Το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση που παρουσίασε η γαλλική Προεδρία στο ανεπίσημο Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν ήταν. Ηδη από το Φλεβάρη διακινούσαν το σχέδιο Συμφώνου στα κράτη - μέλη. Εξάλλου, η φάμπρικα παραγωγής νομοθεσίας και μηχανισμών κατά των μεταναστών δουλεύει ασταμάτητα στην ΕΕ και τα κράτη - μέλη. Δεν έχει ακόμη στεγνώσει το μελάνι της Οδηγίας που φυλακίζει μέχρι ενάμιση χρόνο τους μετανάστες, ούτε της απόφασης για την εφαρμογή των πλέον σύγχρονων τεχνολογιών στην επιτήρηση των συνόρων. Εύλογα αναρωτιέται κανείς: Τι περισσότερο επιδιώκουν με αυτό το Σύμφωνο;

Με το Σύμφωνο, που προβλέπεται να ψηφιστεί στο επίσημο Συμβούλιο του Οκτώβρη, οι «27»^* αυτοδεσμεύονται για: α) πιστότερη και γρηγορότερη εναρμόνιση των εθνικών νομοθεσιών με την ευρωενωσιακή νομοθεσία, β) ομοιόμορφη εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας και γ) πιθανή λήψη πρόσθετων μέτρων, «ακόμη κι αν χρειαστούν αλλαγές στο υπάρχον νομικό πλαίσιο και τις Συνθήκες» της ΕΕ. Στην ουσία, αυτοδεσμεύτηκαν ότι θα αρχίσουν από τώρα να εφαρμόζουν το γράμμα και το πνεύμα της Συνθήκης της Λισαβόνας στα ζητήματα μετανάστευσης.

Το Σύμφωνο περιλαμβάνει 5 ενότητες, «πυλώνες», σύμφωνα με τη λέξη που είναι στη μόδα στην ευρωενωσιακή αργκό.

Το Σύμφωνο αναφέρει ξεκάθαρα ότι οι νομιμοποιήσεις πρέπει να υπηρετούν αποκλειστικά τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, έτσι όπως καθορίστηκαν με τη Στρατηγική της Λισαβόνας και επικαιροποιούνται στις εαρινές Συνόδους Κορυφής, δηλαδή στις ανάγκες του κεφαλαίου. Προτεραιότητα έχουν οι μετακινούμενοι εργαζόμενοι των κρατών - μελών (κοινοτική προτίμηση). Από τις τρίτες χώρες πρέπει να προτιμούνται, αφενός οι υψηλά ειδικευμένοι και οι σπουδαστές (κλασική περίπτωση κλοπής εγκεφάλων), αφετέρου οι προσωρινοί ή κυκλικοί μετανάστες (ευλύγιστες μορφές μετανάστευσης). Το Σύμφωνο, μάλιστα, προειδοποιεί τα κράτη - μέλη να προσέξουν, γιατί η νομιμοποίηση ενός μετανάστη συνεπάγεται συχνά την εγκατάσταση και της οικογένειάς του (οικογενειακή επανένωση). Επίσης, αναφέρεται καθαρά στην ενδεχόμενη επιβολή ποσοστώσεων, κάτι που ο Ελληνας υπουργός Εσωτερικών διέψευσε μετά βδελυγμίας. Τέλος, καλεί τα κράτη - μέλη να εφαρμόσουν τις Κοινές Βασικές Αρχές για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών, δηλαδή τις γνωστές Αρχές υποταγής στην ευρωενωσιακή αστική νομιμότητα, για τις οποίες είχαν υπερθεματίσει σε έκθεσή τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι «δικοί» μας ευρωβουλευτές, Σ. Λαμπρινίδης (ΠΑΣΟΚ) και Δ. Παπαδημούλης (ΣΥΝ).

