Κυριακή 20 Απρίλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
Το κρέας και τα άνθη του Κοινού

Η σύγχρονη παράδοση θέλει την προπασχαλινή περίοδο να θυμίζει οπωσδήποτε πεδίο μάχης. Είναι η μάχη του αρνιού, που περιλαμβάνει εκτός από την τιμή και την εθνότητά του. Είναι μάχη για πολιτικά ζόμπι, λιπόθυμους καταναλωτές, φθηνούς προπαγανδιστές και ιδεολόγους ταλιμπάν της κατανάλωσης. Λίγο πριν, λίγο μετά, από την Κυριακή των Βαΐων προς... εμπλουτισμό της μάχης επιστρατεύονται χορτοφάγοι, διαιτολόγοι, χοληστερολόγοι αλλά και κάποιοι που ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό και αναλλώνονται να σου εξηγήσουν τη βαρβαρότητα της σούβλας, τη χαμηλή αισθητική ή τη συνάφεια πετρελαίου και κοκορετσιού...

Φτάνεις στην Ανάσταση απηυδισμένος, φτωχός έτσι και αλλιώς με 1 ή 0,75 ευρώ την ημέρα αύξηση ως «τρόπαιο» αφού έχεις φτύσει αίμα να διαπραγματεύεσαι με εμπόρους την ίδια σου την νοημοσύνη. Από τότε που αυτή η μάχη πήρε την σημερινή της μορφή είμαι βέβαιη ότι μένει συνειδητά στον τάφο του ο Λάζαρος και στέλνει εξώδικο στο Χριστό μην τον αναστήσει και επιστρατευθεί για τον πόλεμο της αγοράς που κορυφώνεται ψεύτικα για να κρυφτούν τα πραγματικά θύματα: οι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι μικροκρεοπώλες, τα μαγαζάκια της γειτονιάς που οδηγούνται καθημερινά στο σφαγείο του καπιταλισμού και μια φορά το χρόνο τους επιτρέπεται (;) να παλεύουν και για το γιορταστικό τραπέζι της Λαμπρής. Ανθρώπινο κρέας μυρίζει και πάλι το Πάσχα της Αγοράς.

Θέλει προσοχή σύντροφοι αυτή η περίοδος. Δεν είναι τυχαία η πλύση εγκεφάλου που γίνεται με το δίπολο των σημάτων φθηνό - ακριβό αρνί. Προηγείται της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Που και αυτή στην αγία καθολική εκκλησία της αγοράς πρέπει με το ζόρι να γίνει μία υπέροχη ημέρα των λουλουδιών, των φυτωρίων, των ανθοπωλείων. Να πάρει τη θέση της, την υψηλή (sic) αισθητικά, απέναντι στη βαρβαρότητα της τσίκνας του οβελία. Τα τριαντάφυλλα, τα γιούλια και οι βιόλες πρέπει συστηματικά να εκτοπίσουν τις υψωμένες γροθιές των εργατών. Αργία εκδρομή, χαρούμενο παιδί, φτηνό αρνί. Η παράσταση που λέγεται προπαγάνδα πρέπει να πείσει για την αλλαγή. Απεργία, διαδήλωση, πεινασμένο παιδί, απρόσιτο οικονομικά αρνί. Γιατί αλλιώς θα γίνει κατανοητό πως μόνο για μία σούβλα φτηνή με λίγο κρέας και ένα πεντόκιλο χύμα κρασί, απαιτείται για την πλειονότητα των εργαζομένων η...κατακτηθείσα αύξηση του μισθού ενός τετραμήνου. Με τα λεπτά - δεκάρες φυλαγμένα σε σεντούκια για ώρα ανάγκης δηλαδή!

Σε αυτή τη μάχη ο σουβλισμένος λαός εμφανίζεται αποφασισμένος «να ζήσει το μύθο του στην Ελλάδα». Με ληστεμένα τα παγκάρια των κόπων του. Με το σβησμένο μέλλον, τη μαύρη τρύπα της ανασφάλειας να μην μπορεί να φωτιστεί παρά για λίγα δευτερόλεπτα από λαθραίας εισαγωγής κινέζικα βεγγαλικά. Οχι, δεν θέλω να μαυρίσω το δίκαια υμνημένο Πάσχα των Ελλήνων σύντροφοι. Μόνο που δεν αντέχω να κρύβω πίσω από τις τσίμπλες της ανάγκης για γιορτή, όποιας σύναξης ευλογιέται από χαρά ανθρώπων, μήτε τον εχθρό μήτε το στόχο του.

Τα αφεντικά αυτές τις μέρες τις γιορτινές έχουν πιο πολλά επικοινωνιακά μέσα για τις εκμεταλλεύονται. Τάχα μου υπερασπίζονται την άνοιξη των αμνών για να συνεχίζουν απτόητοι τη σφαγή των ιδεών. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Φαίνεται πάντα μετά τον άπιστο Θωμά, με τα σχολεία ανοιχτά και την Πρωτομαγια αφιερωμένη «στη μεγάλη έξοδο και τα τροχαία». Η εργατική τάξη είναι βάρβαρη, θα πουν. Φαίνεται από τον τρόπο που τρώει το Πάσχα. Προσέξτε γιατί θα μας φάει άμα πεινάσει πολύ. Θα μας σφάξει σαν αρνί ο φτωχός για το αρνί του. Σουβλίστε τους. Στο Σύνταγμα Πρωτομαγιά με θράκα το ΠΑΜΕ.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