Παρασκευή 13 Ιούνη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 31
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
ΠΑΣΟΚ: Ο «μεγάλος ασθενής»

Κατ' αρχάς, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι το ΠΑΣΟΚ ξέρει να δίνει εξετάσεις στην ολιγαρχία ακόμα και τις ώρες των σοβαρών εσωκομματικών του κρίσεων. Με άλλα λόγια, το πρόσχημα για τη σύγκρουση μεταξύ των κ.κ. Σημίτη - Παπανδρέου ανακαλύφθηκε στη βάση της δεδομένης συμφωνίας και των δύο υπέρ της Ευρωσυνθήκης. Δηλαδή, οι «εκσυγχρονιστές», οι «παπανδρεϊκοί» και οι λοιπές «φατρίες» εντός των τειχών της Χαριλάου Τρικούπη διαφωνούν - προς τα έξω - έχοντας επιλέξει ως φόντο των «συντροφικών μαχαιρωμάτων» τους το ποιος εκφράζει με αυθεντικότερο τρόπο τη νομιμοφροσύνη του στο ευρωενωσιακό άρμα.

Που σημαίνει ότι για ένα θέμα, που άπτεται του ρόλου της χώρας και του μέλλοντος του ελληνικού λαού, δεν έχουν να διαφωνήσουν για τίποτα. Παρά μόνο για τα «επί της διαδικασίας» ζητήματα.

*

Ως εκ τούτου, είναι φανερό ότι η αξιοποίηση της Ευρωσυνθήκης ήταν η αφορμή. Η αιτία της αμφισβήτησης του κ. Παπανδρέου από τον Κ. Σημίτη και η από πρώτη ανάγνωση «ασύμμετρη» αντίδραση του τελευταίου με τη διαγραφή ενός πρώην πρωθυπουργού από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, έχει να κάνει με το γεγονός ότι για μακρύ διάστημα το ΠΑΣΟΚ θεωρείται και συνεχίζει να είναι ο «μεγάλος ασθενής» του αστικού πολιτικού συστήματος.

Το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός - που συνιστά αντανάκλαση της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ να παίξει το ρόλο του αξιόπιστου συμπαίχτη στην εναλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης - προκαλεί συνθήκες ανισορροπίας της καθεστηκυίας πολιτικής ζυγαριάς, που από τη μεταπολίτευση έως σήμερα μετεωρίζεται μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μια ανισορροπία που πιστοποιείται και από τις ομολογημένες ή ανομολόγητες διεργασίες για τη μετεξέλιξη του δικομματισμού σε ένα διπολικό σύστημα, στο οποίο αναζητά τη θέση του εκτός από τα δεκανίκια του δικομματισμού και ένα πρόθυμο για ειδικούς ρόλους πολιτικό προσωπικό που ακόμα παραμένει οργανικά ενταγμένο στα δύο κόμματα.

*

Ποια η επιδίωξη του κ. Σημίτη, τόσο με την εναντίωσή του σε μια εμφανιζόμενη σαν «κεντρική επιλογή» του Γ. Παπανδρέου (όσον αφορά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος υπέρ της Ευρωσυνθήκης), όσο και με το απαξιωτικό ύφος προς το διάδοχό του, με το οποίο επέλεξε να τη δημοσιοποιήσει; Και ποιος μπορεί να αποσυνδέσει την εμφάνιση του κ. Σημίτη στο προσκήνιο, ειδικά, μάλιστα, σε μια περίοδο που η θρυλούμενη «ανάκαμψη» του ΠΑΣΟΚ αμφισβητείται έντονα και τα σενάρια για εξελίξεις πριν ή μετά τις ευρωεκλογές εντείνονται;

Ουδείς μπορεί αυτή τη στιγμή να απαντήσει, αν η κίνηση Σημίτη, που έτσι κι αλλιώς στόχευε σαφώς να «κοντύνει» ακόμα περισσότερο τον κ. Παπανδρέου, περιορίζεται μόνο εκεί. Δεδομένου, μάλιστα, ότι η εκτίμηση πως ένας πρώην πρωθυπουργός δεν ενεργεί άνευ σχεδιασμού, δηλαδή δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες χωρίς να υπάρχει επεξεργασμένο και το επόμενο βήμα, μοιάζει πολιτικά στέρεη.

*

Ποια, επίσης, η συνέπεια της επιλογής Παπανδρέου να δείξει την «έξοδο του τρένου» στον άνθρωπο που του κληροδότησε το «δακτυλίδι»; Οι υποστηρικτές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ επιμένουν ότι πρόκειται για μια ενέργεια που παρέχει στον κ. Παπανδρέου τα αναγκαία ένσημα για την κατοχύρωση ενός - εν ανεπαρκεία για πολλούς - ηγετικού προφίλ.

Το ερώτημα, πάντως, τίθεται για πρώτη φορά στα σοβαρά: Ακόμα κι αν ο Γιώργος Παπανδρέου βρήκε (ή οδηγήθηκε σε) εκείνη την κίνηση που θα μπορεί να την επικαλείται προς όσους δυσπιστούν στα «ηγετικά του προσόντα», σε τίνος, αλήθεια, κόμματος θα είναι ηγέτης από αύριο; Οι εξελίξεις προδιαγράφουν έναν βηματισμό στα πλαίσια αυτού που έχουν συνηθίσει να αποκαλούν ως «το όλον ΠΑΣΟΚ»; Στη πολιτική, άλλωστε, ισχύει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού ότι η δράση προκαλεί αντίδραση.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