Κυριακή 16 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η νέα Ευρωσυνθήκη, οι εξελίξεις στην ΕΕ και η απάντηση του λαϊκού κινήματος

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στη Συνάντηση ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων

Από παλαιότερη κινητοποίηση του ΚΚΕ ενάντια στο Ευρωσύνταγμα
Από παλαιότερη κινητοποίηση του ΚΚΕ ενάντια στο Ευρωσύνταγμα
Ολοκληρώθηκαν χτες, Σάββατο, οι εργασίες της διήμερης Συνάντησης Κομμουνιστικών Κομμάτων και άλλων δυνάμεων από χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία φιλοξένησε το ΚΚΕ στην Αθήνα. Η Συνάντηση, στην οποία συμμετείχαν 25 κόμματα, είχε ως θέμα: «Η νέα Ευρωσυνθήκη, οι εξελίξεις στην ΕΕ και οι αγώνες του λαϊκού κινήματος». Στη συνάντηση συμμετείχε επίσης και εκπρόσωπος από το ΚΚ Κούβας, ο πρέσβης του Νησιού της Επανάστασης στην Ελλάδα Ερμες Ερέρα Ερνάντες.

Η Συνάντηση ξεκίνησε την Παρασκευή το πρωί με την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια.

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Σας καλωσορίζουμε στη χώρα μας. Η Συνάντησή μας πραγματοποιείται στη σκιά αρνητικών για τους λαούς εξελίξεων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν το έγκλημα διαρκείας στην Παλαιστίνη, η κατάσταση που διαμορφώνουν στη Λατινική Αμερική οι τυχοδιωκτισμοί της Κολομβίας, η γενικότερη αποσταθεροποίηση που προκαλεί η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου με την υποκίνηση των ιμπεριαλιστών.

Σε όλες αυτές τις εξελίξεις η σφραγίδα της ΕΕ είναι αρνητική, επιβεβαιώνει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και ρόλο της. Διαψεύδονται όλοι εκείνοι που ισχυρίζονταν ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει ο φιλειρηνικός αντίποδας στη στρατηγική των ΗΠΑ.


Την ίδια στιγμή σε όλη την Ευρώπη, και στη χώρα μας, σημειώνονται σοβαροί εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες με αιτήματα και στόχους που συγκρούονται - αλλού συνολικότερα αλλού μερικότερα - με τις πολιτικές που προωθεί η ΕΕ.

Δυναμώνει η τάση προς οξύτερες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις. Να θυμίσουμε ενδεικτικά - πέρα από τους σημαντικούς αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη στη χώρα μας - τους πρόσφατους μεγάλους αγώνες στους χώρους της εκπαίδευσης σε Πορτογαλία, Βουλγαρία και Δανία. Τους αγώνες των δημοσίων υπαλλήλων και εργαζομένων στις μεταφορές σε Γαλλία και Γερμανία. Τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΝΟΚΙΑ στη Γερμανία.

Σε μια σειρά από χώρες καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις η δυσκολία να πλασάρουν τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη στους λαούς. Για πρώτη φορά σε μια χώρα, την Τουρκία, εκδηλώνεται αντίσταση στην ένταξη στην ΕΕ από αντιιμπεριαλιστικές θέσεις.

Οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ γίνονται όλο και πιο σύνθετες, οι δυσκολίες που συναντά μεγαλύτερες. Εντείνονται οι συζητήσεις για την προοπτική της, τόσο μεταξύ των κυρίαρχων κύκλων, αλλά και ανάμεσα σε κομμουνιστικά, εργατικά κόμματα και ριζοσπαστικές δυνάμεις».

Δυνάμωσαν οι πρωτοβουλίες μας

«Μετά τις ευρωεκλογές του 2004», συνέχισε η ομιλήτρια, «πολλαπλασιάστηκαν οι περιφερειακές και πολυμερείς πρωτοβουλίες Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Η συνεργασία σε ορισμένα θέματα αποκτά πιο μόνιμα χαρακτηριστικά: Για τα κοινωνικά και εργατικά ζητήματα. Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων υπηρεσιών και τομέων στρατηγικής σημασίας. Για το δικαίωμα στη δωρεάν Παιδεία. Για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ενάντια στον αντικομμουνισμό. Ενάντια στο μιλιταρισμό, στο ΝΑΤΟ, στις ξένες βάσεις. Οι Συναντήσεις των Κομμουνιστικών Νεολαιών στην Ευρώπη έχουν γίνει πια θεσμός. Δυνάμωσε η διεθνιστική αλληλεγγύη με εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, με κομμουνιστές, άλλους αγωνιστές που αντιμετωπίζουν διώξεις.


Τα κόμματά μας απέδειξαν ότι είναι ικανά να οργανώνουν μαζικές πρωτοβουλίες ευρωπαϊκής εμβέλειας. Να θυμίσουμε τις μαζικές εκδηλώσεις ενάντια στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη το 2004, την πανευρωπαϊκή και συντονισμένη καμπάνια ενάντια στο αντικομμουνιστικό ψήφισμα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, τις καμπάνιες αλληλεγγύης με τον Sean Garland, την ΚΝ Τσεχίας, τους Ούγγρους κομμουνιστές, τους αντιφασίστες αγωνιστές στις Βαλτικές Δημοκρατίες κ.ά.

