Σε οριακή κατάσταση έχουν περιέλθει οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι στη χώρα μας, οι οποίοι χρόνο με το χρόνο βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται συνεχώς, με αποτέλεσμα να εξωθούνται ολοένα και πιο γρήγορα στην εγκατάλειψη του επαγγέλματός τους. Εκτός από τους εμποροβιομηχάνους που εκμεταλλεύονται άγρια τους κόπους τους, αξιώνοντας να αγοράζουν τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, όσο γίνεται φθηνότερα, και οι τράπεζες συντελούν αποφασιστικά στο ξεκλήρισμα των κατόχων μικρού αγροτικού κλήρου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το ήδη χαμηλό εισόδημα των παραγωγών εξανεμίζεται και από τις συνεχείς αυξήσεις των τόκων δανείων, που για το 2007 κινήθηκαν σε ποσοστό 13% σε σχέση με το 2006, αύξηση υπερδιπλάσια αυτής του 2005 που ήταν 4,9%. Οι εκβιασμοί των εμποροβιομηχάνων και η νόμιμη - στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας - τοκογλυφία των τραπεζών, αποτελούν βασικό παράγοντα επίτευξης των στόχων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, που εξαρχής ήταν και βεβαίως παραμένει, η δημιουργία των νέων τσιφλικιών.

Το ζήτημα είναι ότι όλο και περισσότερα αγροτικά νοικοκυριά, όπως άλλωστε και η πλειοψηφία των εργατικών νοικοκυριών, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις αυξήσεις των τόκων των τραπεζικών δανείων, με αποτέλεσμα να «βουτάνε» πιο βαθιά στα χρέη, τα οποία, έτσι όπως εξελίσσεται η «λαιμαργία» του τραπεζικού κεφαλαίου, δεν πρόκειται να ξεχρεωθούν ποτέ. Εκτός και αν τα λαϊκά στρώματα αποφασίσουν να αλλάξουν ρότα, συστρατευόμενα με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, για την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.