Στο έλεος της λειψυδρίας | ΑΓΡΟΤΙΚΑ

ΑΓΡΟΤΙΚΑ

Στο έλεος της λειψυδρίας

Θεσσαλία Ιούλης του 2007: Αρδευτικό κανάλι, χωρίς νερό!

Το πρόβλημα της λειψυδρίας ταλαιπωρεί, εδώ και χρόνια, τη θεσσαλική γη και, κατ' επέκταση, τους αγρότες. Ενα πρόβλημα που τον τελευταίο καιρό παίρνει δραματικές και τραγικές διαστάσεις, καθώς το διαθέσιμο νερό όλο και λιγοστεύει και οι καλλιέργειες διψούν και ξηραίνονται. Οι Θεσσαλοί έχουν, πλέον, αντιληφθεί ότι «για το κακό που τους βρήκε» δε φταίει ο καιρός ή ο Θεός. Η ευθύνη ανήκει στις κυβερνήσεις του τόπου που αδιαφορούν εγκληματικά για ένα πρόβλημα το οποίο απειλεί με παραγωγική υποβάθμιση και περιβαλλοντική καταστροφή μια ολόκληρη περιοχή στο κέντρο της χώρας. Διότι είναι αυτές, οι κυβερνήσεις, που αρνούνται να πάρουν μέτρα για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Κι αρνούνται όχι από αδράνεια, ή από ξεροκεφαλιά, αλλά επειδή θέλουν να χρησιμοποιήσουν και τη λειψυδρία για την εξυπηρέτηση του στόχου ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών.

Νερό στη Θεσσαλία υπάρχει, αλλά δεν αξιοποιείται όπως και όσο χρειάζεται. Το κράτος δεν κατασκευάζει τα έργα υποδομής για τη συλλογή, τη συγκέντρωση και την ορθή αξιοποίηση των διαθέσιμων υδατικών πόρων. Δεν κατασκευάζονται αρδευτικά και εγγειοβελτιωτικά έργα. Επίσης, δε βοηθιούνται οι αγρότες για να εξασφαλίσουν τον απαραίτητο σύγχρονο μηχανικό και τεχνολογικό εξοπλισμό - πότισμα με σταγόνες κ.ά. - για την εξοικονόμηση του νερού που πάει για άρδευση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εκτροπή του Αχελώου. Η εκτροπή του, παραπέμπεται στις «ελληνικές καλένδες», καθώς επί 30 και πλέον χρόνια εξαγγέλλεται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά - επί της ουσίας - ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Αν ποτέ ολοκληρωθεί η εκτροπή του Αχελώου, θα είναι σε θέση να λύσει, σε μεγάλο βαθμό, το πρόβλημα της λειψυδρίας, δίνοντας προοπτικές αγροτικής ανάπτυξης στην περιοχή και σταματώντας την περιβαλλοντική υποβάθμισή της. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ταμιευτήρα της Κάρλας, που εδώ και 20 χρόνια «καρκινοβατεί» και ποτέ δε γεμίζει. Και δε γεμίζει επειδή δεν κατασκευάζονται ούτε καν τα μικρά φράγματα και οι ταμιευτήρες, που θα μπορούσαν να δώσουν κάποιες - προσωρινές έστω - λύσεις σε ορισμένες αγροτικές περιοχές που, κάθε χρόνο, στεγνώνουν.

Το αίτημα για έργα υποδομής στη γεωργία τίθεται διαρκώς και σε προτεραιότητα από το αγροτικό κίνημα στη Θεσσαλία, αλλά οι κυβερνήσεις «αγρόν ηγόραζον». Εφαρμόζοντας, κατά γράμμα και με συνέπεια, την πολιτική της ΕΕ, η οποία δεν προωθεί έργα υποδομής στη γεωργία για να μην αναπτυχθεί η αγροτική παραγωγή και επικαλούμενες κάποιες ανόητες, ή και ύποπτες αντιρρήσεις που εκφράζουν, με θορυβώδη τρόπο, δήθεν «περιβαλλοντικές οργανώσεις», κωλυσιεργούν διαρκώς και δεν προχωρούν στα αναγκαία μέτρα, αφήνοντας τη Θεσσαλία στο έλεος της λειψυδρίας και στον κίνδυνο της απερήμωσης. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε και τις ευθύνες του ΣΥΝ, ο οποίος - συντασσόμενος με την ΕΕ και τις δήθεν «οικολογικές οργανώσεις» κι αδιαφορώντας για την παραγωγική συρρίκνωση και την περιβαλλοντική υποβάθμιση της Θεσσαλίας - κάνει ό,τι μπορεί για να μην προχωρήσει η εκτροπή του Αχελώου.