Κυριακή 15 Ιούνη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τι αποφάσισαν οι υπουργοί Απασχόλησης

1. Το «σπάσιμο» της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο, με τη δεύτερη να μη θεωρείται εργάσιμος χρόνος και άρα να μην πληρώνεται.

Ενα παράδειγμα: Σε μια μεγάλη επιχείρηση του εμπορίου, ο εργοδότης απαιτεί από τους εργαζόμενους μια ή περισσότερες μέρες της βδομάδας να παραμένουν σε επιφυλακή γιατί ενδέχεται να χρειαστεί τις υπηρεσίες τους. Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να παραμείνουν στην επιχείρηση ή σε αναμονή στο σπίτι τους. Αν κληθούν να δουλέψουν, θα πληρωθούν (ενδεχομένως και μόνο για τις ώρες που θα δουλέψουν και όχι με «καθαρό» μεροκάματο). Αν ο εργοδότης δεν τους χρειαστεί, «ούτε γάτα - ούτε ζημιά». Στο μεταξύ, για τον εργαζόμενο, η μέρα θα έχει κυλήσει σαν εργάσιμη, αφού στην ουσία βρίσκεται στη διάθεση του εργοδότη του. Η ίδια ρύθμιση ανοίγει το δρόμο, ώστε ακόμα και στη διάρκεια του ημερήσιου χρόνου εργασίας (π.χ. ενός συνεχόμενου οχτάωρου), ο εργοδότης να πληρώνει μόνο το χρόνο εκείνο κατά τον οποίο ο εργαζόμενος πρόσφερε άμεσα τις υπηρεσίες του και όχι, για παράδειγμα, το χρόνο που βρισκόταν σε διάλειμμα, ή σε αναμονή για να εξυπηρετήσει κάποιον πελάτη.

2. Τη γενίκευση της ρήτρας «opt - out».

Πρόκειται για τη λεγόμενη «ρήτρα αυτοεξαίρεσης» από το 48ωρο, που τυπικά και μόνο ορίζεται σαν το ανώτατο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας. Η ρήτρα είχε θεσπιστεί το 2003(1) και την είχε υιοθετηθεί η Μεγάλη Βρετανία, τονώνοντας δραστικά την κερδοφορία των επιχειρήσεων με τις χιλιάδες απλήρωτες υπερωρίες. Στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τα κράτη - μέλη της ΕΕ συζητούσαν τον περιορισμό της ρήτρας, για να καταλήξουν την Τρίτη στην απόφαση για καθολική ισχύ της αντιδραστικής ρύθμισης.

Κάνοντας ένα κράτος - μέλος χρήση της ρήτρας, δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη εκβιαστικά να επιβάλλει στον εργαζόμενο δουλειά από 65 ώρες τη βδομάδα και πάνω. Κι αυτό, γιατί, εφόσον δεν υπάρχει ο υποτυπώδης περιοριστικός όρος του 48ωρου (ο οποίος δεν αφορά σταθερό εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, αλλά μέσο όρο, αφού και αυτός προκύπτει από διευθέτηση), η μόνη νομική δέσμευση που παραμένει για τον εργοδότη είναι να οργανώνει το χρόνο εργασίας, έτσι ώστε ανάμεσα σε δυο εργάσιμες περιόδους να μεσολαβούν 11 ώρες ανάπαυσης.(2)

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο εργοδότης μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο καθημερινά όλες τις υπόλοιπες 13 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι ο συνολικός εργάσιμος χρόνος σε 5ήμερη εργασία μπορεί να φτάσει τις 65 ώρες (5Χ13), σε 6ήμερη εργασία τις 78 (6Χ13) και σε 7ήμερη τις 91 ώρες (7Χ13)!

1. Οδηγία 2003/88/ΕΚ, Κεφάλαιο 5, «Παρεκκλίσεις και εξαιρέσεις».

2. Οδηγίες 93/104/ΕΚ, άρθρο 3 και 2003/88/ΕΚ, άρθρο 3: «Τα κράτη - μέλη θεσπίζουν τα αναγκαία μέτρα ώστε κάθε εργαζόμενος να διαθέτει ανά 24ωρο περίοδο ανάπαυσης ελάχιστης διάρκειας 11 συναπτών ωρών».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Οι Οδηγίες για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας(2023-08-12 00:00:00.0)
Επόμενη στάση: 13 ώρες δουλειά τη μέρα, 78 ώρες τη βδομάδα!(2021-04-30 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ(2009-04-09 00:00:00.0)
Συμφώνησαν σε 65ωρο και απλήρωτες εφημερίες(2008-06-11 00:00:00.0)
Οδηγίες - χαλκάς για τους εργαζόμενους(2005-07-17 00:00:00.0)
Εργάσιμος χρόνος κατά βούληση...(2005-05-08 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