Στο Κυπαρίσσι Γρεβενών, τον τόπο καταγωγής του υποστράτηγου του ΔΣΕ Νίκου Θεοχαρόπουλου (Σκοτίδα), έγιναν την Κυριακή τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του, στο πλαίσιο μεγάλης πολιτικής εκδήλωσης για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ, που διοργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής 8 Ιούνη, με τη συμμετοχή Αντιστασιακών της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Πλήθος κομμουνιστών, νέων και μεγαλύτερης ηλικίας, αγωνιστών της εθνικής αντίστασης και του ΔΣΕ, συγκεντρώθηκε στο χώρο της εκδήλωσης και τίμησε τον αγωνιστή, κομμουνιστή, που αναδείχτηκε σε μια από τις μορφές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, πρότυπο λαϊκού ηγέτη.

Ο Νίκος Θεοχαρόπουλος (Σκοτίδας), σκοτώθηκε στις 11 Αυγούστου του 1949, στο ύψωμα του χωριού Βατοχωρίου στο Βίτσι. Ηταν επικεφαλής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ.

Στην εκδήλωση χαιρέτισαν ο Γραμματέας της ΝΕ Γρεβενών Νίκος Τάτσιος και ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ Χρήστος Τσιντζιλώνης.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, που ανάμεσα σ' άλλα, σημείωσε:

«Στην 90χρονη δύσκολη και ηρωική πορεία του ΚΚΕ, αναδείχτηκαν χιλιάδες κομμουνιστές, λαϊκοί αγωνιστές, οι οποίοι πάλεψαν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού και του τόπου. Στην τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, άξιοι, πρωτοπόροι κομμουνιστές, αγωνιστές έδωσαν τα πάντα για τη λευτεριά, την ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό. Πολλοί είναι αυτοί που έδωσαν την ίδια τη ζωή τους σ' αυτόν τον τιτάνιο, αλλά άνισο αγώνα και πέρασαν στο Πάνθεον της ιστορίας του εργατικού, λαϊκού και επαναστατικού κινήματος της χώρας μας. Μια τέτοια, ξεχωριστή προσωπικότητα, είναι και ο ήρωας, τιμημένος νεκρός του ΔΣΕ, ο σ. Νίκος Θεοχαρόπουλος, ο θρυλικός Σκοτίδας, τον οποίο σήμερα τιμά το Κόμμα του, το ΚΚΕ».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στη ζωή του «Σκοτίδα», ο οποίος γεννήθηκε το 1915 στο Κυπαρίσσι Γρεβενών από εργατική οικογένεια. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, πολέμησε γενναία, στην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου και παρασημοφορήθηκε επ' ανδραγαθία.

Με την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων και την κατοχή της χώρας ο Νίκος Θεοχαρόπουλος, όπως πολλοί πρωτοπόροι αγωνιστές, κομμουνιστές, δεν έμεινε με χέρια σταυρωμένα. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ και βγήκε από τους πρώτους στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Αγωνίστηκε ενάντια στους Ιταλοφασίστες και τους Γερμανούς καταχτητές και αναδείχτηκε στη Διοίκηση του Αρχηγείου της Πίνδου.

Οι εξαίρετες ικανότητές του, τον ανέδειξαν σε καθοδηγητή του Αρχηγείου. Πήρε μέρος και διακρίθηκε σε πολλές μάχες εναντίον των καταχτητών. Ιστορικές έμειναν οι μάχες στο Σνίχοβο και στο Φαρδύκαμπο. Στο Φαρδύκαμπο, λίγα χιλιόμετρα από τη Σιάτιστα, στην «Μπάρα» οι αντάρτες του ΕΛΑΣ κατάφεραν όχι μόνο να συντρίψουν τις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού, αλλά συνέλαβαν και 603 Ιταλούς αιχμαλώτους. Αργότερα, ως καπετάνιος του 28ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ ανέπτυξε πλούσια και σημαντική δράση.