Με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και χωρίς τις γνωστές δημοκρατικοφανείς φιοριτούρες, το Σύμφωνο προειδοποιεί: «Οι παράνομοι αλλοδαποί πρέπει να εγκαταλείψουν την επικράτεια των κρατών - μελών». Εργαλεία γι' αυτό θα είναι: η ομοιόμορφη και καθολική εφαρμογή της πλούσιας ευρωενωσιακής νομοθεσίας και οι συμφωνίες επανεισδοχής με τρίτες χώρες προέλευσης ή ακόμη και διέλευσης μεταναστών. Πρόκειται για ήδη εφαρμοζόμενες εκβιαστικές συμφωνίες, που υποχρεώνουν (έναντι ανταλλαγμάτων) τρίτες χώρες να δέχονται πίσω όχι μόνο τους δικούς τους υπηκόους, αλλά και ξένους υπηκόους που απλώς χρησιμοποίησαν τη χώρα αυτή ως πέρασμα, κι ας κόψουν μετά το λαιμό τους (συνήθως κόβουν το λαιμό των μεταναστών) για το τι θα τους κάνουν. Για παράδειγμα, αν η Τουρκία αρχίσει να εφαρμόζει ξανά τη συμφωνία επανεισδοχής που έχει υπογράψει με την Ελλάδα, χιλιάδες Αφγανοί και Ιρακινοί που έφτασαν στη χώρα μας μέσω Τουρκίας και δεν μπορούν να απελαθούν στις πατρίδες τους για τεχνικούς λόγους, θα επιστραφούν στην Τουρκία, με ανυπολόγιστους κινδύνους για τη ζωή και την υγεία τους. Αυτή την ασύλληπτη βαρβαρότητα, ο κ. καθηγητής υπουργός Εσωτερικών, την ονομάζει «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών»!

Το Σύμφωνο επαναλαμβάνει ότι ναι μεν η φρούρηση των εξωτερικών συνόρων είναι εθνική αρμοδιότητα, πρέπει όμως να ασκείται σε πνεύμα «αλληλεγγύης», γιατί η είσοδος σε ένα κράτος - μέλος συνεπάγεται την ελεύθερη κυκλοφορία σε όλη την ΕΕ. Για το πώς εννοούν την αλληλεγγύη φαίνεται στην παράγραφο που αφορά στον Frontex («Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη διαχείριση της επιχειρησιακής συνεργασίας στα εξωτερικά σύνορα»). Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι «το Συμβούλιο συμφωνεί να δώσει στον Frontex τα μέσα για να εκπληρώσει την αποστολή του συντονισμού των ελέγχων των εξωτερικών συνόρων, να ανταποκριθεί σε καταστάσεις κρίσεων (αναφέρεται στις Ομάδες ταχείας επέμβασης του Frontex) και να αναλάβει, μετά από αίτηση των κρατών - μελών, κάθε αναγκαία επιχείρηση, σε προσωρινή ή μόνιμη βάση». Είναι η πρώτη φορά που γίνεται ρητή αναφορά σε μόνιμη παρουσία του Frontex στα σύνορα. Στην ίδια παράγραφο αναφέρεται ότι θα ενισχυθεί ο ρόλος και τα επιχειρησιακά μέσα του Frontex, ότι πιθανά θα δημιουργηθούν περιφερειακά εξειδικευμένα παραρτήματα (η ελληνική κυβέρνηση έχει προθυμοποιηθεί να φιλοξενήσει στον Πειραιά ένα τέτοιο περιφερειακό γραφείο) και, ως ύστατη λύση, θα εξεταστεί η πιθανότητα δημιουργίας σώματος Ευρωπαίων συνοροφυλάκων.

Το Σύμφωνο επαναλαμβάνει τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις για υποχρεωτική έκδοση βίζας με βιομετρικά το αργότερο μέχρι το 2012 (δακτυλοσκόπηση και των 10 δακτύλων από την ηλικία των 6 χρόνων), για χρήση των πλέον σύγχρονων τεχνολογιών στην επιτήρηση των συνόρων και τον έλεγχο των ταξιδιωτών.

Τέλος, δεν παραλείπει να αναφερθεί στην ανάγκη εξαγωγής τεχνογνωσίας (εκπαίδευση προσωπικού) και εξοπλισμού προς τις τρίτες χώρες προέλευσης ή διέλευσης μεταναστών, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικές στην παρεμπόδιση των ομοεθνών τους να μπουν στην ΕΕ.

Πρόκειται για ψευδεπίγραφο τίτλο, που αντιστρέφει την πραγματικότητα της προσφυγοκτόνας πολιτικής ασύλου της ΕΕ, που είχαμε σχολιάσει σε προηγούμενο άρθρο. Ηδη έχει ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής Ασύλου, και έχουν εξαγγελθεί οι Οδηγίες που θα ψηφιστούν μέχρι το 2010. Αυτό που φαίνεται να ενδιαφέρει είναι όχι μόνο η εναρμόνιση της νομοθεσίας, αλλά κυρίως η εναρμονισμένη εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας. Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα απορρίπτει συλλήβδην τις αιτήσεις Ιρακινών και Αφγανών, ενώ π.χ. η Σουηδία έχει υψηλά ποσοστά έγκρισης ασύλου γι' αυτές τις κατηγορίες. Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις διαφοροποιήσεις, θα δημιουργήσουν μέσα στο 2009 ένα «ευρωπαϊκό γραφείο στήριξης», που θα δίνει πληροφορίες για την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες καταγωγής των αιτούντων άσυλο, προκαταλαμβάνοντας και καθοδηγώντας έτσι τις αποφάσεις για χορήγηση ή όχι ασύλου. Με βάση τη γενικότερη αντιπροσφυγική πολιτική της ΕΕ, πρέπει να αναμένουμε ότι στη μεν Σουηδία θα πέσουν τα ποσοστά εγκρίσεων, ενώ στην Ελλάδα θα παραμείνουν χαμηλά, με πιθανές μικρές διαφοροποιήσεις. Επίσης, προτείνεται, «σε ένδειξη πρακτικής αλληλεγγύης» (η λέξη αλληλεγγύη έχει απίστευτα δυσφημιστεί στο στόμα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών) η απόσπαση αξιωματούχων από κράτος - μέλος σε άλλο κράτος - μέλος που «αντιμετωπίζει μαζική εισροή αιτούντων άσυλο».

