Τρίτη 25 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό

Σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα προκύπτουν από τις μετεκλογικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών. Στο διάστημα αυτό παρακολουθούμε σειρά δημοσκοπήσεων, οι οποίες καταγράφουν μεγάλη πτώση στην πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με τα αποτελέσματα στις 16 Σεπτέμβρη του 2007. Η μεν ΝΔ εμφανίζεται να καταγράφει απώλειες ως και 15 μονάδες (από 41% στο 26%), ενώ ισάριθμες απώλειες παρουσιάζει και το ΠΑΣΟΚ το οποίο εμφανίζεται να έχει συρρικνωθεί στο 24% του εκλογικού σώματος. Αθροιστικά, τα κόμματα του δικομματισμού εμφανίζονται να υποχωρούν 30 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες. Παράλληλα, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν άνοδο της επιρροής του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο, τροφοδοτούμενο από την πανθομολογούμενη σήμερα κρίση στο ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται με διψήφια ποσοστά.

Από τη μέχρι σήμερα πορεία των πραγμάτων, προκύπτουν επίσης κρίσιμα πολιτικά συμπεράσματα.

Κατά πρώτο, φαίνεται να δικαιώνεται το ΚΚΕ που επί δεκαετίες τώρα είχε σταθερό μέτωπο πολιτικής αντιπαράθεσης με το δικομματισμό. «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν, άλλαξε εσύ, εγκατάλειψέ τους» ήταν το σύνθημα του ΚΚΕ. Αλλωστε, είναι το μοναδικό κόμμα με σταθερή, από θέση αρχών, αντιπαράθεση με τα κόμματα εκείνα που αποτέλεσαν τις πολιτικές σταθερές, αλλά και τα πολιτικά αμορτισέρ απορρόφησης των κοινωνικών και ταξικών κραδασμών που αναπόφευκτα δημιουργεί το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αν το δικομματικό σύστημα πριν από λίγα μόλις χρόνια εμφανιζόταν σαν το πανίσχυρο οχυρό του κεφαλαίου, πάνω στο οποίο έσπαγαν όλες οι κοινωνικές αντιδράσεις, αν το δικομματικό σύστημα εξουσίας πριν από λίγα μόλις χρόνια, εμφανιζόταν αλώβητο - παρά την οξύτητα των κοινωνικών προβλημάτων - και σήμερα εμφανίζει τάσεις συρρίκνωσης, αυτό φυσικά και δεν έγινε από παρθενογένεση. Το ΚΚΕ αντιπάλεψε τις καταστροφικές για τα λαϊκά στρώματα πολιτικές, πρωτοστάτησε στην οργάνωση των αγώνων διεκδίκησης των λαϊκών συμφερόντων, αντιπάλεψε τα ιδεολογήματα του «ευρωπαϊκού μονόδρομου» και της «παγκοσμιοποίησης» και πρόβαλε και προβάλλει την ανάγκη της λαϊκής αντίστασης, ξεσκέπασε το δικομματικό «σικέ» παιγνίδι που διαδραματιζόταν επί χρόνια, με την ισχυρή στήριξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Από την άποψη αυτή, το ΚΚΕ εμφανίζεται σήμερα να δικαιώνεται πολιτικά, γιατί ήταν το κόμμα εκείνο που πάλευε και παλεύει με σταθερότητα και συνέπεια, χωρίς καιροσκοπισμό στην κατεύθυνση της ανατροπής του δικομματισμού και της πολιτικής της πλουτοκρατίας. Με γνώμονα πάντα την κλιμάκωση της λαϊκής πάλης για την αφαίρεση της ιδιοκτησίας από τα μονοπώλια, την κατάργησή τους και την κοινωνικοποίησή της με κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Κατά