Απελευθερωμένα απ' το φόβο του αντίκτυπου που θα έχει η υιοθέτηση από μέρους τους αντιδραστικών αντιλαϊκών θέσεων, τα στελέχη του ΣΥΝ διαπρέπουν εκτός συνόρων. Ο ευρωβουλευτής του Συνασπισμού Δ. Παπαδημούλης, στις 12 του Δεκέμβρη του 2007, υπερψήφισε ψήφισμα του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Ενα ψήφισμα «ανατριχιαστικό», που κινείται στη γνωστή ευρωενωσιακή αντιδραστική ρότα.

Ο Συνασπισμός υιοθετεί όλη την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα περί «τρομοκρατίας». Διαβάζουμε στο ψήφισμα, διανθισμένα με προφάσεις περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», στο όνομα των οποίων συντελέστηκαν όλα τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα: «Προκειμένου να ικανοποιηθεί η ανάγκη για ασφάλεια, απαιτείται συνολική απάντηση - να τεθούν στη διάθεση των αρμοδίων για την επιβολή του νόμου αρχών οι απαραίτητοι πόροι και το νομικό πλαίσιο» (...) «η τρομοκρατία (...) πρέπει να καταπολεμηθεί με αποφασιστικότητα».

Το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την ψήφο και του ΣΥΝ, προαναγγέλλει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις παντού όπου χρειαστεί, σημειώνοντας πως «η τρομοκρατική απειλή έχει προσλάβει παγκόσμιες διαστάσεις και ως εκ τούτου απαιτεί απάντηση στο ίδιο επίπεδο» και «η Ενωση είναι δεσμευμένη στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας σε όλες της τις διαστάσεις, ανεξάρτητα από το αν η προέλευση ή οι δραστηριότητές της συμβαίνουν εντός ή εκτός των συνόρων της»!

Εξάλλου, με το ψήφισμα αυτό νομιμοποιείται το - περιορισμένο αναφέρεται - τσάκισμα λαϊκών δικαιωμάτων. Αναφέρεται: «Οιοσδήποτε περιορισμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών για λόγους καταπολέμησης της τρομοκρατίας πρέπει να είναι περιορισμένος στο χρόνο και στην εμβέλειά του»! Ενώ για τις ήδη συντελεσμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αρκείται να εκφράσει «τη λύπη του».

Επικροτεί το, ευρωενωσιακών διαστάσεων, φακέλωμα επισημαίνοντας πως «τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και οργανισμοί όπως η Europol και η Eurojust μόλις τώρα αρχίζουν να συγκεντρώνουν τις απαιτούμενες πληροφορίες για τις δραστηριότητές τους κατά πιο διαρθρωμένο τρόπο» και εξαίροντας τη «διασυνοριακή συνεργασία των υπηρεσιών συλλογής πληροφοριών και ασφαλείας», με την υποσημείωση ότι «πρέπει να υπόκειται σε έλεγχο»...

Το Ευρωκοινοβούλιο «χαιρετίζει θερμά την υπογραφή της Συνθήκης της Λισαβόνας και καλεί τα κράτη - μέλη να την επικυρώσουν, καθώς θα καθιστά δεσμευτικό τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αναγκαίο συμπλήρωμα της στρατηγικής της ΕΕ για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας»!

Οσον αφορά στην «πρόληψη» της «τρομοκρατίας» το Ευρωκοινοβούλιο, αποδεικνύοντας με πόση ελαστικότητα μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η έννοια, θεωρεί ότι «η ΕΕ πρέπει να υποστηρίζει ενέργειες σε επίπεδο ΕΕ και σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, οι οποίες έχουν στόχο την πρόληψη της βίαιης ριζοσπαστικοποίησης (...). Θεωρεί επίσης απαραίτητο να καταπολεμηθεί η βίαιη ριζοσπαστικοποίηση, συμπεριλαμβανομένης της παρότρυνσης για τη διάπραξη βιαιοπραγιών». Βέβαια, σαν βίαιη ριζοσπαστικοποίηση και βιαιοπραγία λογίζεται απ' τα ευρωενωσιακά επιτελεία ακόμα και μια απεργία ή μια κατάληψη.

Χωρίς φυσικά ούτε μία λέξη για το ρόλο που έχει παίξει η ΕΕ με τις ανά τον κόσμο επεμβάσεις της, την καλεί υποκριτικά για την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» να ενισχύσει «την πολιτική αναπτυξιακής βοήθειας (...) για την επίτευξη κοινωνικής ειρήνης και ευημερίας», στοχοποιώντας και κράτη, αφού κάνει λόγο για «χώρες προέλευσης τρομοκρατικών δραστηριοτήτων».

