«Οταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε εργάτες και εργάτριες εργοστασίων αισθανόμαστε κυριολεκτικά σα να είμαστε στο σπίτι μας και σα να γνωριζόμαστε πάρα πολύ. Δεν το λέω καθόλου τυπικά, το αισθάνομαι απολύτως. Ξέρουμε τα προβλήματά σας - βεβαίως βλέποντας και το συγκεκριμένο χώρο μπορώ να τα φανταστώ ακόμα καλύτερα - αλλά πραγματικά αισθανόμαστε σα στο σπίτι μας. Γιατί το ΚΚΕ, είναι το μοναδικό κόμμα στην Ελλάδα που λέει το εξής πράγμα: Είμαι κόμμα της εργατικής τάξης».

Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε την ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απευθυνόμενη στους εργάτες και τις εργάτριες του εργοστασίου κατασκευής υποδημάτων ELITE. Στην κατάμεστη αίθουσα του εργοστασίου, αναδείχτηκαν με ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο οι δεσμοί που έχει αναπτύξει το ΚΚΕ με τους εργαζόμενους. Δεσμοί, οι οποίοι έχουν στεριώσει εδώ και 90 χρόνια και σφυρηλατήθηκαν στους καθημερινούς, μικρούς και μεγάλους, αγώνες.

Η Αλ. Παπαρήγα, επισκεπτόμενη το εργοστάσιο της ELITE, παρακολούθησε αναλυτικά τη διαδικασία της παραγωγής υποδημάτων. Να σημειωθεί ότι είναι ένα από τα δύο μόλις εργοστάσια κατασκευής παπουτσιών στην Ελλάδα. Γεγονός που αναδεικνύει τη συρρίκνωση του κλάδου στη χώρα. Συνολικά, στην ELITE, δουλεύουν 350 εργαζόμενοι.

«Θα μου πείτε και τα άλλα κόμματα μιλάνε για την εργατική τάξη», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ. «Προσέξτε. Εμείς λέμε: "ΚΚΕ = Κόμμα της εργατικής τάξης". Βεβαίως, με τη δράση και με την πάλη μας, θέλουμε να εκφράσουμε τα συμφέροντα και των άλλων εργαζομένων που δεν είναι εργατική τάξη. Αυτό πολλές φορές λοιδορείται από άλλα κόμματα και από έναν απλό κόσμο έρχεται καμιά φορά το ερώτημα, μα γιατί υπογραμμίζετε ότι είστε κόμμα της εργατικής τάξης. Δε λέμε γενικά είμαστε κόμμα του λαού. Λέμε, είμαστε κόμμα της εργατικής τάξης που βεβαίως η πολιτική μας συμφέρει και τον υπόλοιπο λαό. Και να σας πω, όχι η πολιτική του ΚΚΕ, τα συμφέροντα και οι ανάγκες της εργατικής τάξης, εάν ικανοποιηθούν, θα ζήσει καλύτερα ολόκληρος ο λαός».

«Το δεύτερο που λέμε σαν κόμμα - υπογράμμισε - είναι ότι σε τούτο τον τόπο και σε κάθε τόπο σ' όλη τη γη ό,τι παράγεται, είτε σε προϊόν, είτε σε πλούτο, είτε σε αξίες, το παράγει η εργατική τάξη. Δεν υποτιμούμε τη δουλειά των άλλων εργαζομένων. Ούτε της αγροτιάς ούτε των μικροεπαγγελματιών, γιατί είναι απόλυτα χρειαζούμενοι. Και ένα τρίτο πράγμα: ένας τόπος, μια χώρα και όλη η γη, μπορεί να ζήσει δίχως ιδιοκτήτες εργοστασίων. Δίχως εργατική τάξη δεν μπορεί. Δε θα υπάρχει ζωή».

Στη συνέχεια, η Αλ. Παπαρήγα έκανε μια σύντομη αναφορά στα κυριότερα απ' τα προβλήματα που απασχολούν την εργατική τάξη, τη λαϊκή οικογένεια, όπως το εισόδημα, η ανασφάλεια, η συνταξιοδότηση, τα προβλήματα της Υγείας, της Παιδείας, γενικά του περιβάλλοντος.

