Με την προβιά της παγκόσμιας δύναμης ειρήνης, προστασίας του περιβάλλοντος και αντιμετώπισης της φτώχειας εμφανίζεται η Σοσιαλιστική Διεθνής, ωστόσο ο λύκος κι αν εγέρασε... Αυτό επιβεβαιώθηκε και στη διάρκεια των εργασιών του 25ου Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που έγιναν στις αρχές της βδομάδας που πέρασε στο Λαγονήσι. Μέσα στη χλιδή υπερπολυτελούς ξενοδοχείου, στη δροσιά των κλιματιστικών και με γεμάτα από πλούσια εδέσματα τραπέζια, οι ανά τον κόσμο «σοσιαλιστές» στοχάστηκαν για τη ...διατροφική κρίση, τις κλιματικές αλλαγές αλλά και για την ειρήνη.

Στην ουσία, όμως, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος περίπου 650 εκπροσώπων από 140 κόμματα και 100 χώρες ήταν το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας και συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος. Ζητούμενο, η αξιοποίηση των σύγχρονων προβλημάτων για το ξεπέρασμα των αδιεξόδων που έχουν προκληθεί και η χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων στην κατεύθυνση της συντήρησης του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος. Σε τελική ανάλυση, αυτό που αναδείχτηκε είναι μια Σοσιαλιστική Διεθνής με νεοταξικό κοστούμι.

Ωστόσο, αποτελεί πρόκληση στη νοημοσύνη και στη μνήμη των λαών οι εκπρόσωποι της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι της ειρήνης. Η «χρεοκοπημένη γριά», η σοσιαλδημοκρατία, όπως χαρακτηριστικά σημείωσε σε σχετικό σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα δεν υπάρχει ιμπεριαλιστικός πόλεμος και επέμβαση που δεν έχει στηρίξει και πρωταγωνιστήσει. Τα Βαλκάνια, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Μέση Ανατολή, είναι μόνο μερικά από τα τελευταία εγκλήματα.

Αυτό που πραγματικά είναι η Σοσιαλιστική Διεθνής έχει ιστορικά αποδειχθεί από το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας. Είναι πυλώνας του ιμπεριαλισμού και κινητήρια δύναμη της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Το Λαγονήσι αποτέλεσε για τρεις μέρες «φωλιά» των «γερακιών» της «νέας τάξης». Είναι χαρακτηριστικό ότι ανάμεσα στους άλλους «σοσιαλιστές» που πέρασαν από εκεί για να συζητήσουν για τα προβλήματα της παγκόσμιας φτώχειας, των κλιματικών αλλαγών και της ...ειρήνης περιλαμβάνονται ο κατοχικός Πρόεδρος του Ιράκ, Τζαλάλ Ταλαμπανί, ο Πρόεδρος της Σερβίας, Μπ. Τάντιτς, ο υπουργός Αμυνας και πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, E. Μπάρακ. Επίσης, ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος του Λιβάνου, Γ. Τζουμπλάτ, υποστηριχτής της φιλοαμερικανικής κυβέρνησης Σινιόρα, ο συμπρόεδρος του κυβερνητικού Λαϊκού Κόμματος του Πακιστάν, A. Ζαρνταρί.

Ομως, η υποκρισία φάνηκε και μέσα από τα λόγια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γ. Παπανδρέου, ο οποίος προσεγγίζοντας από θέση παρατηρητή τα λεγόμενα σύγχρονα προβλήματα, που αναφέρονται στις σχέσεις των πολιτών με την πολιτική εξουσία, αλλά και στις σχέσεις της πολιτικής εξουσίας με τα διάφορα συμφέροντα, μίλησε για τη «συγκέντρωση εξουσίας στα μέσα ενημέρωσης» και την «αιχμαλωσία των κομμάτων από τις μεγάλες επιχειρήσεις». Και όλα αυτά, ως τη βασική αιτία που «προκαλεί διαφθορά και κακή διακυβέρνηση». Πουθενά η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα λαών και χωρών που τα κόμματα τα οποία απαρτίζουν τη Σοσιαλιστική Διεθνή υπηρετούν από κυβερνητικές θέσεις με τον καλύτερο τρόπο, όπως άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ επί σειρά ετών στη χώρα μας. Μάλιστα, κάνοντας ειδική αναφορά στο πρόβλημα της ακρίβειας την απέδωσε στην ύπαρξη «ενός μη ρυθμιζόμενου ανταγωνισμού στις παγκόσμιες αγορές». Βέβαια, δεν είπε κουβέντα για το γεγονός ότι η σοσιαλδημοκρατία έπαιξε και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κυβερνήσεις χωρών που κάνουν πολέμους, όπως η Βρετανία του Μπλερ, η Ιταλία του Ντ' Αλέμα, κλπ.

