Ο χαιρετισμός που δημόσια απηύθυνε την περασμένη βδομάδα ο ΣΕΒ προς τη ΓΣΕΕ, για τη δράση της σχετικά με την ακρίβεια και τη συγκέντρωση που διοργάνωσε στο Σύνταγμα, φανερώνει τη σήψη της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Επιβεβαιώνει ότι η στρατηγική και το πλαίσιο της ΓΣΕΕ βρίσκονται σε πλήρη στοίχιση με τις αξιώσεις των μεγαλοεργοδοτών και, κατά συνέπεια, σε αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων. Μια συνδικαλιστική οργάνωση που σ' ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, όπως αυτό της ακρίβειας, δέχεται για τη στάση της τα εύσημα αυτών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα, ταυτόχρονα αποδεικνύει περίτρανα τον βαθιά αντιδραστικό της ρόλο απέναντι στους εργαζόμενους και στα δικαιώματά τους.

Τα συχαρίκια των βιομηχάνων δεν προέκυψαν από το πουθενά. Είναι συνέχεια της εκφρασμένης ικανοποίησής τους για τη διαχρονική στήριξη που τους παρέχει η συνδικαλιστική πλειοψηφία σε όλα τα κρίσιμα για την κερδοφορία τους ζητήματα. Είναι ακόμα συνέχεια της ικανοποίησής τους για τη Σύμβαση στην οποία συμφώνησε η ΓΣΕΕ και με την οποία οι μισθοί αυξάνονται κατά λιγότερο από ένα ευρώ τη μέρα. Με αυτή τη Σύμβαση, οι μεγαλοεργοδότες που μονοπωλούν την παραγωγή και το εμπόριο εξασφάλισαν την αδιατάραχτη αύξηση της κερδοφορίας τους. Το ίδιο τους εγγυάται τώρα και το πλαίσιο που προβάλλει η ΓΣΕΕ για την ακρίβεια, αφού η κερδοφορία των επιχειρήσεων και η πολιτική που τη στηρίζει μένουν στο απυρόβλητο.

Η συνδικαλιστική πλειοψηφία δε λέει κουβέντα για αυξήσεις στους μισθούς που θα θωρακίζουν το λαϊκό εισόδημα από την ακρίβεια και θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαβίωση στα λαϊκά στρώματα. Εκλεισε άρον άρον τη διετή Σύμβαση και δε λέει κουβέντα για την καπιταλιστική κερδοφορία σε κάθε κλάδο. Δεν αρθρώνει λέξη για τα μονοπώλια και την πολιτική που τα θρέφει. Και δεν το κάνει επειδή είναι το μακρύ χέρι αυτών των οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι ο αξιόπιστος «κοινωνικός εταίρος», στον οποίο οι μεγαλοεργοδότες και τα κόμματά τους μπορούν να βασίζονται. Γι' αυτό ο ΣΕΒ χαιρέτισε τη συγκέντρωση στις 19 του Ιούνη. Γι' αυτό και στις εκδηλώσεις της χωράνε όλοι. Από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, μέχρι διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων που «βαφτίζονται» συνδικαλιστές.

Είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι οι συγκεντρώσεις της πλειοψηφίας, όπως και αυτή της περασμένης Πέμπτης, έχουν ολοένα και πιο μικρή μαζικότητα, αφού οι εργαζόμενοι γυρνάνε την πλάτη στους εργατοπατέρες και στους ΣΥΝεργάτες τους. Διπλά αισιόδοξο όμως είναι το γεγονός ότι υπάρχουν δυνάμεις που κάτω από τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια συνεχίζουν τη μάχη των Συμβάσεων, διεκδικώντας ικανοποιητικούς μισθούς και μεροκάματα, χτυπώντας με το πλαίσιό τους την καρδιά της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Είναι οι δυνάμεις που συσπειρώνει το ΠΑΜΕ. Είναι οι Ομοσπονδίες που συνεχίζουν με απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, έχοντας ήδη καταγράψει μαζικές μάχες όλο το προηγούμενο διάστημα. Αυτές οι δυνάμεις κερδίζουν μέρα με τη μέρα την εμπιστοσύνη ολοένα και περισσότερων εργαζομένων, δίνοντας σθεναρή απάντηση στους εκλεκτούς των βιομηχάνων και στην πολιτική που αυτοί υπηρετούν.