ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, όταν λέει πως «φοβόμαστε» τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα δημιουργηθούν εάν ποτέ αναθεωρηθεί το άρθρο 16.

Φοβόμαστε και χωρίς να αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Διότι - όπως έχει αποδείξει η κυβέρνηση - μπορεί να κάνει τα δημόσια πανεπιστήμια ...σαν ιδιωτικά.

Οπως έχει κάνει και τα δημόσια νοσοκομεία, και τους δημόσιους οργανισμούς και τα δημόσια ιδρύματα και τις δημόσιες τράπεζες και τις ΔΕΚΟ.

Ακόμη χειρότερα, μπορεί να κάνει τα πανεπιστήμια να δουλεύουν ακόμη και για το ΝΑΤΟ, όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο «Ρ».

Φοβόμαστε ακόμη περισσότερο, γιατί το ίδιο μπορεί ωραιότατα να κάνει και το ΠΑΣΟΚ.

Βλέπετε τα πανεπιστημιακά τμήματα με «χορηγούς» τραπεζίτες ή εφοπλιστές δεν είναι «εφεύρεση» της τωρινής κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ τα ξεκίνησε, κι όπως ξέρουμε αυτή παραμένει η θέση του.

Γενικώς, λοιπόν, φοβόμαστε, γιατί ξέρουμε ακριβώς τι λένε οι κατευθύνσεις της Μπολόνια και γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να τις ακολουθήσουν.

ΩΡΕΣ - ΩΡΕΣ τους πιάνει μια κρίση ειλικρίνειας. Γι' αυτό και ο διοικητής της Εθνικής, Τ. Αράπογλου δήλωσε ότι η πώληση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μοιάζει με ...«παιγνίδι πόκερ».

Ολοι, λέει, πρέπει να δηλώσουν «παρών» και εφόσον υπάρξει διαγωνισμός να κάνουν τις προσφορές τους.

Το μόνο που του ...διέφυγε είναι πως όποιος επιλέγει να κάθεται σε «πράσινες τσόχες» πρέπει να «τζογάρει» τα δικά του λεφτά.

Οταν ρίχνει στο τραπέζι τις δημόσιες επιχειρήσεις, δηλαδή τα λεφτά του Ελληνα φορολογούμενου, υπάρχει μια μικρή - μικρή διαφορά.

Σε τελική ανάλυση η - όποια - γοητεία και συγκίνηση του τζόγου είναι υποτίθεται το ότι ρισκάρεις τα δικά σου λεφτά.

Διαφορετικά δε λέγεται «παιγνίδι». Κλοπή και απάτη λέγεται...