Και τόνισε: «Και το κυριότερο θα έλεγα τη μάστιγα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας. Θα ήθελα να σας πω ένα πράγμα. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, εάν δεν αλλάξει η κατάσταση, θα ξεκινήσουν από χειρότερες συνθήκες, απ' αυτές που ξεκινήσαμε εμείς. Και η πραγματική πρόοδος είναι κάθε γενιά να περνάει καλύτερα απ' την προηγούμενη».

Η Αλ. Παπαρήγα μίλησε μετά συνολικά για το ζήτημα της ανάπτυξης του τόπου και υπογράμμισε ότι αυτή τη στιγμή τα μονοπώλια, που συνήθως είναι και πολυεθνικοί όμιλοι, πριν απ' όλα εκμεταλλεύονται πολύ πιο σκληρά τον εργάτη και επιβάλλουν τους όρους παντού της πιο άγριας εκμετάλλευσης και, δεύτερο, καταπίνουν τους μικρούς, τους μικρομεσαίους. Ακόμα, πολλές φορές, καταπίνουν και λίγο πιο μεγάλες επιχειρήσεις.

Για να τονίσει: «Ερχονται πολύ χειρότερες μέρες. Να σας πω το πιο χαρακτηριστικό, αυτό που αποφασίστηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το 60ωρο τη βδομάδα, που μπορεί να φτάσει μέχρι 90 ώρες δουλειάς. Κατ' αρχήν στους χώρους που είναι εμπορικά καταστήματα, στον κοινωνικό τομέα, θα το εφαρμόσουν άμεσα. Στη βιομηχανία θα μπει πιο μελετημένα, λίγο πιο αργά».

«Εμείς», συμπλήρωσε η ομιλήτρια, «τον εργαζόμενο τον υπολογίζουμε ολόκληρο. Και μέσα στη δουλειά και έξω απ' τη δουλειά. Υπολογίζουμε τον άνθρωπο όλο το 24ωρο. Δε θέλουμε όταν βγει ο άνθρωπος απ' τη δουλειά να μην μπορεί να πάρει τα πόδια του. Πρέπει να 'ναι ξεκούραστος για να ολοκληρώσει τη μέρα του». Και, σε άλλο σημείο, συμπλήρωσε: «Γιγαντώνονται οι επιχειρήσεις και όσο γιγαντώνονται τόσο μεγαλώνει η εκμετάλλευση των εργαζομένων».

«Ομως, πρέπει ν' ανησυχούμε για την μπόρα που έρχεται», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα, στη συνέχεια. «Στα συρτάρια και της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπάρχουν πολλά ακόμα να έρθουν. Και μάλιστα, γι' αυτό εξαπολύουν ένα είδος τρομοκρατίας. "Μην τα βάζετε με την Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε"».

Και συνέχισε: «Το ζήτημα για μας είναι τι θα κάνουμε. Πολλά μέτρα πέρασαν χωρίς τις αντιστάσεις που χρειάζονταν οι εργαζόμενοι. Τώρα όμως, δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Τι λέμε εμείς; Το πρώτο πράγμα που λέμε, είναι να συνειδητοποιήσει ο εργαζόμενος, ότι και σε τούτη την Ελλάδα, που δεν είναι καμιά μεγάλη χώρα, ούτε η πιο ισχυρή στην Ευρώπη, ούτε είναι η πιο πλούσια στην Ευρώπη, σ' αυτή την Ελλάδα υπάρχει πλούτος και δυνατότητες οι εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα. Ολα αυτά που λένε, ότι δεν υπάρχουν λεφτά, τα ταμεία είναι άδεια, πρέπει να κάνουμε περικοπές, η ανταγωνιστικότητα, οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κάτι δείκτες, είναι δείκτες που αφορούν το μεγάλο κεφάλαιο. Δε σας αφορούν. Οταν λένε να κάνουμε οικονομία, εννοούν να κάνετε εσείς οικονομία, όχι η πλουτοκρατία».

«Το δεύτερο είναι ότι είμαστε πολλοί, δεν είμαστε λίγοι. Ο αντίπαλός μας, είτε είναι η κυβέρνηση, είτε είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε είναι τα μονοπώλια, έχουν δύναμη στα χέρια τους, βεβαίως, αλλά ακόμα, δεν έχουν δοκιμάσει τη λαϊκή δύναμη. Σε παλιότερες εποχές, όταν δοκίμαζαν τη λαϊκή δύναμη, έκαναν κάποιες υποχωρήσεις».

Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε, στη συνέχεια, στα δύο μεγάλα κόμματα και τόνισε: «Είναι μια ευκαιρία. Ακούτε ότι τα δυο μεγάλα κόμματα έχουν χάσει το κύρος τους. Ηρθε η ώρα, επιτέλους. Πόσα χρόνια δηλαδή πρέπει να περάσουν; Πόσες καρπαζιές πρέπει να φάμε; Να φάμε κι άλλες; Είναι μια μεγάλη ευκαιρία και στο συνδικαλιστικό επίπεδο και στο πολιτικό να φάνε μεγάλες καρπαζιές, στην εκλογική μάχη αλλά και στην καθημερινότητα, να ξέρουν ότι δεν μπορούν να σας κοροϊδεύουν. Ενα αυτό. Θα μου πείτε μα και ποιος θα μας κυβερνήσει; Εμείς λέμε καθαρά: δεν είναι εύκολο σε ένα βράδυ να έρθουν τα πάνω κάτω, αλλά πρέπει να αρχίσουμε να ξηλώνουμε αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα που υπάρχει».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις κυβερνήσεις συνεργασίας που προαλείφονται όλη αυτήν την περίοδο. Συγκεκριμένα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, επισήμανε: «Την περίοδο που περνάμε γίνονται πολλές μανούβρες. Τα δυο κόμματα χάνουν δύναμη. Σκέφτονται και προετοιμάζουν κυβερνήσεις συνεργασίας με μικρότερα κόμματα. Μπορεί να το κάνουν, δεν ξέρω, γιατί και τα άλλα κόμματα ενδιαφέρονται να πάρουν υπουργεία. Εμείς το λέμε καθαρά, θα αναλάβουμε και τέτοιες ευθύνες όταν νικήσει ο λαός. Οχι να προδώσουμε το λαό, να πάρουμε κάνα υπουργείο. Διότι πρέπει να είναι ο λαός νικητής, για να έχει και την καλή διακυβέρνηση και διαχείριση. Και κυβερνήσεις συνεργασίας μπορεί να κάνει. Θα το πω καθαρά: κριτήριο της αποτελεσματικότητας των αγώνων είναι η ταξική οργάνωση των εργατών και η δύναμη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Είναι εγωιστικό; Οχι. Αυτή είναι η αλήθεια».

Ιδιαίτερα, για το θέμα αυτό, με αφορμή και μια ερώτηση εργαζομένου, αν το ΚΚΕ θα στήριζε μια κυβέρνηση συνεργασίας, η Αλ. Παπαρήγα, συμπλήρωσε: «Θα απαντήσω με τα σημερινά δεδομένα, δεν μπορώ να ονειρευτώ. Γιατί και εμείς, η κυβέρνηση που προτείνουμε, η λαϊκή εξουσία μπορεί να είναι κυβέρνηση συνεργασίας, δεν είναι απαραίτητο να είναι το ΚΚΕ μόνο του, ίσα ίσα μπορεί να είναι κι άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις. Οπως έχουν σήμερα τα πράγματα προοδευτική, λαϊκή κυβέρνηση συνεργασίας δεν μπορεί να υπάρξει. Φυσικά, κάποια κυβέρνηση μπορεί να φτιαχτεί. Εμείς σε αυτήν την κυβέρνηση θα είμαστε αντιπολίτευση.

Θα μου πείτε, το λέτε προκαταβολικά. Μα ναι, γιατί ξέρουμε τα υλικά. Ή θα είναι μια κυβέρνηση ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., ή θα είναι μια κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - μη σας κάνει εντύπωση κι αυτό συζητιέται - ή θα είναι μια κυβέρνηση ενός κόμματος με μια φτερούγα του άλλου, ή θα είναι μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Επειδή ξέρουμε τις θέσεις τους, όχι αυτά τα μπλα μπλα στα παράθυρα, επειδή ξέρουμε τις θέσεις και τα έργα τους, αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει από τους εργαζόμενους να αντιμετωπιστεί σαν μια κυβέρνηση που θα πάρει αντιλαϊκά μέτρα. Μπορεί να τα βάλει σε σελοφάν, αλλά αυτά τα μέτρα θα είναι αντιλαϊκά.