Στο όνομα της «πρόληψης της τρομοκρατίας» το Ευρωκοινοβούλιο νομιμοποιεί τη συγκρότηση, ενίσχυση και διόγκωση των κατασταλτικών μηχανισμών: «Επιβεβαιώνει τη σημασία της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας σε επίπεδο ΕΕ, ιδίως όσον αφορά την ανταλλαγή πληροφοριών και αναλύσεων, και καλεί τα κράτη - μέλη να ενισχύσουν τη συνεργασία τους με το συντονισμό και τη στήριξη της Europol». Ακόμα, «ζητεί να ενισχυθεί ο ρόλος της Europol και επιβεβαιώνει ότι η Europol χρειάζεται να διαθέτει στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας οικείες αρμοδιότητες για τη διεξαγωγή ερευνών. Ζητεί στο πλαίσιο αυτό επίσης να δημιουργήσει η Europol τη δική της ομάδα δράσης κατά της τρομοκρατίας, η οποία θα απαρτίζεται από εθνικούς εμπειρογνώμονες»! Θεωρεί πως «τα κράτη - μέλη πρέπει να συγκροτήσουν ένα μόνιμο δίκτυο ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ αντιτρομοκρατικών κέντρων της ΕΕ».

Για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «επιβάλλεται» η ΕΕ να συγκροτήσει με τη συνεργασία των κρατών - μελών «σύστημα ειδοποίησης και ανίχνευσης κρίσεων (...) για καταστροφές που προκαλούνται από τη φύση ή την ανθρώπινη δραστηριότητα, χάρτη κρίσιμων και στρατηγικών υποδομών και δικτύων», να «καταστήσει πλήρως λειτουργικές τις βάσεις δεδομένων SIS II και VIS, συμπεριλαμβανομένων διατάξεων που αφορούν την πρόσβαση των αρχών επιβολής του νόμου», να «συντονίσει καλύτερα, μέσω των κρατών - μελών, το έργο των υπηρεσιών πληροφοριών της» και φυσικά υπεραμύνεται της «παρακολούθησης του Διαδικτύου» με ευχές περί μη «περιορισμού της ελευθερίας του λόγου».

Ακόμα, αποδέχεται ένα κοινοτικό σύστημα μητρώου των επιβατών (PNR), με την προϋπόθεση «να υπάρχει πλήρης αξιολόγηση των συμφωνιών PNR ΕΕ-ΗΠΑ και ΕΕ-Καναδά, ιδίως δε του αντικτύπου που είχαν στη μείωση της απειλής και στην αύξηση της ασφάλειας, καθώς και του αντικτύπου τους στην ιδιωτικότητα και στις ατομικές ελευθερίες».

Σε ό,τι αφορά στη δίωξη παροτρύνει «τα κράτη - μέλη να ξεπεράσουν τους δισταγμούς και να ενισχύσουν τη δικαστική και αστυνομική συνεργασία», υπογραμμίζει «την ανάγκη να ενισχυθεί ο συντονισμός και ο επιχειρησιακός ρόλος της Eurojust και της Europol».

Το Ευρωκοινοβούλιο ζητά από την Επιτροπή «να ενημερώσει το Κοινοβούλιο αν όλες οι εγκριθείσες αντιτρομοκρατικές πράξεις έχουν υλοποιηθεί από τα κράτη - μέλη και, εάν όχι, να ενημερώσει το Κοινοβούλιο ποιες χώρες υστερούν και για ποιους λόγους», αλλά και να το ενημερώσει «εάν όλοι οι νόμοι οι οποίοι αποτελούν παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών παρέχουν στους πολίτες τη δυνατότητα να διορθώσουν τα δεδομένα τους, να αμφισβητήσουν τα στοιχεία και να καταγγείλουν τη μη αναλογικότητα των μέτρων»! Προτείνει «να συγκεντρώσουν τα κράτη - μέλη τους πόρους τους στον τομέα της αστυνομικής συνεργασίας».

Ακόμα, ζητά «από την Επιτροπή και το Συμβούλιο την καλύτερη εκμετάλλευση των ήδη υπαρχόντων μέτρων διασυνοριακής συνεργασίας των κρατών - μελών, όπως του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης».

Επιβεβαιώνει «τη σημασία της συνεργασίας με τρίτες χώρες στην πρόληψη και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και υπογραμμίζει ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν κεφαλαιώδη εταίρο σε αυτό τον τομέα».

Το Ευρωκοινοβούλιο δεν αρκείται στο να αγκαλιάσει τις ΗΠΑ ως εταίρο αλλά φτάνει να υιοθετήσει τη λογική της «εξαγωγής δημοκρατίας» καθώς «καλεί το Συμβούλιο και την Επιτροπή να καταρτίσουν πρόγραμμα δράσης για τη διάδοση της δημοκρατίας στον κόσμο και την ενίσχυση της οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας με τις μουσουλμανικές χώρες (...) στηρίζοντας τα δημοκρατικά κινήματα (...) χρηματοδοτώντας μέσα ενημέρωσης τα οποία διαδίδουν τις δημοκρατικές ιδέες και φέρνουν στο φως τρομοκρατικές δραστηριότητες και εκείνους που τις υποστηρίζουν».

Καταλήγοντας, με το ψήφισμά του αυτό το Ευρωκοινοβούλιο θεωρεί δεδομένο πως η Ευρωσυνθήκη θα τεθεί σε ισχύ το 2009 και καλεί τα θεσμικά όργανα της ΕΕ ήδη από το 2008 να δημιουργήσουν τις συνθήκες γι' αυτό το σκοπό.