Κυριακή 11 Μάη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 22
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΟΣΚΑΡ ΦΙΓΚΕΡΑ
«Σοσιαλισμός σημαίνει αλλαγή παραγωγικών σχέσεων»

Συνέντευξη στο «Ρ» του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας

Από πρόσφατη διαδήλωση, στιγμιότυπο με τα μαζικά μπλοκ του ΚΚ Βενεζουέλας
Από πρόσφατη διαδήλωση, στιγμιότυπο με τα μαζικά μπλοκ του ΚΚ Βενεζουέλας
Η ιδεολογική διαπάλη οξύνεται όλο και περισσότερο, μέσα στο πλαίσιο ανάπτυξης της μπολιβαριανής διαδικασίας, σημειώνει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας, Οσκαρ Φιγκέρα, σε συνέντευξη που έδωσε στο «Ρ» με την ευκαιρία της παρουσίας μας στη χωρά. Ενα κομβικό ζήτημα που θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις είναι η αλλαγή των σχέσεων παραγωγής, επισημαίνει.

-- Πώς προχωρά η μπολιβαριανή διαδικασία στο οικονομικό επίπεδο;

-- Κατ' αρχήν πρέπει να πω ότι η βενεζουελάνικη διαδικασία, που αφορά το κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, οικονομικό, ακόμα και το στρατιωτικό τομέα και έχει επικρατήσει να λέγεται «μπολιβαριανή επανάσταση», για το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας, καταγράφεται ως μια εθνικοαπελευθερωτική διαδικασία. Στην οποία, ένα από τα βασικότερα καθήκοντα είναι η οικοδόμηση μιας πλατιάς, κοινωνικής και πολιτικής ένωσης δυνάμεων που θα μπορεί, όχι μόνο να αντισταθεί στη διαρκή επίθεση που εξαπολύουν η ντόπια, αλλά και η ολιγαρχία ολόκληρης της ηπείρου μαζί με το βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλλά και ταυτόχρονα να κάνει βήματα όσον αφορά τις επαναστατικές αλλαγές στη χώρα μας.

Σήμερα, βέβαια, υπάρχουν μια σειρά σύνθετοι περιορισμοί. Ενας από αυτούς είναι η απουσία ενός ενιαίου πολιτικού οργάνου, που εδώ και 8 χρόνια είναι τόσο επιτακτικό. Η απουσία εμπειριών οικοδόμησης ενωτικών οργανώσεων που δε θα εκφράζονται μόνο εκλογικά. Κι αυτό είναι μια μεγάλη αδυναμία που δεν επιτρέπει όλη η δύναμη του κινήματος να εκφραστεί από ένα όργανο το οποίο θα προωθεί την αλλαγή που χρειάζεται η βενεζουελάνικη κοινωνία. Και μαζί να επιτρέπει στις ίδιες τις λαϊκές και επαναστατικές δυνάμεις να καθορίζουν την πορεία των αλλαγών.

Ο Οσκαρ Φιγκέρα συζητά με τη συντάκτρια του «Ρ»
Ο Οσκαρ Φιγκέρα συζητά με τη συντάκτρια του «Ρ»
Ετσι, «καταφέραμε» να χρησιμοποιείται πολύ ο όρος σοσιαλισμός, αλλά, γενικά, οι αλλαγές που αναπτύσσονται στη χώρα, ακόμα, δεν είναι σοσιαλισμός. Είναι, βασικά, δράσεις, πρωτοβουλίες που καταγράφονται σαν μία δημοκρατική διαδικασία αλλαγών. Η εθνικοποίηση, η επιστροφή στο κράτος επιχειρήσεων, δεν έχουν ακόμα οδηγήσει σε μια αλλαγή των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων σ' αυτές τις επιχειρήσεις. Για το ΚΚ, αποτελεί βήμα προόδου το ότι βρίσκονται στα χέρια της πολιτείας αυτές οι βασικές επιχειρήσεις, στρατηγικής σημασίας για την εθνική ανάπτυξη, βασικά μέσα παραγωγής για την αλλαγή της οικονομίας και για τον καθορισμό της κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης της χώρας.