Γι' αυτό λέω, αυτό που έχει σημασία είναι η συνειδητοποίηση των δικαιωμάτων σας, η οργάνωση της πάλης σας, πριν από όλα για τις νεότερες γενιές. Και να θέλουμε συνεχώς δείγματα ώσπου να νικήσει ο λαός. Τουλάχιστον να μη μας πιάνουν στον ύπνο».

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και για τα «σκάνδαλα», που αυτήν την περίοδο βγαίνουν στην επιφάνεια. «Εμείς, όταν λέμε ότι αυτό το σύστημα έχει σαπίσει, δε σημαίνει ότι αδιαφορούμε όταν υπάρχουν άνθρωποι που χρηματίζονται κι εξαγοράζονται, γιατί αν αδιαφορήσουμε γι' αυτό, τότε είναι σα να καλλιεργούμε ανοχή και στα πρόσωπα. Εμείς λέμε καμιά ανοχή στο σύστημα και καμιά ανοχή και στα πρόσωπα».

Και συνέχισε: «Τώρα, πώς βγαίνουν τα σκάνδαλα στην επιφάνεια; Τα σκάνδαλα στην επιφάνεια βγαίνουν αναμεταξύ τους. Οταν η ΖΗΜΕΝΣ πήγε στην αμερικάνικη αγορά και στ' αμερικάνικα εξοπλιστικά προγράμματα - γιατί η ΖΗΜΕΝΣ δεν είναι μόνο τηλέφωνο είναι κι άλλα - τότε η αντίστοιχη αμερικάνικη εταιρεία άρχισε να ψάχνει, και ξέρει πού θα ψάξει ο ένας τον άλλο, να βρει σκάνδαλα για να την εκτοπίσει απ' την αγορά. Μεταξύ τους τα βγάζουν και τα μαθαίνουμε κι εμείς».

Η Αλ. Παπαρήγα συμπλήρωσε ότι το «να μάθεις από μόνος σου είναι αδύνατο και μάλιστα όταν δεν είσαι μέσα στα κόλπα. Παραδείγματος χάρη, να το πω καθαρά, υπάρχουν κάποιοι δικαστικοί, οι οποίοι, ας πούμε, είναι πιο κοντά στην κυβέρνηση και βγάζουν τ' άπλυτα του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν κάποιοι δικαστικοί που είναι πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚ και βγάζουν τ' άπλυτα της ΝΔ. Ή συγκαλύπτουν. Εμείς δεν είμαστε μέσα σ' αυτούς τους μηχανισμούς. Ο,τι πέφτει στην αντίληψή μας, το καταγγέλλουμε. Εμείς είπαμε και ποινικές ευθύνες και πολιτικές. Οχι να πάνε τρεις στη φυλακή και οι άλλοι ελεύθεροι, αλλά να υπάρχει και πολιτική καταδίκη, διότι οι πολιτικές που εκφράζουν αυτά τα σκάνδαλα, πρέπει να τιμωρηθούν και πολιτικά».

Σημείωσε, δε, ότι «βεβαίως, πρέπει ν' αρχίσουμε απ' το κεφάλι. Απ' το κεφάλι βρωμάει το ψάρι. Να ξέρετε όμως το εξής πράγμα: ακόμη κι αν καταργηθεί το λάδωμα των πολιτικών προσώπων, μη φαντάζεστε ότι αυτά τα λεφτά θα τα μοιράσουν στους εργαζόμενους. Αυτά τα αφαιρούν απ' τα κέρδη τους, λαδώνουν, για να ρυθμίζουν την αγορά. Και υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός, με τη μια επιχείρηση να φάει την άλλη και τις δυο μαζί κατά των εργαζομένων».

Για να καταλήξει: «Και μη σας αποπροσανατολίζουν ότι θα συζητάμε μόνο τα σκάνδαλα. Και τα σκάνδαλα και τη ΖΗΜΕΝΣ, βεβαίως, και το C4i και τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ και το ΓΕΡΜΑΝΟ, και τα παλιότερα σκάνδαλα, αλλά, να συγκεντρώσουμε την προσοχή και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Να μη γίνουμε θεατές ενός σκυλοκαυγά για τα σκάνδαλα».