγα και ασύνδετα, η επικοινωνία «μπάζει». Ναρκωτικά «στο φουλ». Τα «ναρκωτικά του Σαββατοκύριακου», που παραπέμπουν στη διασκέδαση, στην ανεμελιά και το ξεφάντωμα, που υποκαθιστούν την επικοινωνία χωρίς ...«κόστος».
Η ραγδαία διάδοση των ναρκωτικών ουσιών σοκάρει όταν τη βλέπεις μπροστά στα μάτια σου να παίρνει «σάρκα και οστά». Διαπιστώνεις ότι η χρήση ναρκωτικών ουσιών δεν ανήκει «στο περιθώριο», αλλά αφορά τον διπλανό, το παιδί του γείτονα, τον συμμαθητή, τον συνάδελφο. Μεγάλη «μπίζνα», που διαρκώς διογκώνεται, πατώντας πάνω σε αντικειμενικές συνθήκες και καθιστώντας τις ουσίες βασικό μέσο κοινωνικοποίησης, επικοινωνίας και λάιφ στάιλ.
Η χρήση ναρκωτικών ουσιών, άλλωστε, προσπαθεί να ενταχθεί σε μια κουλτούρα, σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο, να στηριχτεί με επιχειρήματα για έναν υποτιθέμενο εναλλακτικό τρόπο ζωής και σκέψης της νεολαίας. Να γίνει στόχος πάλης η ελεύθερη διακίνησή τους, με τον επίπλαστο διαχωρισμό τους σε «μαλακά» και «σκληρά». Λίγοι μήνες έχουν περάσει κι από το τελευταίο «Αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ», για την ελεύθερη χρήση της κάνναβης. Κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Υποτίθεται ότι το νόημα είναι να μη φυλακίζονται οι χρήστες χασίς, που δεν κάνουν εμπόριο. Σύμφωνοι. Να μη φυλακίζονται, να βοηθιούνται. Αυτό, γιατί καθιστά την ουσία «μαλακή»; Γιατί την καθιστά ακίνδυνη; Δηλαδή, αν κάποιος θέλει να «μαστουρώνει», αν κάποιος είναι εξαρτημένος από την κάνναβη - μια ουσία που προκαλεί τόσο ψυχικές και σωματικές βλάβες, όσο και εξάρτηση - γιατί να «παλεύει» να διαδοθεί σε μεγαλύτερα τμήματα της νεολαίας, βαφτίζοντάς τη «μαλακή»; Διότι, όσοι λένε αποποινικοποίηση, δε λένε καθόλου «βοήθεια και θεραπεία στον χρήστη». Λένε «ελεύθερο το χασίς», γιατί είναι «μαλακή ουσία»! Για να μη μιλήσουμε για το «ατράνταχτο» επιχείρημα, ότι θα είναι πιο φθηνό γιατί δε θα υπάρχουν παρεμπόριο και μεσάζοντες! Ναρκω-κουλτούρα, και μάλιστα τέτοια που σε βάζει να πάρεις και θέση: Θέλεις το εμπόριο να γίνεται παράνομα ή επίσημα; Κι άμα πεις «καθόλου ναρκωτικά», είσαι συντηρητικός!
Προκαλεί θλίψη, σε κάθε στενό να σε σταματάει κι από ένας πιτσιρικάς ή μια κοπελίτσα να σου ζητάει ένα ευρώ. Τα μοναχικά, θλιμμένα μάτια που γυαλίζουν από τη ζαλούρα. Η έλλειψη επικοινωνίας και το χαράμισμα του ελεύθερου χρόνου χωρίς ίχνος δημιουργικότητας μας έχουν «τσακίσει».
Ελένη ΜΑΪΛΗ
Feeds
Εμμένει στη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης
