Πέμπτη 17 Απρίλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
Oι «ειδικές» ταινίες

Δυστυχώς ο χώρος δε μας επιτρέπει (έχουμε δέκα ταινίες να παρουσιάσουμε) να μιλήσουμε σοβαρά για την ταινία του Αντρέ Τεσινέ,«Μάρτυρες». Και πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά, ιδιαίτερα στις μέρες μας, γιατί τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων γίνονται ζήτημα πολιτικής εκμετάλλευσης, από τη μια μεριά, και πεδίον ακροτήτων από την άλλη. Σε περίοδο που ο γνωστός γάμος τείνει να τελειώνει γιατί έφαγε τα ιστορικά ψωμιά του, μια μεγάλη μερίδα ομοφυλόφιλων θέλουν να τον αποκαταστήσουν, να τον αναζωογονήσουν, παντρευόμενοι μεταξύ τους! Και αυτό, όπως είναι φυσικό, προκαλεί θυμηδία. (Αλλο θέμα η νομική κάλυψη και άλλο η «τελετή», κύριοι -και πολιτικά κόμματα- που σε όλα «είστε μέσα»).

Ο Αντρέ Τεσινέ, υποκύπτοντας στη μόδα (μπορεί να είναι και η «φιλοσοφία» του) μας διηγείται μια επίπλαστη και άκρως παρδαλή ιστορία. Μια ιστορία που μπερδεύει και ισοπεδώνει - και εξισώνει - όλες τις ανθρώπινες ερωτικές επαφές. Τα ίδια πρόσωπα με την πρώτη ευκαιρία εναλλάσσουν ρόλους. Από «στρέιτ», λες και τους τσίμπησε μύγα, γίνονται «γκέι» και το αντίστροφο! Αντρες με παιδιά, οι οποίοι ενώ έχουν κάνει τις ερωτικές επιλογές τους, ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ξετρελαίνονται για τον διπλανό τους. Με άλλα λόγια πρέπει όλοι να ψαχτούμε!.. Και στη μεγέθυνσή του, όλοι είμαστε ομοφυλόφιλοι!!

Αυτή η οπορτουνιστική γενίκευση αδυνατίζει το κοινωνικό πρόβλημα. Κρύβει τις αληθινές αιτίες και αποπροσανατολίζει, για να μην πω κατευθύνει! Οι «Μάρτυρες» συνειδητά συνεισφέρουν προς αυτή την ανιστόρητη άποψη. Προπαγανδίζουν ανοιχτά μια τέτοια πονηρή - και ύποπτη - αντίληψη! Η ανοχή της κοινωνίας για το «ιδιαίτερο» δικαίωμα του καθενός, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει συναίνεση σε αυτόν ή τον άλλον τρόπο ζωής. Μην τρελαθούμε, τελείως!

Παίζουν: Μισέλ Μπαν, Εμανουέλ Μπεάρ, Ζοάν Λιμπερό, Σαμί Μπουαζιλά, Ζιλί Ντεπαρντιέ.

* * *

Τόσο η ταινία της Σαντρίν Μπονέρ, «Το όνομά της είναι Σαπίν», όσο και η ταινία του Νικ Μπαλτάζαρ,«Ο διστακτικός ήρωας», ασχολούνται με τον αυτισμό και τον τρόπο που η κοινωνία αντιμετωπίζει τους ιδιαίτερους αυτούς συνανθρώπους μας. Ιδιαίτερους με την έννοια, πως βιώνουν μια δύσκολη ζωή, που από τη μια μοιάζει με απόλυτη ηρεμία και από την άλλη μοιάζει με ηφαίστειο λίγο πριν εκραγεί!

Και οι δυο ταινίες προσέγγισαν το θέμα συναισθηματικά. Η πρώτη άλλωστε αναφέρεται στην αδερφή της σκηνοθέτηδας (πρόκειται για ντοκιμαντέρ). Το ζήτημα, όμως, πέρα από το συναίσθημα είναι κοινωνικό πρόβλημα και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί! Καμία οικογένεια, ακόμα και ευκατάστατες, δεν μπορεί μόνη της να χειριστεί το θέμα. Η λύση, άλλωστε, θα δοθεί από την επιστήμη. Και η επιστήμη είναι κοινωνικό αγαθό.

Και οι δυο ταινίες, η κάθε μια με τον τρόπο της, βοηθάνε τους ανθρώπους που δεν έχουν στο σπίτι τους αυτιστικά άτομα να γνωριστούν με το πρόβλημα. Και οι δυο, δυστυχώς, προσωποποιούν το θέμα και το μικραίνουν! Αφού από κοινωνικό το κάνουν μόνο συναισθηματικό!

Στην πρώτη ταινία εμφανίζεται («παίζει») η αδερφή της σκηνοθέτη Σαμπίν Μπονέρ και στη δεύτερη οι ηθοποιοί Μαρικιέ Πινόι, Πολ Γκουσέν, Τίτους Ντε Φοούτ, Μααρτέν Κλάεσεντ.


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