Οι εργάτες να συμμετέχουν στο σχεδιασμό και τη λειτουργία των επιχειρήσεων

Ομως, αυτές οι κρατικοποιήσεις πρέπει να συνοδεύονται από την ενεργό συμμετοχή των εργατών και των εργατριών στη διεύθυνση και στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Ακόμαδεν έχουμε προχωρήσει σ' αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να το πούμε, με κάθε ειλικρίνεια. Γι' αυτό κι εμείς, όταν εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας και συμμετείχαμε στον αγώνα που έδωσαν οι εργάτες κι οι εργάτριες της SIDOR (σ.σ. σιδηροβιομηχανία στην πολιτεία Μπολίβαρ, στα νοτιοανατολικά της χώρας, που πρόσφατα επανεθνικοποιήθηκε αποσπώμενη από Αργεντινοϊταλική πολυεθνική) δε διεκδικήσαμε μόνο εθνικοποίηση. Διεκδικήσαμε εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση. Μια επιχείρηση-περιουσία της πολιτείας, περιουσία του βενεζουελάνικου λαού, αλλά και επιχείρηση κοινωνικοποιημένη, με τη συμμετοχή των εργαζομένων, στον καθορισμό του πλάνου, στην υλοποίηση και τον έλεγχό του, στη διοίκηση της εταιρείας.

Στιγμιότυπο από τη μαζική κινητοποίηση των μεταλλεργατών της SIDOR
Στιγμιότυπο από τη μαζική κινητοποίηση των μεταλλεργατών της SIDOR
Ετσι, στην οικονομία, αναπτύσσεται μια προσπάθεια η οποία όμως, δεν έχει ακόμα ωριμάσει ούτε θεωρητικά ούτε ως ένα μοντέλο για τη σοσιαλιστική προοπτική.

Οσον αφορά τη δημιουργία πυρήνων βιώσιμης ανάπτυξης (σ.σ. πρόγραμμα που βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά τη διαδικασία στον παραγωγικό και αγροτικό τομέα) η προσπάθεια που γίνεται αφορά την εμβάθυνση της επαναστατικής διαδικασίας με τη συμμετοχή των οργανωμένων αγροτών, γη που έχει αποσπαστεί από μεγαλογαιοκτήμονες. Ακόμα όμως, δεν έχει επιτευχθεί η άνοδος του επιπέδου της συλλογικής συνείδησης σχετικά με την εξέλιξη αυτών των πυρήνων. Ωστόσο, αυτό το σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη με τη στήριξη της πολιτείας και της κοινωνίας - κυρίως τα οργανωμένα τμήματά της - και έχουμε την πεποίθηση ότι θα προχωρήσει, και σύντομα θα δώσει θετικά αποτελέσματα.

Εξακολουθεί να κυριαρχεί η καπιταλιστική λογική

Πρέπει να κατανοηθεί, ότι όλη αυτή η προσπάθεια διεξάγεται μέσα σε ένα πλαίσιο όπου, στις σχέσεις παραγωγής, στην κουλτούρα, στις ιδέες, εξακολουθεί να κυριαρχεί η καπιταλιστική λογική. Χωρίς να σκεφτόμαστε ότι συνεχίζουν να κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, δε θα οδηγηθούμε σε σωστά συμπεράσματα. Θα προσδοκάμε αποτελέσματα που δεν είναι δυνατά. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να υπάρχει αλλαγή στη συλλογική συνείδηση, χωρίς να έχει αλλάξει το κράτος, πρέπει να αλλάξουμε την κατάσταση.

Συμπερασματικά, στο οικονομικό επίπεδο, υπάρχει πρόοδος. Προχωρά η εθνικοποίηση επιχειρήσεων όπως έγινε με την εθνική πετρελαιοβημηχανία PDVSA, τις επιχειρήσεις ηλεκτρισμού, βασικές επιχειρήσεις Τηλεπικοινωνιών, με την CADTV (τοπικά ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα), και τώρα με τη SIDOR. Αυτό έχει και θα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, στο βαθμό που θα προσδιοριστεί ένα μοντέλο με βάση την ιστορική μας εμπειρία και τη συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης σε μια σοσιαλιστική κατεύθυνση. Οπου οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες θα συμμετέχουν άμεσα. Δε θα είναι μόνο μισθωτοί αλλά θα συμμετέχουν στο σχεδιασμό, στην οργάνωση της παραγωγής.

Συνεχίζουμε να μελετάμε τις συνθήκες που απαιτούνται για την εφαρμογή αυτής της πρότασης σε κάθε επιχείρηση του κράτους και σε θεωρητικό επίπεδο.

-- Τα κοινωνικά προγράμματα τα οποία οργανώνει το κράτος και έχουν σημασία για τα λαϊκά στρώματα. Πώς αναπτύσσονται;

-- Τα προγράμματα εμφανίστηκαν μετά το 2002, έπειτα από όλες τις προσπάθειες της αντεπανάστασης (βλ. το πραξικόπημα του Απρίλη του 2002 και άλλα σχέδια ανατροπής της κυβέρνησης Τσάβες). Η κυβέρνηση προώθησε την πολιτική των κοινωνικών προγραμμάτων που πραγματικά είχε τεράστιο αντίκτυπο για την κοινωνία.

Οξύνεται η ιδεολογική διαπάλη

Τα προγράμματα έδωσαν μια απάντηση στην τεράστια καθυστέρηση που υπήρχε όσον αφορά την πρόσβαση του λαού στην Παιδεία, στην Υγεία, στη Στέγαση, στην Ασφάλιση, στη Σίτιση. Ηταν ένα μέτρο έκτακτης ανάγκης. Τα τελευταία χρόνια αυτά τα προγράμματα παγιώνονται με τη συμμετοχή του λαού. Αλλά ταυτόχρονα - και αυτό είναι καθήκον μας να το πούμε - στο περιεχόμενό τους, διεξάγεται μια βαθιά διαπάλη ιδεών και συμφερόντων, συμφερόντων που αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις που συμμετέχουν στην μπολιβαριανή διαδικασία.

Στην μπολιβαριανή διαδικασία συμμετέχουν διάφορες δυνάμεις. Συναντιούνται τμήματα της αστικής τάξης, σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, δυνάμεις επαναστατικές, λαϊκές, εργατικές, επίσης δυνάμεις που διαμορφώθηκαν στην πορεία. Κατά κάποιο τρόπο, συναντήθηκαν σε ορισμένες περιπτώσεις περιστασιακά, σε άλλες προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Αλλά ως ξεχωριστά τμήματα εξακολουθούν να προωθούν τα δικά τους ξεχωριστά κοινωνικά συμφέροντα, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα - το καθένα - της δικής του τάξης.

Τα προγράμματα λοιπόν αναπτύσσονται μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, βαθιάς ιδεολογικής διαπάλης, βαθιάς αντιπαράθεσης συμφερόντων. Κι αυτή η ιδεολογική διαπάλη, άλλες φορές έχει προχωρήσει, άλλες δεν έχει βαθύνει. Αλλοτε επιτρέπονται βήματα μπροστά, άλλοτε πάλι έχουμε οπισθοχώρηση. Μία τέτοια περίπτωση οπισθοχώρησης, μεταβατικής θα μπορούσαμε να πούμε, είχαμε το Δεκέμβρη. Δε θα μπορούσαμε να μη σταθούμε στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Δεκέμβρη, να μην αναλύσουμε τι σήμαινε η συμμετοχή. Που έδειξε κάποια επίπεδα φόβου, αγωνίας, χειραγώγησης της συλλογικής συνείδησης, επιστροφής παλιών προκαταλήψεων. Προσπαθούν να καθηλώσουν τη συλλογική συνείδηση του λαού μας, σχετικά με ζητήματα όπως η ιδιοκτησία, η θρησκεία, η εκπαίδευση, να κατευθύνουν προσπάθειες για την παρεμπόδιση της ανάπτυξης συνείδησης επαναστατικής, σοσιαλιστικής.

Να καθορίσουμε τι είναι σοσιαλισμός

Με βάση αυτό, πρέπει να πούμε ότι οι δυνάμεις που ανήκουμε στην καθοδήγηση αυτής της διαδικασίας έχουμε μια μεγάλη ευθύνη: τον καθορισμό του τι είναι «σοσιαλισμός». Για άλλους, σοσιαλισμός μπορεί να θεωρηθεί η προσφορά πρωινού στους μαθητές, τα προγράμματα. Αλλά, σοσιαλισμός σημαίνει βαθιά αλλαγή της συνείδησης, διαρκής συμμετοχή, βαθιά αλλαγή στις σχέσεις παραγωγής.

-- Κάτι που σταθερά υπογραμμίζει το ΚΚ Βενεζουέλας είναι ότι η οργάνωση του λαού και των εργαζομένων εξακολουθεί να κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα, να μην είναι ανάλογη των περιστάσεων. Ποιες είναι οι προσπάθειες του ΚΚΒ γι' αυτό το ζήτημα;

-- Πραγματικά, είναι ένα από τα πιο αδύναμα στοιχεία της διαδικασίας. Συνδέεται με την απουσία ενός ενιαίου φορέα πολιτικής καθοδήγησης. Δε λειτουργεί ένα μέτωπο όπου να συνενώνονται όλα τα πατριωτικά, δημοκρατικά, επαναστατικά κόμματα, τα λαϊκά κινήματα που έχουν αφιερωθεί στη μεταμόρφωση της βενεζουελάνικης κοινωνίας. Κι η απουσία ενός τέτοιου μετώπου οδηγεί και στην ανυπαρξία μιας συλλογικής καθοδήγησης της επανάστασης.

Εμείς, το επισημαίνουμε αυτό στους διάφορους τομείς δουλειάς όπου συμμετέχει το Κόμμα, στα κρατικά ιδρύματα, στα κοινωνικά κινήματα, στις πολιτικές οργανώσεις. Οπως συμβαίνει με την επαναστατική θεωρία και το επαναστατικό κίνημα, το ίδιο ισχύει και με μια επαναστατική πολιτική οργάνωση. Δεν μπορούμε να κάνουμε επανάσταση χωρίς να είμαστε επαναστάτες και επαναστάτριες. Χρειαζόμαστε επαναστάτες και επαναστάτριες για να κάνουμε επανάσταση. Και δεν τους χρειαζόμαστε σκόρπιους, άναρχους, εξατομικευμένους, χωρισμένους. Τους χρειαζόμαστε δομικά οργανωμένους σε ένα πολιτικό σχέδιο, κάτω από μια συλλογική καθοδήγηση, με έναν ηγέτη όπως είναι ο Ούγο Τσάβες Φρίας, αλλά με μία συλλογική καθοδήγηση που ταυτόχρονα να επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε ενδεχόμενο ώστε, σε περίπτωση που θα χτυπηθούν κάποια στελέχη, να μπορεί η οργάνωση του κινήματος να συνεχιστεί.

Ως Κομμουνιστικό Κόμμα επισημαίνουμε ότι η ανάπτυξη της σοσιαλιστικής, πολιτικής συνείδησης, της ταξικής συνείδησης με σοσιαλιστικό χαρακτήρα, δεν έχει αναπτυχθεί όπως η αντιιμπεριαλιστική συνείδηση.

Εχει ανυψωθεί η πολιτική δράση των μαζών και το επίπεδο της οργάνωσής τους. Αλλά με ένα επίπεδο ατομικισμού. Καθένας έχει μια συλλογικότητα, μια ομάδα. Και δεν αντιπαλεύει την απόσταση που μας χωρίζει από την ύπαρξη του πολιτικού εργαλείου, του κόμματος ή του επαναστατικού μετώπου. Κάτι που αφορά και το επίπεδο συντονισμού των κοινωνικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένου και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το 1998, όταν κέρδισαν τις εκλογές οι δυνάμεις που στήριζαν τον Τσάβες, στη Βενεζουέλα, πάνω από το 50% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ανήκε στην παραοικονομία. Και ένα 21% ήταν επίσημα άνεργο. Δηλαδή, το 72-73% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού δεν ανήκε στη δομημένη οικονομική δραστηριότητα. Ενα μέρος ήταν άνεργο κι ένα άλλο υποαπασχολούμενο. Αυτός είναι ένας από τους, θα λέγαμε, αντικειμενικούς λόγους για τη σημερινή αδυναμία του βενεζουελάνικου συνδικαλιστικού κινήματος.

Ενα ακόμα ζήτημα είναι ότι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της διαδικασίας δεν έχουν εκτιμήσει σωστά τη σημασία της ενότητας στο συνδικαλιστικό - εργατικό κίνημα. Ετσι, υπάρχουν παράλληλα, συνδικάτα χωριστά, σε ορισμένους τομείς μαζικά μάλιστα, κάτι που αδυνατίζει το εργατικό κίνημα απέναντι στους εργοδότες.

Το ΚΚ τονίζει πρώτα απ' όλα την αναγκαιότητα οικοδόμησης του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, του πατριωτικού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, θέμα για το οποίο μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει κάποια πρόοδος, από τη στιγμή που ο πρόεδρος Τσάβες και το PSUV (Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας) μαζί με το «Εκλογικό Κίνημα του λαού», το κόμμα «Patria para Todos» (Πατρίδα για όλους) και το ΚΚΒ συναντηθήκαμε στην ανάγκη να προωθήσουμε μια ενωτική πρόταση που έχει επικρατήσει ως «Πατριωτική Συμμαχία». Πατριωτική συμμαχία που δεν πρέπει να σταματήσει, όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς (και ως τώρα υπάρχει συμφωνία σ' αυτό, στην εκλογική διαδικασία), αλλά πρέπει να αναλάβει το ρόλο της ως πολιτικό εργαλείο για την οργανωτική δημιουργία ενός μετώπου σε πανεθνικό επίπεδο ώστε να δώσει ώθηση στο ανέβασμα της ίδιας της επαναστατικής πολιτικής, του επιπέδου του κοινωνικού κινήματος.

Εχουμε επεξεργαστεί, τόσο σε συνθηματολογικό επίπεδο, αλλά και στο Κοινοβούλιο της Βενεζουέλας, ένα νομοσχέδιο σχετικά με τα Σοσιαλιστικά Συμβούλια των εργαζομένων. Θεωρούμε ότι πρέπει να γίνουν βήματα στην αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, αλλαγή προοδευτική, που δε θα προέλθει μέσα από διατάγματα βεβαίως, που πρέπει να αποτυπωθεί στη συνείδηση και στην οργάνωση των εργαζομένων και πιστεύουμε ότι τα Σοσιαλιστικά Συμβούλια των εργαζομένων πρέπει να συμβάλλουν να σημειωθεί πρόοδος σ' αυτό. Είναι ένα συγκεκριμένο σχέδιο που κάνουμε, όχι μόνο στο νομοθετικό πεδίο αλλά και συγκεκριμένα σε ορισμένες επιχειρήσεις, χώρους εργασίας. Γιατί σε τελική ανάλυση, δεν μπορεί κανείς να αντιπαλέψει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά αν δεν αναπτύξει τη συνείδηση των εργαζομένων, τη συμμετοχή και τον έλεγχο της παραγωγής από αυτούς.