Ο βαρύγδουπος αυτός τίτλος κρύβει μια από τις πιο βάρβαρες αποικιοκρατικές πλευρές της πολιτικής της ΕΕ απέναντι στους λαούς των αναπτυσσόμενων χωρών. Σε απλή μετάφραση σημαίνει: μην περιμένετε ούτε ψίχουλο από την (κατ' ευφημισμόν) αναπτυξιακή βοήθεια, αν δε συγκρατήσετε με κάθε τρόπο τους δικούς σας μετανάστες ή όσους χρησιμοποιούν τη χώρα σας ως πέρασμα. Οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές είναι «πολιτισμένοι» κι «ευαίσθητοι». Δε θέλουν κατά βάθος να λερώνουν οι ίδιοι τα χέρια τους. Προτιμούν να κάνουν άλλοι τη βρώμικη δουλειά. Πράγματι, η πιο απάνθρωπη πλευρά της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ εκδηλώνεται εκτός συνόρων. Εκεί που αλωνίζουν οι αξιωματούχοι του Frontex και οι Αξιωματικοί Σύνδεσμοι Μετανάστευσης (ILO), εκεί που χρηματοδοτούνται στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στήνονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και εκπαιδεύονται οι σύγχρονοι γενίτσαροι, για να τσακίσουν τους μελαμψούς ή μαύρους εξαθλιωμένους ομοεθνείς τους.

Αυτή είναι η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για τους μετανάστες και πρόσφυγες, που επίμονα ζητούσαν να θεσπιστεί όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ώστε να μην κάνει το κάθε κράτος - μέλος ό,τι θέλει. Σ' αυτήν την αντιμεταναστευτική πολιτική, που τώρα καταδικάζει φραστικά, έχει συμβάλει σημαντικά και ο Συνασπισμός. Το ίδιο κάνει και με τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Τώρα που βλέπει ότι η ΕΕ ξεθωριάζει όλο και περισσότερο στα μάτια των λαών, προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι κατά της Συνθήκης, ενώ διαχρονικά έχει προσυπογράψει την ουσία των αλλαγών που περιέχει και εξακολουθεί να καλλιεργεί εγκληματικές αυταπάτες, ότι μπορεί δήθεν από την ΕΕ να προέλθει μια προοδευτική Συνθήκη.

Ο κ. Παυλόπουλος, στις περιχαρείς δηλώσεις του για το Σύμφωνο Μετανάστευσης, είπε ότι το Σύμφωνο ανταποκρίνεται στον πολιτισμό, στην ιστορία και τη δημοκρατία της Ευρώπης. Σίγουρα εννοεί την ιμπεριαλιστική ΕΕ της νεοαποικιοκρατικής εκμετάλλευσης και των πολέμων. Αυτή την ΕΕ δεν τη χρειάζονται ούτε οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης ούτε οι μετανάστες. Θα 'ρθει η ώρα, που Ελληνες και ξένοι εργάτες θα πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων της Ιστορίας τα αντιμεταναστευτικά Σύμφωνα της ΕΕ και την ίδια την ΕΕ. Το ΚΚΕ παλεύει για να έρθει αυτή η ώρα όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Σημείωση:

* Η ισπανική κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Θαπατέρο υποστήριξε το Σύμφωνο, αποσύροντας τις αρχικές της επιφυλάξεις. Η ισπανική κυβέρνηση είχε κατηγορηθεί από τις Βρυξέλλες για αθρόες νομιμοποιήσεις μεταναστών, κατηγορίες που μάλλον την αδικούν, αφού δε λαμβάνουν υπόψη ότι η Ισπανία έχει το ρεκόρ θανάτων μεταναστών στα σύνορά της, τα οποία έχουν γίνει πεδίον δόξης λαμπρόν για τις επιχειρήσεις του Frontex.