Μετά τη Βάρκιζα και το πογκρόμ που εξαπολύθηκε εναντίον των αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, των κομμουνιστών, με συλλήψεις, δίκες, βασανιστήρια και εκτελέσεις, ο Ν. Θεοχαρόπουλος, ο θρυλικός Σκοτίδας, διώχτηκε και αναγκάστηκε πολύ γρήγορα να βγει στις 12/9/1946 στο βουνό.

Την ίδια περίοδο, το φθινόπωρο του 1946 σχηματίζει την πρώτη ομάδα των Ενόπλων Καταδιωκόμενων αγωνιστών. Ηταν η περίοδος, όπου οι αγωνιστές που απελευθέρωσαν τη χώρα διώκονταν σκληρά από το αστικό κράτος που οικοδομούσαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου μαζί με τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και τους συνεργάτες των Γερμανών καταχτητών. Αυτές οι ομάδες των ενόπλων καταδιωκόμενων αποτέλεσαν τους πρώτους πυρήνες, για τη δημιουργία αργότερα του ΔΣΕ.

Ετσι, από τον Νοέμβρη του 1947 τού ανατέθηκε η Διοίκηση του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ.

Στην πορεία της σκληρής ένοπλης αναμέτρησης για την πλούσια, πρωτοπόρα και σημαντική στρατιωτική του δράση ο σύντροφος Νίκος Θεοχαρόπουλος - Σκοτίδας ονομάστηκε διαδοχικά: Αντισυνταγματάρχης, Συνταγματάρχης και έφτασε στο βαθμό του Υποστράτηγου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Μέσα σ' αυτή τη σκληρή πάλη, στον ένοπλο αγώνα του εργατικού, λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ για τη λευτεριά της χώρας, στον αγώνα ενάντια στο αστικό καθεστώς, στον αγγλικό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, διακρίθηκαν οι μεγάλες αρετές του.

Το 1948 ήταν οργανωτής της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, επιτελάρχης της 670 Μονάδας. Αργότερα, του ανατέθηκε η Διοίκηση της ΧΙ Μεραρχίας και ύστερα, η Διοίκηση της Χ Μεραρχίας του ΔΣΕ.

Διακρίθηκε για την παλικαριά του στο πεδίο της μάχης και διέθετε μεγάλη τακτική αντίληψη, ήταν εφευρετικός σε στρατηγήματα, τολμηρός στους στρατιωτικούς ελιγμούς. Ηταν πάντα κοντά στους μαχητές. Ενέπνεε απέραντη εμπιστοσύνη και σιγουριά στους μαχητές του και φόβο στους αντιπάλους του.

Δεν είναι λεπτομέρεια και ούτε πλεονασμός να υπογραμμίζουμε πάντα τα πλούσια χαρίσματα και τις αρετές του λαϊκού ηγέτη. Ηταν σεμνός αγωνιστής, ανώτερος στο ήθος και υπόδειγμα κομμουνιστή.

Ο «Σκοτίδας» ήταν που, επικεφαλής των δυνάμεων του ΔΣΕ, κατέλαβαν τη Νάουσα και την κράτησαν 4 μέρες. Ηταν μια σημαντική επιτυχία που ανησύχησε σοβαρά την τότε κυβέρνηση και τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού. Την τελευταία περίοδο της δράσης του ήταν επικεφαλής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Αρχηγείου.

Αυτός ο πρωτοπόρος αγωνιστής, ο κομμουνιστής, ο πολέμαρχος των βουνών της Πίνδου, του Βούρινου χάθηκε στις 11 Αυγούστου 1949 όταν έπεσε, τραυματισμένος θανάσιμα από εχθρικό βλήμα πυροβολικού, στο ύψωμα του χωριού Βατοχωρίου στο Βίτσι. Ηταν τότε επικεφαλής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ.