Ενα θέμα που αναδείχτηκε ιδιαίτερα είναι αυτό της στρατηγικής σύγκλισης σοσιαλδημοκρατίας - νεοφιλελευθερισμού. Αποτυπώθηκε και μέσα από το χαιρετισμό προς τους συνέδρους του υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης, Α. Σπηλιωτόπουλου, ο οποίος, μιλώντας εκ μέρους της κυβέρνησης, ζήτησε «ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελεύθερου χώρου». Συγκεκριμένα ανέφερε: «Οι δυνάμεις που εσείς εκπροσωπείτε, οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και οι δυνάμεις του φιλελεύθερου χώρου, οφείλουμε να ανοίξουμε έναν ουσιαστικό διάλογο για τα μείζονα προβλήματα του πλανήτη μας. Ενα διάλογο που θα αποσαφηνίζει τις προγραμματικές και πολιτικές στοχεύσεις των δύο μεγάλων ρευμάτων. Να οριοθετήσουμε τις διαφορές μας, επικαιροποιώντας τις θέσεις μας, έχοντας πάντα το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Να πολιτικοποιήσουμε τις θέσεις και τις προτάσεις μας. Γιατί η πολιτική είναι η λειτουργία που καθιερώνει το πλαίσιο για τις σχέσεις της οικονομίας με την αγορά».

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Δ. Σιούφας, ο οποίος σε χαιρετισμό που απηύθυνε μίλησε καθαρά για τις συγκλίσεις. «Οι ρόλοι των δύο μεγάλων παγκόσμιων ρευμάτων, του φιλελεύθερου και του σοσιαλιστικού, δεν είναι πλέον μετωπικά αντίθετοι, αλλά συμπληρωματικοί. Οι πολίτες σ' όλο τον κόσμο απαιτούν λύσεις στα προβλήματά τους. Απαιτούν τη συμβολή όλων. Απαιτούν διαρκή διάλογο, σύνθεση απόψεων, συνένωση δυνάμεων».

Η Σοσιαλιστική Διεθνής, αναζητώντας το σύγχρονο ρόλο της στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού γίγνεσθαι, κάνει λόγο για «παγκόσμια διακυβέρνηση». Οπως τονίστηκε στην εισήγηση του Γ. Παπανδρέου, «καλείται σήμερα, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, η Σοσιαλιστική Διεθνής, οι δυνάμεις της προόδου, να προτείνουν εναλλακτικές προτάσεις για την παγκόσμια διαχείριση όλων αυτών των εξελίξεων, των κρίσεων, κλπ., μέσα από ένα πλαίσιο αρχών και αξιών, όχι μέσα από μια λογική απλώς ελευθερίας και τελικά ασυδοσίας της αγοράς, ή σε ένα πλαίσιο των ισχυρών που μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, είτε είναι ισχυρά κράτη, είτε είναι ισχυροί παράγοντες πλούτου, είτε είναι ισχυροί παράγοντες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά πραγματικά μια νέα δημοκρατική διακυβέρνηση παγκοσμίως, που θα κοιτά τα πραγματικά συμφέροντα των λαών και των πολιτών του πλανήτη μας». Μόνο, που με αυτή την τοποθέτηση βεβαιώνουν πως η συμβολή τους στην χειραγώγηση και υποταγή των λαών στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι δεδομένη γίνεται ακόμη πιο αποφασιστική. Και αυτό το καθήκον αναλαμβάνουν σε κάθε χώρα οι σοσιαλδημοκράτες.