Σημειώνουμε τις διαδοχικές πρωτοβουλίες του Πορτογαλικού ΚΚ για τα εργατικά και κοινωνικά ζητήματα, του ΚΚΕ για τα εκπαιδευτικά, των ΚΚ Τουρκίας, ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας, ΚΚ Ισπανίας για τα ζητήματα του μιλιταρισμού, των βάσεων και του ΝΑΤΟ. Τη μόνιμη 4μερή συνεργασία των Νέου ΚΚ Ολλανδίας, ΚΕ Βελγίου, Γερμανικού ΚΚ, ΚΚ Λουξεμβούργου για τα εργασιακά ζητήματα, την περιφερειακή συνεργασία των κομμάτων της Σκανδιναβικής. Την ανάληψη πρωτοβουλιών για πρώτη φορά από τα ΚΚ Βρετανίας και Ουκρανίας.

Αυτά τα βήματα έδωσαν ώθηση στη συζήτηση, σε κοινές δράσεις στην προσέγγιση σε αρκετά θέματα που αποκρυσταλλώνεται στα κοινά ανακοινωθέντα της τελευταίας περιόδου. Ξεχωρίζουμε ως ιδιαίτερα σημαντική την κοινή ανακοίνωση που βγήκε με πρωτοβουλία του Πορτογαλικού ΚΚ, με αφορμή τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΕΟΚ, με την οποία γινόταν μια πιο σφαιρική αποτίμηση της ΕΟΚ και της ΕΕ σε αντιδιαστολή με την Ευρώπη για την οποία αγωνιζόμαστε».

Τι προβλέπει η Ευρωπαϊκή Συνθήκη


«Γνώμη μας είναι», τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «ότι διαμορφώνεται μια βάση που επιτρέπει μια πιο συγκεκριμένη συζήτηση για την προοπτική μιας δομημένης συνεργασίας μας ενόψει και των ευρωεκλογών του 2009.

Οι ίδιες οι εξελίξεις στην ΕΕ υπογραμμίζουν αυτήν την ανάγκη.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη νέα Συνθήκη και την πάλη ενάντιά της. Η μετονομασία της Συνθήκης από "Συνταγματική" σε "Μεταρρυθμιστική" στοχεύει στο να παρακαμφθεί η υποχρέωση δημοψηφισμάτων, το ΟΧΙ των λαών, περιφρονώντας προκλητικά τη θέλησή τους. Αποκαλύπτεται η υποκρισία των διακηρύξεων της ΕΕ περί δήθεν σεβασμού "της δημοκρατίας και της βούλησης των Ευρωπαίων πολιτών".

Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη ή Συνθήκη της Λισαβόνας περιέχει ασήμαντες αλλαγές σε σχέση με το ευρωσύνταγμα και προβλέπει ότι:

-- Η ΕΕ διαδέχεται και αντικαθιστά την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και αποκτά πλέον και τυπικά νομική προσωπικότητα. Που σημαίνει ενιαία αυτοτελή ύπαρξη και έκφρασή της, από τον Υπατο Εκπρόσωπο ή τον Πρόεδρο του Συμβουλίου, στις σχέσεις της με τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς και μάλιστα σε όλους τους τομείς: εξωτερική πολιτική, πολιτική ασφάλειας -"αντιτρομοκρατική" πολιτική, συμφωνίες αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας, χωρίς να χρειάζεται η έγκριση των εθνικών κοινοβουλίων. Εκφραση της νέας οντότητας της ΕΕ είναι ότι τα κράτη - μέλη που συμμετέχουν στο ΣΑ του ΟΗΕ δεν εκφράζουν τη γνώμη τους, αλλά είναι υποχρεωμένα να καλούν τον Υπατο εκπρόσωπο για να παρουσιάσει την κοινή θέση της ΕΕ.

-- Εντείνεται η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Θεσμοθετείται ως δικαίωμά της να επεμβαίνει πολιτικά και στρατιωτικά σ' ολόκληρο τον κόσμο με δυνάμεις ταχείας αντίδρασης, είτε στο όνομα της "καταπολέμησης της τρομοκρατίας", είτε στο όνομα της πρόληψης και διαχείρισης κρίσεων ή ανθρωπιστικών αποστολών.

-- Εισάγεται και θεσμοθετείται ο μηχανισμός της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας, με τον οποίο μια ομάδα κρατών - μελών μπορεί να συνιστά μόνιμη στρατιωτική συνεργασία. Δηλαδή, μόνιμη ομάδα στρατιωτικών δυνάμεων ταχείας αντίδρασης, έτοιμη να επέμβει στρατιωτικά σε κάθε χώρα του πλανήτη, όποτε κρίνει ότι εξυπηρετεί τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και συμφέροντα των χωρών που τη συγκροτούν, ακόμη και παρά την αντίθεση κάποιων κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ.