δεύτερο, δεν πρέπει να μας διαφύγει της προσοχής ότι στη διαφαινόμενη σήμερα κατάσταση «ρευστοποίησης» του δικομματικού συστήματος, τα αστικά επιτελεία σχεδιάζουν την προοπτική δημιουργίας νέου πολιτικού σκηνικού. Είναι γεγονός ότι από την πλευρά της άρχουσας τάξης και των ισχυρών μέσων μαζικής ενημέρωσης, προβάλλονται σχέδια για τη δημιουργία εναλλακτικών διπολικών σχημάτων και συμμαχικών κυβερνήσεων, και ασφαλώς και υπάρχουν. Αυτό το οποίο εμφανίζουν σήμερα ως πολιτική δυναμική, είναι η μετακίνηση - με την ισχυρή στήριξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης που παίζουν το ρόλο τροχονόμου - ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, ως ένα βαθμό είναι φυσιολογικό, λόγο του όμορου των δύο κομμάτων, λόγω της πολιτικής και ιδεολογικής γειτνίασής τους. Το να φύγει κανείς από το ΠΑΣΟΚ και να πάει στον ΣΥΝ είναι σαν να αναζητά φιλοξενία στο σπίτι πρωτοξάδελφου. Σύμφωνα μάλιστα με τα στοιχεία δημοσκόπησης που διερευνούσε τη φυσιογνωμία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που στρέφονται στον ΣΥΝ, η μετακίνηση αφορά άτομα τα οποία εντάσσονται στα κοινωνικά ανερχόμενα μεσοστρώματα με υψηλή κατά βάση οικονομική επιφάνεια. Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι η πολιτική συμπεριφορά που θα επιδείξουν - αν η πολιτική κρίση στο ΠΑΣΟΚ συνεχιστεί - λαϊκές δυνάμεις (εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, μικροεπαγγελματίες κ.λπ.), οι οποίες για διαφόρους λόγους τα τελευταία χρόνια στήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα λαϊκά στρώματα που είναι σήμερα εγκλωβισμένα στη ΝΔ. Το σίγουρο είναι ότι αυτά δεν μπορούν να εκφραστούν πολιτικά από το χώρο του ΣΥΝ. Το αν τα στρώματα αυτά στραφούν σε ανώδυνα για την ολιγαρχία πολιτικά σχήματα ή σε κατεύθυνση αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο. Και όπως έδειξαν και οι τελευταίες εκλογές, η επιρροή του ΚΚΕ στις εργατικές περιοχές της Β΄ Αθήνας και της Β΄ Πειραιά έχει ανεβεί εντυπωσιακά καθώς άγγιξε το 15%. Σε μια περίοδο κρίσης του δικομματικού συστήματος, όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι αυτό της ρευστότητας, του προβληματισμού και της αναζήτησης, απαιτείται ακόμη πιο αποφασιστικό πλατύ πολιτικό άνοιγμα στη λαϊκή βάση των δύο αυτών κομμάτων. Γιατί υπάρχουν προϋποθέσεις να συμβάλουμε στον απεγκλωβισμό τους από την πολιτική της πλουτοκρατίας, να ενταχθούν στους ταξικούς αγώνες, να συσπειρωθούν με την πολιτική του ΚΚΕ. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία. Το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας αναζητά τη νέα του πολιτική ταυτότητα. Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει και συνέχεια, καθώς η κίνηση δεν έχει ολοκληρωθεί. Το αν τα λαϊκά στρώματα παγιδευτούν σε ανώδυνους πολιτικούς σχηματισμούς, ή επιλέξουν τη ρήξη με το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είναι το πραγματικό δίλημμα.

