Συνήθως εκεί που ξεχωρίζει το έξυπνο από το εξυπνακίστικο (δηλαδή το χαζό) είναι γιατί το δεύτερο βγαίνει με το ζόρι. Πρέπει δηλαδή να βγει σώνει και καλά έστω και από αντιγραφή, χωρίς έμπνευση, χωρίς καμιά πρωτοτυπία, ακόμα και αν ξεφωνίζει ο εξυπνακισμός. Από αυτό τον πειρασμό δε γλίτωσε ο σχολιαστής του χτεσινού «Ελεύθερου Τύπου», που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον προχτεσινό «ΒΗΜΑτοδότη» και «φυσάει» κρυάδες για το ταξίδι της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στην Κούβα του τύπου «η επιλογή της Αλέκας να περάσει την Πρωτομαγιά στην Κούβα... αντιστοιχεί με το Πάσχα στο Πατριαρχείο για τους ορθόδοξους χριστιανούς» ή «του χρόνου ο Φιντέλ μπορεί να υπάρχει μόνο ως σουβενίρ». Η αδεξιότητα αποκαλύπτει και το στημένο της υπόθεσης... Οσο για το «χιούμορ» του βγάζει μπούρδες. Τουλάχιστον θα μπορούσε να ήταν πιο σοβαρός. Εκτός αν δεν μπορεί...