1. Ολον αυτόν τον καιρό οι επιφανείς πολιτικοί της Ευρώπης διακήρυσσαν το θεόσταλτο έργο τους, ενώ ήταν έτοιμοι να ρίξουν στην πυρά όποιον τολμούσε ν' αμφισβητήσει το οικονομικό θαύμα τους. Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι παραδέχονται πως «όλοι βρισκόμαστε» (πληθυντικός της ευγενείας) σε μια κρίση, ίσως τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα.

2. Ο ιησουίτης Αλογοσκούφης, με ύφος άξιο των πτυχίων του, προσποιείται όσο μπορεί τον δυσαρεστημένο και, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, παίρνει το ρόλο του φιλάνθρωπου απέναντι στους φτωχούς, που, όπως λέει, πλήττονται πρώτοι. Συνεχίζοντας να βγάζει δεκάρικους λόγους, ο υποτιθέμενος υπουργός Οικονομίας μάς προσβάλλει δημόσια όταν τονίζει πως, παρά το χάλι μας, η Ευρώπη είναι μονόδρομος.

3. Οταν ακούω τις κυβερνήσεις της Ευρώπης να μιλάνε για τους φτωχούς, είμαι σίγουρος πως δε θ' αργήσουν να προχωρήσουν σε μια νέα τελική λύση. Το νέο Αουσβιτς αυτή τη φορά θα είναι για φτωχούς. Υπερβολές; Με υπερβολές δεν προχωράει η Ιστορία;

4. Αν θέλεις να γίνεις εθνάρχης όπως ο μεσήλικας Καραμανλής πρέπει να μάθεις να χάνεις τα στοιχειώδη: υπόληψη, αξιοπρέπεια και ό,τι άλλο σε απομακρύνει από την πραγματικότητα. Μόνο έτσι σε αφήνουν όλοι ανενόχλητο να συνεχίζεις το έργο σου, που δεν είναι άλλο από το να θυσιάζεις τους Ελληνες στη φανταστική μεγάλη ιδέα της Ελλάδας.

5. Διάλειμμα ολίγων ετών. Από την εμφάνιση του Κοσκωτά μέχρι το σκάνδαλο της Ζήμενς, τα χρόνια που μεσολάβησαν έδωσαν το πλεονέκτημα στον ιλουστρασιόν υπόκοσμο για ένα ποιοτικό άλμα. Ο Κοσκωτάς έχασε, γιατί λάδωνε χωρίς να ξεχωρίζει. Τα αφεντικά της Ζήμενς λάδωσαν επιλεκτικά, με θράσος, χωρίς όμως να λογαριάσουν, όπως και ο Κοσκωτάς, τον ξενοδόχο.

6. Η Ντίσνεϊλαντ της Αριστεράς και Κουμουνδούρου γωνία τι έχει να πει τώρα για το θαύμα της Ευρώπης; Μήπως εξαπατήθηκαν, πριν από χρόνια, όπως οι μωρές παρθένες; Πού πήγε η φινέτσα της Ευρώπης για την οποία διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους οι ενάρετοι της Αριστεράς και Προόδου; Κι όμως τώρα στα γεράματα, μεταμφιεσμένοι σε αριστεριστές, καταφέρνουν ακόμα να εξαπατούν εαυτούς και αλλήλους.

7. Στις προσβολές που δέχεται καθημερινά, ο πολίτης απαντά με την απέχθεια και την περιφρόνησή του. Δε θ' αργήσουν οι ψυχικές αυτές καταστάσεις να εξελιχθούν σε μανία. Η κυβέρνηση κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα και, όταν το καταλάβει, θα έχει καεί ολόκληρη.

8. Οταν ο πολίτης έγινε πελάτης, πίστεψαν πως θα παίζει για πάντα το παιχνίδι τους. Λησμόνησαν πως το πείσμα και η αξιοπρέπεια δεν αργούν να περάσουν στη δράση.

9. Ο Λιάπης με ύφος εκατό καρδιναλίων διασχίζει την πραγματικότητα για να κρυφτεί πίσω από την πλάτη του εξαδέλφου του. Ιδού η κατάληξη μιας λαμπρής καριέρας: μια πλάτη.

10. Κανείς δεν πιστεύει στα λόγια του μέσα στο κυβερνητικό σχήμα, που όσο περνά ο καιρός μοιάζει με σύννεφο που αλλάζει σχήματα. Ο Ρουσόπουλος από τη στιγμή που βγαίνει δημόσια και απαντάει «δίνοντας το άγιον τοις κυσί» και τολμά να μας κοιτάζει στα μάτια, μας δίνει το δικαίωμα να φωνάξουμε: επιτέλους, δεν πάτε στο διάολο!