Τρίτη 26 Σεπτέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
«Να επιταχύνουμε τις διεργασίες για το Μέτωπο»

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο 26ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»

Κορυφαία στιγμή της συνολικής παρέμβασης του 26ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ - «Οδηγητή» ήταν αναμφισβήτητα η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το βράδυ του Σαββάτου, που αποτέλεσε ένα ζωντανό διάλογο με τους χιλιάδες νέους και νέες στην πορεία προς το 16ο Συνέδριο του Κόμματος. Ενας πολιτικός λόγος χωρίς φτιασιδώματα και κενολογίες, ίσια στην πολιτική ουσία των σημερινών εξελίξεων και της συνολικής πρότασης του ΚΚΕ.

Η ανάγκη να ανέβει η παρέμβαση των κομμουνιστών, των προοδευτικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων της κοινωνίας, διέπνεε από την αρχή μέχρι το τέλος την παρέμβαση του Κόμματος. Και φέτος, όπως και κάθε χρόνο στη διάρκεια των 26 χρόνων ζωής αυτού του μοναδικού θεσμού, η παρέμβαση αυτή είχε τη δική της βαρύνουσα σημασία, που με μεγάλο ενδιαφέρον καταγράφτηκε και βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στα χιλιάδες μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και τους φίλους και επισκέπτες του Φεστιβάλ.

Αλλεπάλληλες ήταν οι διακοπές του πολυπληθούς ακροατηρίου που συνόδευαν την εμπεριστατωμένη πολιτική ανάλυση του Κόμματος, που στο μεγαλύτερο μέρος της αναφερόταν διεξοδικά στην πρόταση για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, που -όπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ- «αποτελεί την καρδιά του προβληματισμού για το 16ο Συνέδριο».

Το σύνθημα που δόνησε πολλές φορές την ατμόσφαιρα, «Μέτωπο λαϊκό, ΚΚΕ ισχυρό» ήταν η απάντηση των χιλιάδων συγκεντρωμένων που «έδενε» με το κάλεσμα του Κόμματος προς τους νέους και τις νέες που ανήκουν κυρίως στα λαϊκά στρώματα να συζητήσουν με τους κομμουνιστές.

Τα φλογισμένα βλέμματα των νέων στο κάλεσμα του Κόμματος, οι υψωμένες γροθιές στο άκουσμα της «Διεθνούς», η σπουδαία δουλιά που αναπτύχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα στο κίνημα της νεολαίας αποτελούν την καλύτερη εγγύηση, για να μπορέσει και η ΚΝΕ να συμβάλλει στην οικοδόμηση του Μετώπου, για να μπορέσουν, όπως χαρακτηριστικά σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα, οι αγώνες της νεολαίας μαζί με την εργατική τάξη να γίνουν το πιο καλό λίπασμα, βασικό «πολλαπλασιαστικό υλικό» για το Μέτωπο και τη νικηφόρα προοπτική.


Παραθέτουμε ολόκληρη την ομιλία - παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Αγαπητοί φίλοι και φίλες, κνίτες και κνίτισσες, σύντροφοι και συντρόφισσες

Από καρδιάς ευχαριστούμε όλους εσάς που στηρίζετε το κάλεσμα των παιδιών της ΚΝΕ, που κοπιάσατε προκειμένου να κτίσετε αυτήν την όμορφη πολιτεία των παιδιών «που αγωνίζονται και τραγουδάνε, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση». Εσάς που αντιστέκεστε στην υποταγή της Τέχνης, του Πολιτισμού, της Γνώσης, της Επιστήμης στην υπηρεσία και τα ιδεώδη των επιχειρηματικών ομίλων. Η θέση των δημιουργών είναι στον αγώνα, με τους καημούς και τα βάσανα του λαού, της εργατικής τάξης, της νεολαίας.

Από αυτό το βήμα στέλνουμε αγωνιστικό χαιρετισμό, μήνυμα αλληλεγγύης στους αγωνιστές διαδηλωτές της Πράγας, στο διεθνιστικό τους αγώνα κατά του ΔΝΤ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης στο λαό της Γιουγκοσλαβίας, με τη βεβαιότητα και την ελπίδα ότι θα δώσει απάντηση στους δολοφόνους του ιμπεριαλιστές, στους εκβιαστές. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον κυπριακό λαό, στο λαό της Παλαιστίνης, που σήμερα ξέρουν καλά πού τους πάει ο «ανθρωπισμός» των ΗΠΑ, το δόγμα του ΝΑΤΟ και ο περίφημος ρεαλισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Χρειάζεται πολύ δουλιά


Το ΚΚΕ έχει μπει ήδη στην τροχιά του 16ου Συνεδρίου του. Στις πλάτες των μελών του Κόμματος πέφτει μεγάλη υποχρέωση: Να διαδραματίσουν, ατομικά και συλλογικά, αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των τελικών αποφάσεων που θα είναι ο οδηγός του Κόμματος για τα επόμενα 4 χρόνια. Ας μας επιτραπεί να προβλέψουμε: Τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα, στην περιοχή, στην ίδια την Ευρώπη, δε θα είναι συνηθισμένα. Ηδη κυοφορούνται σημαντικές εξελίξεις. Στην Ελλάδα οι αντιθέσεις παίρνουν πιο οξυμένες μορφές, καθώς η χώρα μας, σε αντίθεση με την αυτάρεσκη εκτίμηση του πρωθυπουργού, βρίσκεται σε εξαρτημένη και υποδεέστερη θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, είναι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη σε πολλούς και αποφασιστικούς δείκτες, όπως είναι λόγου χάρη η ανταγωνιστικότητα, αλλά και σε κοινωνικές παροχές.

Για να γυρίσει ο ήλιος, όπως λέει και ο ποιητής, χρειάζεται πολύ δουλιά. Στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεται το πείσμα, η αποφασιστικότητα, η επιδεξιότητα, αλλά και ο ηρωισμός της εμπροσθοφυλακής: Των κομμουνιστών, των αριστερών, των προοδευτικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων της κοινωνίας. Απαιτείται ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων και αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Απαιτείται πολιτική συμμαχιών που θα φέρει σε δύσκολη θέση τον αντίπαλο.

Καλούμε τους φίλους, τους οπαδούς του Κόμματος να πάρουν ενεργά μέρος στη συζήτηση των θέσεων. Ο καθένας και η κάθε μία μπορεί να βάλει το δικό του λιθαράκι στη συλλογική προσπάθειά μας.


Μας ενδιαφέρει η γνώμη όλων εκείνων που θέλουν ή επιδιώκουν συνεργασία μαζί μας για το κτίσιμο του Μετώπου, όλων εκείνων που αναζητούν μια ριζοσπαστική φιλολαϊκή εναλλακτική λύση και προοπτική για τον τόπο μας, τα Βαλκάνια, την Ευρώπη. Να σκεφθούμε σοβαρά αν αυτό που μας ενώνει έχει προοπτική, αν αυτό που μας κάνει διαφορετικούς αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο στην κοινή δράση, στην προσπάθεια να δουλέψουμε από κοινού, για να ανοίξει ένας διαφορετικός δρόμος εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.

Μας ενδιαφέρει και η πολεμική των αντιπάλων, εκείνων που επιμένουν να διακηρύσσουν ότι η πολιτική του ΚΚΕ, η θεωρία και η πρακτική του έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Είναι μια ευκαιρία να τεθούν οι μεγάλες, οι βαθιές μας διαφορές επί των τύπων των ήλων. Δε μας ενοχλεί η απόρριψη των θέσεών μας, είναι αναπόφευκτη. Κατανοούμε πολύ καλά και τις βαθύτερες αιτίες της προκατάληψης. Αυτό που μας εξεγείρει, αν και δε μας ξαφνιάζει, είναι το κρυφτούλι, τα πολιτικά παιχνίδια, τα χτυπήματα κάτω από το τραπέζι, η πολιτική των αντιπερισπασμών, όταν η μάχη των επιχειρημάτων καμουφλάρεται με διάφορα επιχρίσματα, προκειμένου ο αποδέκτης, ο λαός, να μην μπορεί να εξάγει αντικειμενικά συμπεράσματα.

Καλούμε τα νιάτα της χώρας μας, τους νέους και τις νέες που ανήκουν στα εργατικά, λαϊκά στρώματα της κοινωνίας μας, να συζητήσουν μαζί μας, ανεξάρτητα αν θα συμφωνήσουν σε όλα ή κάπου ή πουθενά μαζί μας.

Κακά τα ψέματα. Η νέα γενιά, ιδιαίτερα αυτή που έζησε την εφηβεία της την 10ετία του '90, βρίσκεται εκτεθειμένη στην αρπάγη ενός πολυπλόκαμου μηχανισμού πρωτόγνωρης παραπληροφόρησης, χειραγώγησης, τρομοκρατίας και βιασμού συνειδήσεων. Είναι εκτεθειμένη στην προπαγάνδα και στις παγίδες του ατομισμού, του ωχαδελφισμού, του καταναλωτισμού, της ηττοπάθειας. Ποτέ άλλοτε η νέα γενιά δεν ήταν αντιμέτωπη με τόσες ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι ο καπιταλισμός αυτοανανεώνεται και βελτιώνεται, εξανθρωπίζεται. Η νέα γενιά έχει πολύ λιγότερες ευκαιρίες σήμερα να μάθει στοιχειώδεις αλήθειες για τη σύγχρονη ιστορία του λαού μας, για τους αγώνες και τις νίκες των λαών τον 20ό αιώνα. Ας μην εφησυχάζουμε, επαναλαμβάνοντας το αληθινό αλλά κοινότοπο, ότι: η νεολαία από τη φύση της αμφισβητεί, απειθαρχεί, δεν υποτάσσεται, προβληματίζεται και ανησυχεί. Πόσοι και πόσες βολεμένοι σήμερα καλά στο σύστημα, ενταγμένοι στους μηχανισμούς του, μεγάφωνα και φερέφωνα της λεγόμενης νέας τάξης πραγμάτων και του αποκαλούμενου προοδευτικού και ανανεωτικού εκσυγχρονισμού δεν ήταν κάποτε, ως πριν λίγα χρόνια, αμφισβητίες, επαναστάτες, μερικοί μάλιστα υπερ-επαναστάτες;

Επομένως, όσοι ξέρουμε ότι η νεολαία μπορεί να παίξει πρωτοποριακό ρόλο στην ανάταση του κινήματος, στην αναζωογόνηση των αξιών, του ριζοσπαστισμού, του επαναστατικού οράματος, οφείλουμε πρακτικά και χειροπιαστά να της δώσουμε αυτήν την ευκαιρία.

Υπάρχει ένας ακόμα λόγος, που επιβάλλει να συζητήσουμε και να ακούσουμε τους νέους, τις νέες. Η πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου αναφέρει ότι το νεολαιίστικο κίνημα της χώρας μας, με τα δικά του μαχητικά αιτήματα, το δικό του χρώμα, τη δική του προσωπικότητα, αποτελεί μια από τις βασικές συνιστώσες δυνάμεις του. Οι αγώνες της νεολαίας, μαζί με την εργατική τάξη θα είναι το πιο καλό λίπασμα, βασικό «πολλαπλασιαστικό υλικό» για το Μέτωπο και τη νικηφόρα προοπτική.

Καρδιά του προβληματισμού στο 16ο Συνέδριο, η πρόταση του Μετώπου

Η πρότασή μας για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου αποτελεί την καρδιά του προβληματισμού για το 16ο Συνέδριο.

Στο περασμένο (15ο) Συνέδριο επεξεργαστήκαμε αυτήν την πρόταση με τη μορφή ενός γενικού πολιτικού σχεδίου δράσης. Σήμερα επιχειρούμε να την εμβαθύνουμε, να την αναπτύξουμε, πατώντας στις πρώτες εμπειρίες μας, στα πρώτα δείγματα αποτελεσμάτων που υπάρχουν.

Υπάρχουν αδιάψευστοι μάρτυρες για το πού πάει η Ελλάδα, η Ευρώπη. Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εξελίσσεται κάθε μέρα, κάθε ώρα σε όλο της το μεγαλείο, στην οικονομία, στις εργασιακές σχέσεις, στην κοινωνική πολιτική, στο πολιτικό σύστημα, στον ιδεολογικό πολιτιστικό τομέα. Στην Ελλάδα, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, διαμορφώνονται νέοι όροι στυγνής εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, με τα νέα συστήματα απασχόλησης, την εκτεταμένη εμπορευματοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας, της παιδείας, του αθλητισμού, του πολιτισμού. Γίνεται πιο βάρβαρος και ωμός ο διαχωρισμός ανάμεσα σε κράτη καταπιεστές και έθνη καταπιεζόμενα. Το ΝΑΤΟ αναδείχνεται σε παγκόσμιο τρομοκράτη, η ΕΕ και οι άλλες καπιταλιστικές ενώσεις στρατιωτικοποιούνται. Στη θέση του Διεθνούς Δικαίου που είχε διαμορφωθεί μεταπολεμικά, κάτω από την πίεση του σοσιαλιστικού κινήματος και των λαϊκών κινημάτων, διαμορφώνεται ένα νέο δίκαιο που νομιμοποιεί τα πάντα, την αλλαγή των συνόρων, την κατάργηση ακόμα και τυπικά του δικαιώματος της εθνικής ανεξαρτησίας, τη συγκρότηση κρατών προτεκτοράτων. Η απροκάλυπτη επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ στις εκλογές της Γιουγκοσλαβίας αποτελεί καθαρό τυπικό φαινόμενο των εξελίξεων, του βάρβαρου πολέμου που προηγήθηκε, αλλά και του εμπάργκο κατά της Κούβας, του λαού του Ιράκ. Τι να πει και τι να αφήσει κανείς: Τις ιδιωτικοποιήσεις, εξαγορές και συγχωνεύσεις που γεννάνε διεθνικά μονοπώλια μεγαθήρια, με απευθείας αποτέλεσμα τη γιγάντωση της φτώχειας, της ανεργίας και της κοινωνικής εγκληματικότητας; Την καπιταλιστική χρήση των επιτευγμάτων της Βιοϊατρικής, της Γενετικής, τη χρησιμοποίηση των μεταλλαγμένων προϊόντων; To νέο στρατηγικό δόγμα των ΗΠΑ, με τον τίτλο εθνική αντιπυραυλική ασπίδα, τις 17. 674 ατομικές βόμβες που είναι αποθηκευμένες σε όλο τον κόσμο, και ένα μέρος και στη χώρα μας; Τα γιγαντιαία στρατιωτικοβιομηχανικά συμπλέγματα, τις πολυεθνικές δυνάμεις επέμβασης και κατοχής;

Οποιος ελπίζει ότι η ζωή του, κυρίως των παιδιών του, μπορεί να βελτιωθεί, πρέπει να απαντήσει στο μεγάλο ζήτημα: Πώς θα πραγματοποιηθεί ριζική φιλολαϊκή στροφή στην οικονομία και την πολιτική, στη ζωή μας και στον τρόπο ζωής μας, υπέρ του εργάτη, του αγρότη, του μικρομεσαίου, του νέου, του διανοούμενου, της γυναίκας; Για να υπάρξει, ριζική στροφή υπέρ του λαού, είναι απολύτως αναγκαίο, καθημερινά να ανεβάζουμε την οργάνωση και συσπείρωσή του, να διεκδικούμε αταλάντευτα τα δίκαια αιτήματά του, όχι με το συνηθισμένο τρόπο που ξέραμε, αλλά με τρόπο που αντιστοιχεί στο σημερινό χαρακτήρα των προβλημάτων, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Δίχως αυτήν την προοπτική θα είναι αναιμικός ο καθημερινός αγώνας, θα ανακυκλώνονται τα προβλήματα και προπάντων η απογοήτευση.

Οσο κυβερνούν, εξουσιάζουν οι δυνάμεις που υπηρετούν είτε συμβιβάζονται με τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, με τα διεθνικά μονοπώλια, με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, δεν υπάρχει σοβαρή ελπίδα να ζήσουμε καλύτερες μέρες. Οποιος υπόσχεται ανάπτυξη με την ηγεμονία των μονοπωλίων και κοινωνική δικαιοσύνη μαζί, λέει συνειδητά ψέματα στο λαό είτε μιλά ως νεοφιλελεύθερος, είτε ως σοσιαλιστής και σοσιαλδημοκράτης, είτε ως «σύγχρονος αριστερός».

Το ζητούμενο λοιπόν είναι, πώς θα διαμορφωθεί αυτή η σύγχρονη λαϊκή ριζοσπαστική πλειοψηφία, πώς θα γείρει η πλάστιγγα του συσχετισμού υπέρ της, πώς θα καταφέρει ο λαός να τα βγάλει πέρα με την αντίδραση, εγχώρια και διεθνή, που δεν είναι διατεθειμένη να χάσει ούτε μια χώρα, ούτε ένα λαό από τον έλεγχό της.

Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε με όλους εκείνους που δεν αντιμετωπίζουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, ως κάτι το αναπόφευκτο και το αμετάβλητο, δε βλέπουν μόνο την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού, την εξουσία των μονοπωλίων, αλλά έχουν μάτια και βλέπουν και την άλλη τάση, έστω και αν ακόμα δεν είναι επαρκώς ισχυρή, την τάση αντίστασης, χειραφέτησης, απεγκλωβισμού από τις σημερινές δεσμεύσεις και δεσμά.

Να συζητήσουμε σήμερα, που όλοι είμαστε πιο ώριμοι και γιατί όχι πιο σοφοί και διδαγμένοι για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, μιας κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που θα συμβάλει να ανοίξει ένας διαφορετικός δρόμος εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, με κυρίαρχο κίνητρο τη λαϊκή ευημερία, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων που συνθλίβονται. Αυτός είναι ο δρόμος που δίνει τη δυνατότητα στο λαό να πάρει στα δικά του χέρια της τύχες του, την πορεία της χώρας, το αύριο των παιδιών του. Αυτός είναι ο δρόμος που θα μετατρέψει την Ελλάδα από συνέταιρο και συνένοχο στην ιμπεριαλιστική πολιτική στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, σε χώρα που κινείται, για να χτιστούν οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές συνεργασίες με λαούς και χώρες που έχουν συμφέρον να ενωθούν και να αντισταθούν στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Η συμμαχία δεν μπορεί να γίνει γύρω από οποιαδήποτε κοινά σημεία

Μια συμμαχία, μια συνεργασία, ειδικά σήμερα που αντιμετωπίζουμε μια άκρως επιθετική στρατηγική, δεν μπορεί να γίνει γύρω από οποιαδήποτε κοινά σημεία. Απαιτεί ένα ορισμένο επίπεδο συμφωνίας στην κατεύθυνση, στη στρατηγική ανάπτυξης, ένα αναγκαίο επίπεδο συμφωνίας γύρω από εναλλακτική λύση που προτείνει στο λαό.

Εννοείται, ότι το ΚΚΕ δε θέτει ως όρο για τη συνεργασία τη συμφωνία για το σοσιαλισμό. Το ζήτημα καπιταλισμός ή σοσιαλισμός θα τεθεί έτσι και αλλιώς στην πορεία, όταν διαμορφωθούν επαναστατικές συνθήκες. Αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι να συνενωθούμε όλοι, όσο γίνεται περισσότεροι, προκειμένου να παλέψουμε εναντίον των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και των δεσμεύσεων που επιβάλλουν. Προτείνουμε μια συμμαχία που θεμέλιο, ραχοκοκαλιά της θα είναι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η συμμαχία με το κίνημα των μικροαστικών στρωμάτων πόλης και υπαίθρου, τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, της παιδείας, της υγείας, του περιβάλλοντος, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, το κίνημα ειρήνης που μάχεται τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την καταπίεση, τη μαχόμενη διανόηση, συσπειρώσεις και ομάδες δράσης που καταπιάνονται σοβαρά με τη διεκδίκηση λαϊκών αιτημάτων.

Η συνύπαρξη κοινωνικών κινημάτων και κομμάτων στο Μέτωπο, η στενή σχέση τους χωρίς να καταργείται η διαφορετικότητα της φυσιογνωμίας του καθενός από αυτά, είναι αυτό που προκαλεί τους αντιπάλους, ξενίζει άλλους, που ταυτίζουν τις συμμαχίες με πολιτικές συμφωνίες της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Οι αλλαγές που προτείνουμε προϋποθέτουν ότι ο λαός θα είναι ο πρωταγωνιστής, γι' αυτό και η πολιτική συμμαχιών που προτείνουμε φέρνει τη σφραγίδα ενός Λαϊκού Μετώπου. Οι ρήξεις και αλλαγές που προτείνουμε, απαιτούν λαϊκή πλειοψηφία. Αυτή δεν είναι δυνατόν να σχηματίζεται διά αντιπροσώπων, αλλά με τη διεύρυνση της λαϊκής συμμετοχής στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες.

Για να συνεργαστούν πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις προς όφελος του συμφερόντων των καταπιεζομένων και εκμεταλλευομένων, δε φθάνει να συμφωνούν στην αντίθεσή τους με το ΠΑΣΟΚ, ή με τη ΝΔ, ή στην αντίθεση εναντίον και των δύο. Δε φθάνει ακόμα να συμφωνήσουμε ευκαιριακά και μάλιστα με θολές και αφηρημένες ιδέες γύρω από την πορεία των διεθνών σχέσεων, τις επιλογές της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ. Επιπλέον γνωρίζουμε ότι και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη κάθε αντίθεση προς τις ενώσεις αυτές δεν κατευθύνεται από προοδευτικές αριστερές ιδέες, εμφορείται ή επηρεάζεται και από εθνικιστικές αντιλήψεις, ρατσιστικές, αντιδραστικές.

Δεν έχει ανάγκη ο τόπος από μια παρδαλή συμμαχία, προσωρινή συμμαχία, που θα σκορπίσει στον άνεμο της λαϊκές ελπίδες.

Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς αγνοούμε ή αρνούμαστε δυνατότητες κοινής δράσης, συσπείρωσης και συνεργασίας με κοινωνικά κινήματα, δυνάμεις που ανήκουν σε άλλα κόμματα, στους αγώνες, στο μαζικό κίνημα. Ούτε μας ενοχλεί όταν συμβαίνει να συμπίπτουμε σε ένα ζήτημα, σε ένα χειρισμό με άλλα κόμματα. Αυτό δεν είναι συμμαχία για το Μέτωπο, δε σχετίζεται με συμφωνία στην εναλλακτική λύση, ούτε καν στη γενική κατεύθυνση. Τέτοια φαινόμενα είχαμε, έχουμε και θα έχουμε και στο μέλλον, αλλά αυτά απέχουν πολύ από την κοινή προσπάθεια για το Μέτωπο.

Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας δε φοβάται καθόλου ανώδυνες συμμαχίες και ευκαιριακές συγκολλήσεις. Ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο μιας συμμαχίας που θα την απειλήσει προοπτικά.

Πυρήνας του Μετώπου: λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία

Το Κόμμα μας έχει σημαντική πείρα 82 χρόνων στην πολιτική συμμαχιών, πείρα παρακαταθήκη: Το αντιφασιστικό μέτωπο του 1936, το ΕΑΜ που συσπείρωσε την πλειοψηφία του λαού, την ΕΔΑ της μετεμφυλιακής περιόδου, το ΠΑΜ κατά της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας, την ενωμένη Αριστερά των εκλογών του 1974, το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Κάθε μια από αυτές τις συμμαχίες, ανεξάρτητα πώς κατέληξε, κτιζόταν με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες της εποχής. Ζητήματα που στο παρελθόν μπορεί να αποτελούσαν προϋποθέσεις και όρους συμφωνίας, σήμερα μπορεί να έχουν ξεπεραστεί, ή και αν δεν έχουν ξεπεραστεί να μην αντιστοιχούν στις σημερινές ανάγκες.

Το θέμα δεν είναι να συμφωνήσουμε μόνο εναντίον τίνος θα παλέψουμε, αλλά και ποιο δρόμο θέλουμε να ανοίξουμε, ποια εναλλακτική λύση προτείνουμε.

Δύο βασικές ιδέες θεωρούμε ότι πρέπει να αποτελέσουν πυρήνα της εναλλακτικής λύσης του Μετώπου: Η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία, ιδέες που αντιστοιχούν στην ανάγκη αποτελεσματικής αντιπαράθεσης με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό. Αυτές οι δύο κατευθυντήριες ιδέες προκύπτουν από τις εξελίξεις που έχουν συμβεί ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία στη χώρα μας. Ποιος αμφισβητεί σήμερα στα σοβαρά ότι δεν έχει ανέβει ταχύτατα ο βαθμός μονοπώλησης της ελληνικής οικονομίας; Ποιος δε βλέπει ότι υπάρχει ένα ανώτερο επίπεδο συγκέντρωσης παραγωγικών μέσων, σε βάρος της ζωής της εργατικής τάξης, και των ενδιάμεσων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι μικροί επιχειρηματίες, αλλά και σχετικά αρκετοί μεσαίοι;

Στρατηγικοί τομείς και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με πρωταγωνιστή το λαό, πρέπει να περάσουν στην ιδιοκτησία της κοινωνίας, στην υπηρεσία της λαϊκής οικονομίας. Να κοινωνικοποιηθούν. Μόνο έτσι μπορεί στα σοβαρά να σκεπτόμαστε για τη διαμόρφωση ενός κεντρικού πανεθνικού οικονομικού μηχανισμού διεύθυνσης, αξιοποίησης του πλούτου και των πηγών που διαθέτει η χώρα μας, παρά τη μακροχρόνια καταλήστευσή της. Μόνο έτσι μπορεί να φιλοδοξεί ο λαός ότι υπάρχουν προϋποθέσεις για πανεθνικό σχεδιασμό, με επίκεντρο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρομεσαίων, με προσαρμογή σε περιφερειακό, κλαδικό και διακλαδικό επίπεδο.

Δίπλα στον κρατικο-κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας, θα διαμορφώνεται ο λαϊκός παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς της και ο συνεταιρισμός που βοηθάει τα μικροαστικά στρώματα της πόλης να κάνουν τη δική τους συγκέντρωση, ιδιαίτερα στον τομέα της μεταποίησης.

Προτάσεις προς τα μπρος

Ας μη βιαστούν μερικοί να υποστηρίξουν ότι το ΚΚΕ με την πρότασή του αυτή απλά δηλώνει την επιθυμία του να αυξηθεί ο κρατικός τομέας, η κρατική οικονομική και επιδοματική δραστηριότητα. Δεν κάνουμε προτάσεις προς τα πίσω, αλλά προς τα εμπρός. Μιλάμε για κρατικό τομέα της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας, και όχι κρατικό τομέα των μονοπωλίων, στήριγμα και συμπλήρωμα του ευρωκοινοτικού και ΝΑΤΟικού μηχανισμού.Κάνουμε λόγο για λαϊκή οικονομία, κεντρικό σχεδιασμό που στηρίζεται στην ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων, στον κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, στη δημοκρατία στους χώρους εργασίας. Οταν λέμε φιλολαϊκή πολιτική δεν εννοούμε να βελτιώσουμε τη φτώχεια, δεν εννοούμε τη βιτρίνα του καταναλωτισμού, αλλά τις γνήσιες, σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες των εργαζομένων, των οικογενειών τους, τη διευρυμένη αναπαραγωγή, την ασφάλεια και άμυνα της χώρας.

Ας μη βιαστούν επίσης μερικοί να ισχυριστούν ότι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ οδηγεί, σηκώνει σινικά τείχη στις διεθνείς διαδικασίες, κρατά την Ελλάδα μακριά από τα όποια οφέλη υπάρχουν ή πιστεύεται ότι υπάρχουν από τη διεθνή συνεργασία. Το θέμα είναι ποια γραμμή συνεργασίας σε επίπεδο διεθνών σχέσεων πρέπει να εκπορεύεται από την Ελλάδα. Υπάρχει ο διεθνισμός που συμφέρει το κεφάλαιο και ο διεθνισμός που συμφέρει το λαό. Εκεί είναι το θέμα, εκεί γίνεται η συζήτηση, και όχι αν η Ελλάδα θα κλειστεί στον εαυτό της.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ έχει ως λογική ότι η χώρα μας, κάθε χώρα, πρέπει να εξαντλεί κάθε περιθώριο που έχει στην αξιοποίηση των υπαρκτών πλουτοπαραγωγικών πηγών της. Να στέκεται στα πόδια της όσο μπορεί, και μόνο έτσι μπορεί να βγει στο διεθνές προσκήνιο για να αναζητήσει συμμαχίες ωφέλιμες γι' αυτήν και γενικότερα για τους άλλους λαούς, χωρίς να δεσμεύεται η πολιτική, η εθνική της ανεξαρτησία στην ιμπεριαλιστική πολιτική.

Η Ελλάδα διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές, ορυκτό πλούτο για παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων, και μάλιστα διαθέτει πλεονεκτήματα σε ορισμένα είδη. Διαθέτει ικανότητα παραγωγής προϊόντων διατροφής για πλατιά λαϊκή κατανάλωση και είδη που μπορεί να εξαχθούν. Εχει ικανότητα παραγωγής σύγχρονων προϊόντων, μηχανών και εργαλείων, συσκευών. Διαθέτει έμπειρο και πιο μορφωμένο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό.

Μια λαϊκή κυβέρνηση, μια λαϊκή εξουσία αποκτά τη δυνατότητα να διεκδικήσει άλλου τύπου συνεργασίες, σε αντίθεση και ρήξη με το σημερινό καθεστώς της ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Να διεκδικήσει συμμαχίες με κριτήριο τη γεωγραφική της θέση, το επίπεδο ανάπτυξής της, αλλά συνεργασίες με κριτήριο τι συμφέρει την ασφάλεια και την ειρήνη διεθνώς.

Ισως μας πουν μερικοί ότι πρόκειται για όνειρο θερινής νυκτός, αφού ο παγκόσμιος συσχετισμός δε θα αφήσει τη μικρή Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι. Είναι η γνωστή απειλή «ή σκύβεις το κεφάλι ή στο κόβω». Η πολιτική όμως του ΚΚΕ, του λαού μας, δεν μπορεί να χαράζεται παίρνοντας σαν βάση την απειλή, τον κίνδυνο. Αλλο πράγμα να παίρνεις υπόψη τις δυσκολίες που έχεις μπροστά σου και άλλο πράγμα αυτές να καθορίζουν το στόχο σου, το σκοπό σου.

Οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις είναι ισχυρές, οι διεθνείς σχέσεις καθορίζονται από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, από τους στρατούς και τα όπλα τους. Για όσους θέλουν να δουν, είναι φανερό ότι δεν υπάρχει μόνο αυτό το στοιχείο, που είναι βέβαια κυρίαρχο. Δεκάδες, εκατοντάδες χώρες ζουν την καταπίεση του ιμπεριαλισμού, ασφυκτιούν. Οι κυβερνήσεις τους συστρατεύονται με τους ιμπεριαλιστές και όχι όλες και σε όλα τα σημεία, και όχι οι λαοί τους. Υπάρχει και η τάση, είναι αδύνατη προς το παρόν, αλλά υπαρκτή, της αντίστασης, του απεγκλωβισμού, της διαφοροποίησης, της συσπείρωσης. Αυτήν την τάση οφείλουμε να ενισχύσουμε και όχι να συμβιβαστούμε.

Εξάλλου δεν είναι όλα ρόδινα για τον ιμπεριαλισμό, τις καπιταλιστικές ενώσεις. Είναι φανερές οι δυσκολίες, οι ανταγωνισμοί και αντιθέσεις, οι αντιφάσεις που οξύνονται στο εσωτερικό τους, παγκόσμια. Πριν λίγα χρόνια εθεωρείτο απίθανο να τίθενται επί τάπητος ερωτήματα από τους ηγέτες της ΕΕ, για το αν αυτή μπορεί να προχωρήσει ενιαία ή θα διασπαστεί σε τρεις μικρότερες ενώσεις. Ακούμε από υπεύθυνα χείλη ότι το Ευρώ δεν είναι πανάκεια.

Γιατί το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα, στις άλλες χώρες να μην αξιοποιήσει και τις ίδιες τις δυσκολίες που συναντά σήμερα ο ιμπεριαλισμός; Μια πολιτική δε χαράζεται μόνο με αυτό που υπάρχει σήμερα, αλλά παίρνει υπόψη και τη δυναμική του αύριο.

Ο λαός πρέπει να έχει στόχο η χώρα του να καταφέρει πλήγματα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να διεκδικήσει την πολιτική της ανεξαρτησία με την αποδέσμευσή της. Και αν όλοι δε συμφωνούν, το λιγότερο που μπορεί να κάνουν είναι να αντισταθούν σθεναρά, αφήνοντας έστω σήμερα ανοιχτή την προοπτική. Προς τα εκεί θα βαδίσουν και άλλοι λαοί, ακόμα και κυβερνήσεις για τους δικούς τους λόγους, καθώς η ανάπτυξη συντελείται ανισόμετρα.

Είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε για το τι εμπόδια στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις θα συναντήσει το Μέτωπο. Εμείς περισσότερο από τον καθένα, ξέρουμε πόσο βάρβαρος είναι ο ιμπεριαλισμός, ειδικά σήμερα που δε χρειάζεται ούτε τυπικά προσχήματα για να επέμβει.

Τις δυσκολίες τις συζητάμε, θα τις συζητάμε άλλωστε και στην πορεία, με τη δυναμική των εξελίξεων. Ξέρουμε να ξεχωρίζουμε αυτούς που προβληματίζονται για τις δυσκολίες, από αυτούς που τις αναμασάνε για να μη γίνεται τίποτε, για να περιοριστεί ο λαός να διαλέγει το διαχειριστή του.

Μας λένε ορισμένοι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι - που λέει ο λαός - ότι αυτά που προτείνουμε για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία παραπέμπουν σε ένα σύστημα, σε μια ιδεολογία και πρακτική που απέτυχε, γιατί ανατράπηκε. Ας μας επιτραπεί να τους πούμε αυτό που σκεπτόμαστε: Είναι πρόσχημα και τίποτε άλλο, είναι απάτη αυτό το επιχείρημα. Ουσιαστικά λέτε στο λαό ότι μια επιλογή έχει, να συμβιβαστεί, να συμφιλιωθεί με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, να μην αποπειραθεί να κτίσει μια νέα Ελλάδα, που θα πατάει στα καλύτερα αχνάρια του παρελθόντος, αλλά θα έχει και την ευκαιρία να δοκιμάσει τη δική του ικανότητα και πείρα στις σύγχρονες συνθήκες.

Να δώσουμε νέα ώθηση σε συσπειρώσεις - συνεργασίες με αντιμονοπωλιακούς, αντιιμπεριαλιστικούς στόχους

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες,

Το Μέτωπο θα κτιστεί, δεν υπάρχει αμφιβολία. Οσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα για το λαό, για την ειρήνη στην περιοχή. Το ΚΚΕ θα είναι πάντα στο πόδι, έτοιμο να στηρίξει μια γενικευμένη προσπάθεια. Σήμερα αυτό που είναι απολύτως ρεαλιστικό είναι να συνεχίσουμε, όλοι όσοι ως τώρα συναντηθήκαμε σε διάφορα μέτωπα πάλης, σε αγώνες, σε πρωτοβουλίες, σε εκλογικές αναμετρήσεις. Να δώσουμε νέα ώθηση σε συσπειρώσεις - συνεργασίες που έχουν ήδη βγει στην επιφάνεια, αλλά και να σκεφθούμε νέα μέτωπα δράσης και συνεργασίας. Να επιταχύνουμε τις διεργασίες για το Μέτωπο μέσα από πανελλαδικές, τοπικές, κλαδικές ή κατά τομέα συσπειρώσεις με αντιμονοπωλιακούς, αντιιμπεριαλιστικούς στόχους και αιτήματα.

  • Να συναντηθούμε ακόμα περισσότεροι στον αγώνα για την αναγέννηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να συνεργαστούμε στον αγώνα για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, για κοινωνική ευημερία, εργασία, κοινωνική ασφάλιση, συνταξιοδότηση και υγεία.
  • Για τα δικαιώματα της μικρομεσαίας αγροτιάς, τα προβλήματα και τις ανάγκες των μικρομεσαίων επιχειρηματιών.
  • Να κτίσουμε το πιο ισχυρό μέτωπο συσπείρωσης και συνεργασίας κατά των ιμπεριαλιστικών συμφωνιών, για την ειρήνη και το δικαίωμα της πολιτικής ανεξαρτησίας, με κεντρική θέση ότι κάθε χώρα, κάθε λαός να καθορίζει μόνος του το δρόμο της κοινωνικής εξέλιξης.
  • Να συναντηθούμε στον αγώνα για να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η επέμβαση στα Βαλκάνια. Τώρα, ειδικά μετά τη νέα ελληνοαμερικανική συμφωνία για τη λεγόμενη τρομοκρατία, να ανοίξουμε πανιά για μια ακόμα πιο πλατιά συσπείρωση για τα δημοκρατικά δικαιώματα, τις λαϊκές ελευθερίες που καθημερινά περιορίζονται, κατά της κρατικής καταστολής, για τα δικαιώματα των αλλοδαπών.
  • Να συναντηθούμε και να συνεργαστούμε στο κίνημα για την Παιδεία, τη μόρφωση, την έρευνα, για τα προβλήματα της περιφέρειας, για την προστασία των πόλεων και της υπαίθρου, του δασικού πλούτου από τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, τον κίνδυνο της λειψυδρίας, για τη λαϊκή στέγη ενταγμένη σε μια πολιτική αντισεισμικής θωράκισης.
  • Να συναντηθούμε στον αγώνα κατά της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού και των φαινομένων που γεννάνε τη βία, τον χουλιγκανισμό, τον ατομικό αθέμιτο ανταγωνισμό, με την πλατιά χρήση του ντόπινγκ. Ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, το μεγάλο φαγοπότι έχει αρχίσει, ας επαγρυπνούμε, να μην αφήσουμε ούτε μια ευκαιρία που να μην παρέμβουμε.
  • Να συναντηθούμε στη μεγάλη προσπάθεια να καταδικαστούν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το όργιο εξαγοράς συνειδήσεων, ο αντικομμουνισμός, ο ρατσισμός και ο σοβινισμός, ο εθνικισμός, η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η θρησκεία ως πολιτικό όπλο κατά του λαού.

Αυτά τα μέτωπα συνεργασίας θα βοηθήσουν στην άνοδο του κινήματος, θα λειτουργήσουν ως ρυάκια και φύτρα για τη συγκρότηση του Μετώπου, ώστε αυτό να έρθει πιο κοντά με την πιο υπεύθυνη απέναντι στο λαό κοινή προσπάθεια.

Ισχυροποίηση του Κόμματος, για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Ευθύνη για την οικοδόμηση του Μετώπου δεν έχουμε μόνο εμείς, το ΚΚΕ. Ευθύνη έχουν και όλοι εκείνοι που θέλουν πραγματικά να ανοίξει ένας άλλος δρόμος στην ελληνική κοινωνία. Ο καθένας σηκώνει το βάρος της δικής του ευθύνης. Αυτό που μπροστά στο 16ο Συνέδριο πρέπει να μας απασχολήσει είναι, εμείς τι κάνουμε και πώς το κάνουμε. Δε χρειάζεται να πούμε πολλά, καταλαβαινόμαστε. Εμείς οι κομμουνιστές, κομμουνίστριες, τα μέλη, αλλά και οι φίλοι, οπαδοί του Κόμματος, να συνειδητοποιήσουμε πιο βαθιά ότι δεν πρέπει να χάνεται ούτε ένα λεπτό, ούτε μια ώρα στη μεγάλη μας προσπάθειανα ισχυροποιήσουμε το Κόμμα μας, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών και ιδιαίτερα στη μεγάλη ευθύνη που έχει για να κτιστεί το Μέτωπο.

Φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες,

Το 26ο Φεστιβάλ θα κλείσει την αυλαία του σε λίγες ώρες, με πλήρη επιτυχία. Η αυλαία των αγώνων μένει καθημερινά ανοιχτή.

Ζήτω το 26ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»

Επιτυχία στο 16ο Συνέδριο,

στον αγώνα για το Μέτωπο, για την ειρήνη, τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, για τη λαϊκή εξουσία».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Σκέψεις για τη διαμόρφωση του Μετώπου(2000-11-03 00:00:00.0)
Πρώτες εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών(2000-04-11 00:00:00.0)
Οι άνθρωποι της Τέχνης οφείλουν να παλέψουν μαζί με το λαό(2000-04-05 00:00:00.0)
«Λαϊκό Μέτωπο για αντίσταση και αντεπίθεση»(2000-03-28 00:00:00.0)
Πρωτοφανής η μαζικότητα των συγκεντρώσεων(2000-02-08 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ(1999-06-17 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