To συνέδριο «Athens Summit», που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο τριήμερο στην Αθήνα, είχε θέμα «Κλιματική Αλλαγή και Ενεργειακή Ασφάλεια». Σύμφωνα μάλιστα με τους διοργανωτές, «αποτελεί μια πρωτοποριακή προσπάθεια για την προαγωγή της συνεργασίας μεταξύ της ενεργειακής βιομηχανίας και της περιβαλλοντικής κοινότητας». Μια συνεργασία που προφανώς μόνο αυτοί τη βλέπουν, καθώς το πολυεθνικό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που το εκφράζουν, με τη δράση τους αποκαλύπτουν ότι το περιβάλλον δεν είναι τίποτε παραπάνω γι' αυτούς από: Την πηγή άντλησης και καταλήστευσης φυσικών πόρων. Το φυσικό χώρο όπου ασκούν την ανεξέλεγκτη δραστηριότητά τους και απορρίπτουν κάθε είδους απόβλητα. Εναν τομέα παραγωγικών επενδύσεων, ιδιαίτερα επικερδή, αλλά μόνο για τους ίδιους. Μήπως, άραγε, αμφιβάλλει κανείς ότι η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, με τις επιχειρήσεις που δρουν ανεξέλεγκτα - μεταξύ αυτών φυσικά και της ενέργειας - προκαλούν τις κλιματικές αλλαγές και το «φαινόμενο του θερμοκηπίου»;

Μοιραία, λοιπόν, το βήμα του συνεδρίου χρησιμοποιήθηκε για να εμπεδωθούν οι αρχές της λεγόμενης πράσινης οικονομίας και ανάπτυξης, δηλαδή η δημιουργία νέων πεδίων δράσης για την κερδοφορία του κεφαλαίου, με αφορμή μάλιστα την ευαισθησία του λαού για το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές, για τις οποίες το ίδιο ευθύνεται! Ενα βήμα πίεσης για να δικαιολογηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ενέργειας και να μειωθεί η γραφειοκρατία για την προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και να γίνουν αυτές αποδεκτές από το λαό με οποιοδήποτε τίμημα.

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο για τις ΑΠΕ, με το οποίο επιτρέπεται η ανάπτυξη αιολικών πάρκων όπου θέλει το μεγάλο κεφάλαιο - ακόμη και σε εθνικούς δρυμούς - ενώ δίνει το δικαίωμα στο ιδιωτικό κεφάλαιο να κατασκευάζει και εκμεταλλεύεται υδροηλεκτρικά έργα ή να αναπτύσσει φωτοβολταϊκά. Επομένως, δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας η επιδίωξή τους, αλλά οι νέες κερδοφόρες επενδύσεις. Στόχος του μεγάλου κεφαλαίου είναι να παγιωθούν οι νέοι «ευέλικτοι μηχανισμοί» δήθεν καταπολέμησης του «φαινομένου του θερμοκηπίου», με το γνωστό «εμπόριο ρύπων», με το οποίο οι επιχειρήσεις αγοράζουν «δικαιώματα» για να βομβαρδίζουν το περιβάλλον με περισσότερους ρύπους! Ενώ την ίδια στιγμή δεν ακούγεται λέξη για αντιρρυπαντική τεχνολογία σε βιομηχανικές μονάδες, αφού κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί οικονομικά το μεγάλο κεφάλαιο.

Χαρακτηριστικό του παραλογισμού όπου οδηγούν όλες αυτές οι πολιτικές είναι και το γεγονός ότι η μαζική στροφή στην παραγωγή βιοκαυσίμων οδήγησε στην εγκατάλειψη πολύτιμης γης από καλλιέργειες τροφίμων και συνέβαλε στην τεράστια αύξηση της τιμής τους, ενώ παράλληλα δίνει την ευκαιρία στις βιομηχανίες μεταλλαγμένων να προωθήσουν τα προϊόντα τους! Ολα αυτά δεν αποδεικνύουν τίποτε άλλο από το ότι ο καπιταλισμός, τόσο σε τοπικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα σοβαρά προβλήματα του περιβάλλοντος, αλλά τα επιδεινώνει, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Ούτε βέβαια μπορεί να προσφέρει ενεργειακή ασφάλεια, αφού μόνο γνώμονα έχει το μεγαλύτερο κέρδος.