Σε συνέχεια του νόμου για την έρευνα και την τεχνολογία, με το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά η έρευνα που διενεργούν τα πανεπιστήμια περνάει μέσα από Ερευνητικά Πανεπιστημιακά Ινστιτούτα (ΕΠΙ) τα οποία είναι ΝΠΙΔ, «και μπορούν να συνεργάζονται και με φορείς του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα και με επιστημονικές ενώσεις και συλλόγους της ημεδαπής ή της αλλοδαπής». Κάθε «μαγαζί» δηλαδή, συνάπτει εμπορικές σχέσεις με επιχειρήσεις και λοιπούς φορείς.

Η ίδρυση ενός ΕΠΙ, όπως σε κάθε επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της, περιλαμβάνει «μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας και έκθεση συμβατότητας με τον στρατηγικό σχεδιασμό και τον ακαδημαϊκό αναπτυξιακό προγραμματισμό» των πανεπιστημίων. Ο νόμος πλαίσιο, δηλαδή, με τα τετραετή business plan βρίσκει την πρακτική του εφαρμογή, προκειμένου να διενεργήσει έρευνα ένα ίδρυμα και να είναι «ανταγωνιστικό»...

Τα ΕΠΙ ιδρύονται με... χρονοδιάγραμμα ενώ πρέπει στο ΠΔ να ορίζεται και «η δυνατότητα ανανέωσης ή κατάργησης ανάλογα με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης». Την ίδια στιγμή, τα ΕΠΙ καταβάλλουν στα πανεπιστήμια «ποσοστό των ετήσιων εσόδων τους από τις χρηματοδοτήσεις των κάθε είδους ερευνητικών δραστηριοτήτων τους», το οποίο δεν υπερβαίνει το 15%.

Πρόκειται για ξεκάθαρη επιχειρηματική λειτουργία μέσα στα πανεπιστήμια. Οπως υπογραμμίζεται στο νομοσχέδιο, «τα ΕΠΙ μπορούν να χρηματοδοτούνται από οποιονδήποτε φορέα του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, να συμμετέχουν σε χρηματοδοτήσεις που προβλέπονται στο ΕΣΠΑ και να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με το Δημόσιο, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Στο πλαίσιο των σχετικών διατάξεων της ισχύουσας εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, τα ως άνω νομικά πρόσωπα αυτά μπορούν επίσης να αναθέτουν απευθείας σε ΕΠΙ έναντι αμοιβής έργο παροχής αγαθών, υπηρεσιών ή προϊόντων εφαρμοσμένης έρευνας». Μέσα από τα ΕΠΙ δηλαδή, τα πανεπιστήμια λαμβάνουν τις «παραγγελίες» για ερευνητική δουλειά, πληρώνονται για τις «υπηρεσίες» που παρέχουν και προχωρούν στην αγοραπωλησία των ερευνητικών πακέτων που απαιτεί το κεφάλαιο...