Ευκαιρία για επαναδιατύπωση αποπροσανατολιστικών θέσεων, σε ό,τι αφορά στο ρόλο της ΕΕ, αποτέλεσε η χτεσινή συνέντευξη Τύπου του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνου για την Ευρωσυνθήκη, την οποία, όπως δήλωσε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει. Το αίτημα για δημοψήφισμα διατυπώθηκε και σ' αυτήν τη συνέντευξη Τύπου. Ο Αλ. Αλαβάνος θεώρησε σκόπιμο να διευκρινίσει ότι «η τοποθέτησή μας δε μένει στο όχι, έχει θετικό πρόσημο κι εκεί κυρίως ρίχνουμε το βάρος, ζητώντας μια εναλλακτική Ευρώπη»! Η οποία εναλλακτική Ευρώπη θα επιβάλει «αναπτυξιακούς ελέγχους στις αγορές» και θα αυτονομηθεί από τις ΗΠΑ...

Ο Αλ. Αλαβάνος διαπίστωσε «ένα σκηνικό κηδείας σε σχέση με τους στόχους και τις πολιτικές που περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της ΕΕ». Επισήμανε πως πυρήνας της παραμένει η ανοιχτή οικονομία της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό και ισχυρίστηκε πως με αυτή «οι δημοσιονομικές σταθεροποιητικές πολιτικές» γίνονται «στόχος της Ενωσης και όχι πια μόνο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» (!) ενώ «έχουμε πορεία κατάλυσης του κοινωνικού και αναπτυξιακού κράτους».

Η κριτική του στην «Ευρωσυνθήκη», ως επί το πλείστον, αφορούσε στην απουσία μέτρων ελέγχου της αγοράς. Οπως είπε, «η χρηματοπιστωτική κρίση έφερε στην επιφάνεια το γεγονός ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούν οι αγορές χωρίς έλεγχο ή χωρίς ρυθμίσεις, δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η φοβερή αδιαφάνεια, δεν μπορεί οι τράπεζες να λειτουργούν τόσο ασύδοτα» και συμπλήρωσε «ποια είναι η απάντηση της Συνθήκης; Καμία απάντηση»!

Οι αυταπάτες συνεχίστηκαν και σε ό,τι αφορά στη στάση του ΠΑΣΟΚ, για το οποίο ο Αλ. Αλαβάνος δήλωσε πως έχει «ένα μεγάλο ερώτημα» που αφορά στο «πώς είναι δυνατόν σ' αυτό το ζήτημα το ΠΑΣΟΚ να συμπλέει με τη ΝΔ» (;) και «πώς γίνεται με όλες αυτές τις εξελίξεις, με κορυφαία στελέχη και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας να διαφοροποιούνται από τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Πώς γίνεται η αξιωματική αντιπολίτευση εδώ να ευθυγραμμίζεται και στην ψήφο με τη ΝΔ». Δεν παρέλειψε, φυσικά, ούτε αυτή τη φορά να απευθύνει πρόσκληση στο ΠΑΣΟΚ «να συνταχθεί με τις δυνάμεις εκείνες τις μεγάλες, τις ευρωπαϊκές, οι οποίες ασκούν μια κριτική και θεωρούν υπεύθυνες και τις πολιτικές και τις συνταγματικές τοποθετήσεις της ΕΕ για τη σημερινή κρίση».