Οσον αφορά άλλα πεδία, μελετάμε σχέδια στην κατεύθυνση της εμβάθυνσης της δράσης των κοινοτικών συμβουλίων - που αποτελούν μια σημαντική εμπειρία εδώ και αρκετά χρόνια. Ωστε να συμβάλλουν σημαντικά στην οικοδόμηση των κοινοτήτων ως πεδίων συντονισμού ανά περιφέρεια. Αυτό για μας είναι εξίσου σημαντικό και περνά μέσα από την προσπάθεια διαπαιδαγώγησης, για να συγκεντρωθεί και να γενικευτεί η εμπειρία που έχουν τα κοινοτικά συμβούλια και οι κοινότητες, να έρθουν θετικά αποτελέσματα σε θέματα όπως η προώθηση της οργάνωσης στην κοινότητα. Ως μέρος της διαδικασίας οικοδόμησης της λαϊκής εξουσίας, ζήτημα που επίσης δουλεύει το Κόμμα, όχι μόνο το ΚΚ, αλλά όλο το επαναστατικό κίνημα που ασχολείται μ' αυτό.

Κατά τον ίδιο τρόπο, κάνουμε μια προσπάθεια οικοδόμησης του ταξικού ενωτικού κινήματος των εργαζομένων «Cruz Villegas», ως ένα κατάλληλο εργαλείο συμμετοχής και δραστηριοποίησης των συνδικαλιστικών στελεχών που ανήκουν στο ΚΚ αλλά και άλλων ενεργών συνδικαλιστών που συμφωνούν με την πρότασή μας για τον ταξικό συνδικαλισμό.

-- Ο αγώνας που έδωσαν οι εργαζόμενοι της SIDOR ήταν μια πολύ σημαντική μάχη για όλη την εργατική τάξη της Βενεζουέλας. Ποια είναι τα συμπεράσματα και η πείρα που κατέγραψε η εργατική τάξη από αυτή τη μάχη και ποια ήταν η συμβολή των κομμουνιστών;

-- Στην παραπάνω κατεύθυνση εντάσσεται και η πρόσφατη πάλη των εργαζομένων στη σιδηρουργία για την εθνικοποίηση της SIDOR, για την κοινωνικοποίησή της, για μια συλλογική σύμβαση που λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές διεκδικήσεις των εργαζομένων (σ.σ. ήδη αυτή υπογράφτηκε την περασμένη Τετάρτη). Και σ' αυτή την προσπάθεια, το ΚΚ Βενεζουέλας, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που, οργανωμένα, ως πανεθνική οργάνωση, τάχθηκε στο πλευρό των εργαζομένων. Συμμετείχαμε μαζί τους στις συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις που έκαναν, οργανώσαμε σε διάφορα σημεία της χώρας δραστηριότητες αλληλεγγύης. Τώρα ο πρόεδρος Τσάβες έδωσε ένα νέο περιεχόμενο σ' αυτή την υπόθεση, ανακοινώνοντας τη θέση της κυβέρνησης για την εθνικοποίηση της SIDOR.

Ακόμα δεν υπάρχει μια συλλογική τοποθέτηση, εκτίμηση της εργατικής τάξης για το τι ήταν ο αγώνας των «Σιδορίστας».

Υπήρξαν δυνάμεις που αναγνωρίζονται ως δυνάμεις της επαναστατικής διαδικασίας που δε στρατεύτηκαν στην αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της SIDOR. Που ακόμα, επιτέθηκαν σ' αυτό τον αγώνα. Αντιπαρατέθηκαν, υποτίμησαν αυτό τον αγώνα.

Σ' αυτή την κατεύθυνση πρέπει να πούμε ότι, συμπεριλαμβανομένου του υπουργείου Εργασίας, υπήρξαν κάποιοι που τέθηκαν στην υπηρεσία της εργοδοσίας, της πολυεθνικής. Οχι με την οικονομική έννοια, αλλά μέσα απ' τους λόγους, τις θέσεις τους. Από αυτό βλέπουμε ξανά ότι οι δυνάμεις που σήμερα αποτελούν μέρος της βενεζουελάνικης επαναστατικής διαδικασίας, προέρχονται από διάφορα κοινωνικά στρώματα. Ανήκουν σε διάφορες τάξεις και κοινωνικά στρώματα, έχουν διάφορες ιδέες, ανήκουν σε διάφορα ρεύματα, κινήματα.