Ο «Σκοτίδας» Αντιστράτηγος του ΔΣΕ παραμένει τιμημένος νεκρός. Ο λαός των Γρεβενών και του Βοΐου, τον έκανε θρύλο και τραγούδι και θα τον θυμάται αιώνια. Κι ένας σύντροφός του, ο Θωμάς Παπαγεωργίου - Κυπαρισσιώτης, του αφιέρωσε το παρακάτω ποίημα:

-- Γιατί, Σκοτίδα σύντροφε, γιατ' έχεις σκοτεινιάσει;/ Εμείς καλά το ξέρουμε, τόσον καιρό μαζί σου, /Ψωμί κι αλάτι φάγαμε απ' τα πικρά μας νιάτα,/ κι όρκο βαρύ σου δίνουμε μεσ' απ' τα φυλλοκάρδια:/ μα τη μπουκιά που μοίραζες ακριβοδίκια κι ίσια/ στα πεινασμένα στόματα που η αδικιά χτυπούσε,/ πικρή κουβέντα δε θα πω πως έβγαλες ποτέ σου,/ τι η τρυφεράδα και το φως φώλιαζαν στην καρδιά σου./ Γιατί τώρα σκοτείνιασες, Σκοτίδα σύντροφέ μας;/ - Δεν είναι φίλοι μου καλοί, για σας η σκοτεινιά μου./ Είναι γι' αυτούς που, μια ζωή, μας τρώνε το ψωμί μας και ψαλιδίζουν τη χαρά, τη λευτεριά μας κλέβουν./ Μα τώρα ήρθεν ο καιρός. Εμπρός, παιδιά χτυπάτε!/ και το σκοτάδι το βαθύ τους τύραννους να πνίξει,/ ν' αστράψει φως ο ουρανός κι η γη ν' αναγαλλιάσει...

Συνεχίζοντας ο Σπ. Χαλβατζής υπογράμμισε:

«Γιορτάζουμε φέτος τα 90 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ. 90 χρόνια αγώνων, προσφοράς και θυσιών για την εργατική τάξη, για το λαό και τον τόπο.

90 χρόνια στην πρώτη γραμμή της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την κατάχτηση της λαϊκής εξουσίας, για το σοσιαλισμό.

Σ' αυτή τη μακριά και ηρωική πορεία του το Κόμμα μας, στη δράση του για τη διαμόρφωση του νέου τύπου ανθρώπου, στη νέα κοινωνία, για την οποία αγωνίζεται, διαπαιδαγώγησε, ανέδειξε μια πλειάδα λαϊκών αγωνιστών, σε όλους τους τομείς: Στους καθημερινούς εργατικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες για τη βελτίωση της ζωής του λαού, για τη συγκέντρωση, καθώς και για τη συσπείρωση αγωνιστικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων, αλλά και στους τομείς της επιστήμης, της τέχνης, του πολιτισμού, της εργαζόμενης διανόησης, της νεολαίας, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Διαμορφώθηκαν σ' αυτήν την πορεία και ατσαλώθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές. Μέσα στην πολύχρονη, αγωνιστική επαναστατική πορεία του Κόμματος και του εργατικού κινήματος αυτοί οι αγωνιστές, κομμουνιστές πρόσφεραν τα πάντα για την εργατική τάξη, για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία.

Πολλοί από αυτούς τους πρωτοπόρους αγωνιστές, έδωσαν και τη ζωή τους για την προώθηση των συμφερόντων και των αιτημάτων της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας.

Σήμερα που το ΚΚΕ αγωνίζεται για την προώθηση των αποφάσεων του 17ου Συνεδρίου, στην πάλη του για τα δίκαια της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Σήμερα που δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις και παλεύουμε στην πρώτη γραμμή, για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο πάλης, για τη λαϊκή εξουσία, για το σοσιαλισμό.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το παράδειγμα αγωνιστών σαν τον Νίκο Θεοχαρόπουλο, το θρυλικό ηγετικό στέλεχος του ΕΛΑΣ και Διοικητή Μεραρχίας του ΔΣΕ Σκοτίδα, αναδείχνεται φωτεινό, εμπνέει και δείχνει το δρόμο για τους νέους αγωνιστές και αγωνίστριες, για τους κομμουνιστές, για τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Για όλους όσοι αντιστέκονται στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, που επιβάλλουν διά πυρός και σιδήρου.

Αιώνια θα παραμείνει η μνήμη του και το παράδειγμά του».