Κατά τρίτο, οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν το ρόλο του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ σαν πολιτικής εφεδρείας του αστικού πολιτικού συστήματος. Δε μιλάμε μόνο για την προκλητική στήριξη που του παρέχουν μετά τις εκλογές τα μεγάλα - αλλά και τα μικρά - συγκροτήματα του Τύπου. Δε μιλάμε μόνο για την παρέμβαση που έγινε από τα ίδια συγκροτήματα σε όλη την περίοδο ανάδειξης του νέου του προέδρου, τα οποία τάχθηκαν - μέχρι σημείου υπόδειξης - υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου. Μιλάμε για το γεγονός ότι ο ΣΥΝ εμφανίζεται σήμερα από τις δημοσκοπήσεις να επηρεάζει ως και το 18% του εκλογικού σώματος. Και εδώ δημιουργούνται διάφορα ερωτήματα. Κατ' αρχάς, τι κόμμα είναι ο ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ; Το ίδιο ισχυρίζεται ότι είναι κόμμα Αριστερό. Τι σημαίνει όταν κάποιο κόμμα αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερό; Οτι παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού; Οτι έχει στις σημαίες του το σύνθημα της απαλλοτρίωσης των απαλλοτριωτών; Μήπως τουλάχιστον επιδιώκει να αποδεσμεύσει τη χώρα από το σύστημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης (ΝΑΤΟ, ΕΕ); Μήπως τουλάχιστον, αν σχηματίσει κυβέρνηση, βγάλει τη χώρα από την ΟΝΕ, καταγγείλει τη συνθήκη του Μάαστριχτ και καταργήσει τους αντεργατικούς αντιασφαλιστικούς νόμους της τελευταίας 20ετίας; Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΣΥΝ θα εφαρμόσει πρόγραμμα, αμφισβήτησης της κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων; Αν ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος ήταν δύναμη αμφισβήτησης του συστήματος, η άνοδος της επιρροής του, κάποιους θα έπρεπε να ανησυχήσει. Είδε κανείς, κάποιοι να ανησυχούν; Μήπως ο ΣΕΒ; Ε, όχι βέβαια. Εδώ ο πρόεδρος, του ΣΕΒ, έστειλε στον πρόεδρο, του ΣΥΝ, συγχαρητήριο τηλεγράφημα. Μήπως εξέφρασαν ανησυχία άλλοι κύκλοι της ολιγαρχίας; Μήπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν αρχίσει να προβληματίζονται για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα; Δυστυχώς, κανείς. Κανείς δεν ανησυχεί... Οχι μόνο δεν ανησυχούν, αλλά η εκλογή Τσίπρα πήρε στοιχεία θριάμβου, έγινε πρωτοσέλιδο σε 10 και πλέον εφημερίδες. Ο ΣΥΝ συνεχίζει και σήμερα να έχει προνομιακή - ως και προκλητική - κάλυψη από τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και όλοι μαζί φαίνεται ζουν στον καλύτερο των δυνατών κόσμο. Ολοι ασχολούνται με την απαστράπτουσα ακτινοβολία του Αλέξη, ο οποίος βρίσκεται πλέον παντού. Ετσι διεξάγεται η ταξική πάλη;

Θέλουμε να επισημάνουμε ότι, όταν η κυρίαρχη τάξη πραγμάτων αισθάνεται ότι απειλείται, τη βρίσκεις απέναντί σου, σκληρή, άτεγκτη, χωρίς έλεος. Αν όμως τα ραντάρ δεν εντοπίσουν απειλή, τότε αρχίζουν τα αστικά επιτελεία και τα ΜΜΕ να σε κανακεύουν. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΝ μετεξελίσσεται σε «νέο ΠΑΣΟΚ», όπως το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70. Μόνο που η δεκαετία του '70 ήταν εντελώς διαφορετική από την άποψη των αντικειμενικών συνθηκών και των αναγκών αναπαραγωγής του κεφαλαίου με τις σημερινές. Σήμερα, το κεφάλαιο απαιτεί πολιτική συρρίκνωσης των εργασιακών και όλων των λαϊκών δικαιωμάτων, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, και ο συσχετισμός δύναμης διαφορετικός και πάντως καλύτερος.

Μετά απ' όλα αυτά, πώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ αν όχι μια πολύτιμη εφεδρεία του αστικού πολιτικού συστήματος;


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