Αυτό αδυνάτισε τον αντίκτυπο, τα συμπεράσματα που άφησε στους εργαζόμενους ο αγώνας των «Σιδορίστας». Ετσι, το Κοινοβούλιο αποφάσισε να συμφωνήσει με την εθνικοποίηση, ενώ ορισμένες δυνάμεις, αναγνώριζαν τον αγώνα των «Σιδορίστας» αλλά δεν έβλεπαν το αποτέλεσμα ως κατάκτηση των εργαζομένων παρά ως απόφαση του Προέδρου Τσάβες να εθνικοποιηθεί η SIDOR. Το ΚΚ πρότεινε στα ψηφίσματα (σ.σ. των «Σιδορίστας») να τονιστεί η ειδική σημασία της αλληλεγγύης των άλλων εργαζομένων αλλά και ο ιδιαίτερος ρόλος που διαδραμάτισαν τα συνδικάτα, το SUTISS (σ.σ. κλαδικό συνδικάτο εργαζομένων στη σιδηρουργία και συναφή επαγγέλματα στην πολιτεία Μπολίβαρ).

Σ' αυτή την κατεύθυνση, το κόμμα εξακολουθεί να δουλεύει άμεσα για να συνδεθεί με το κίνημα που αναπτύσσεται στη βάση στους τόπους δουλειάς, προωθώντας τα σοσιαλιστικά συμβούλια των εργαζομένων, φέρνοντας στους τόπους δουλειάς αυτή τη συζήτηση.

-- Ποιοι είναι οι στόχοι που θέτει το ΚΚΒ για την εμβάθυνση της μπολιβαριανής διαδικασίας;

-- Κατ' αρχήν, το ΚΚΒ κάνει προσπάθεια ώστε να χαρακτηριστεί, να ερμηνευτεί σωστά η παρούσα φάση.

Ο δημοκρατικός, λαϊκός, αντιιμπεριαλιστικός, αντιολιγαρχικός χαρακτήρας της κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής βενεζουελάνικης διαδικασίας αποτυπώνεται στην πλατιά συμμετοχή του λαού στην προώθηση των δημοκρατικών καθηκόντων της επανάστασης. Π.χ. για την αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων του λαού μας, σχετικά με την Υγεία, τη Μόρφωση κλπ. Τα κοινωνικά προγράμματα έχουν τη στήριξη ιδρυμάτων, με την έννοια του εξοπλισμού κλπ., όμως αυτό που έδωσε μια τεράστια ώθηση στα προγράμματα ήταν η μαζική συμμετοχή του λαού. Σ' αυτά τα δημοκρατικά καθήκοντα ο λαός παίρνει μέρος μαζικά.

Κρίσιμο ζήτημα η αλλαγή των σχέσεων παραγωγής

Αλλά, σύμφωνα με αυτή την προοπτική, το ΚΚ ιεραρχεί την αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων παραγωγής. Αν οι εθνικοποιήσεις δε συνοδευτούν από μία συνειδητοποίηση και συμμετοχή των εργαζομένων, όλη αυτή η συζήτηση περί σοσιαλισμού, δε θα είναι, παρά μια καλή πρόθεση. Γι' αυτό και προσανατολιζόμαστε στην ανάπτυξη ενός μοντέλου σοσιαλιστικής λειτουργίας, ειδικά στις κρατικές επιχειρήσεις, γενικά στους τόπους δουλειάς αλλά ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις που ανήκουν στο κράτος. Αυτό είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο για μας. Αν δε γίνει αυτό, αυτό που οικοδομείται δε θα είναι παρά ένας κρατικός καπιταλισμός. Κι εμείς επιμένουμε να προσανατολιζόμαστε στο σοσιαλισμό.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