-- Η ΕΕ υιοθετεί το δόγμα του προληπτικού πολέμου των ΗΠΑ.

-- Με τη "ρήτρα αλληλεγγύης" κατοχυρώνει το δικαίωμα της ΕΕ να παρεμβαίνει στρατιωτικά και πολιτικά στα εσωτερικά και των κρατών - μελών της χωρίς καν αίτημά τους, με πρόσχημα την "καταπολέμηση τρομοκρατικών απειλών και της τρομοκρατίας".

-- Περιορίζει ακόμη περισσότερο τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών, απονέμοντας πλέον αρμοδιότητες στην ΕΕ σχεδόν στο σύνολο των τομέων άσκησης πολιτικής ενός κράτους, ακόμη και σε τομείς όπως, η Κοινωνική Ασφάλιση και προστασία των εργαζομένων, η ενέργεια, το διάστημα, ο τουρισμός, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός.

-- Κατοχυρώνει την υπεροχή του κοινοτικού απέναντι στα εθνικά δίκαια των κρατών - μελών, χρησιμοποιώντας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ως δήθεν "ανεξάρτητο δικαστικό οργανισμό", αφαιρώντας κάθε δυνατότητα άσκησης κυρίαρχης πολιτικής από τα κράτη - μέλη και τα κοινοβούλιά τους. Σαφές δείγμα γραφής είχαμε στις πρόσφατες αποφάσεις του ευρωδικαστηρίου στις υποθέσεις Viking Lines και Laval. Το συμπέρασμα είναι ότι: Οι εργατικοί αγώνες και τα δικαιώματα, που με σκληρές θυσίες κατέκτησε η εργατική τάξη, κηρύσσονται παράνομα όταν έρχονται σε αντίθεση με τις ελευθερίες του κεφαλαίου που θέσπισε η Συνθήκη.

-- Καταργεί, προς όφελος των ισχυρών δυνάμεων, το δικαίωμα του veto στο σύνολο των αποφάσεων της ΕΕ και την επεκτείνει και στους τομείς της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας στις ποινικές υποθέσεις, ακόμη και στους τομείς της κοινωνικής προστασίας και ασφάλειας. Ενισχύει έτσι τη θέση των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, οι οποίες μάλιστα μπορούν να δημιουργούν ένα σκληρό πυρήνα, που σταδιακά θα επιβάλλει την πολιτική του σε όλα τα κράτη - μέλη (όπως σ' ένα βαθμό έγινε με τη Συνθήκη του Σέγκεν και τη Σύμβαση του Προυμ).

-- Δυναμώνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ, όπως η Ευρωαστυνομία και η Eurojust, ο οργανισμός φύλαξης εξωτερικών συνόρων (FRONTEX) και δημιουργεί νέους, όπως η Ευρωεισαγγελία.

-- Περιορίζει ακόμη πιο δραστικά τα ατομικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, θεσμοθετεί την ανεξέλεγκτη παρακολούθηση, το φακέλωμα ακόμη και των ιδεολογικών και φιλοσοφικών αντιλήψεων, της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων και την ανταλλαγή των προσωπικών δεδομένων. Με το νέο αντιτρομοκρατικό πακέτο στρέφεται στην καταπολέμηση της "βίαιης ριζοσπαστικοποίησης" με αιχμή τις "ριζοσπαστικές ιδεολογίες", τροποποιεί τον "ευρωτρομονόμο", ποινικοποιώντας την παρακίνηση σε "τρομοκρατικά εγκλήματα", τη "στρατολόγηση" και την "εκπαίδευση" τρομοκρατών.

Τα κόμματά μας τοποθετήθηκαν με δύο κοινές ανακοινώσεις που εκδόθηκαν τον Ιούλη του 2007 και τον Οκτώβρη του 2007, οι οποίες αποκάλυπταν το περιεχόμενο της Συνθήκης, η σχέση συνέχειας που έχουν το Μάαστριχτ, το Αμστερνταμ, τη Νίκαια και διατύπωναν ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ τόσο απέναντι στο περιεχόμενό της όσο και στην αντιδημοκρατική μεθόδευση ψήφισής της πίσω από την πλάτη των λαών».

Οι «κοινές αρχές για την ευελφάλεια»

«Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - συνδέεται αδιάσπαστα με τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Με την κατεδάφιση κοινωνικών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών κατακτημένων δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Με πλήρη απελευθέρωση της αγοράς των υπηρεσιών στον άγριο καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Με την "οδηγία Μπολκεστάιν", την ιδιωτικοποίηση και παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο κρίσιμων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών τομέων υπηρεσιών, όπως η Πρόνοια, η Υγεία, η Εκπαίδευση. Με τη διείσδυση των μονοπωλίων και σε νέους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, όπως η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές και μάλιστα με παράδοση δωρεάν προς χρήση όλων των μέχρι σήμερα δημόσιων υποδομών, που αποτελούν λαϊκή περιουσία. Παράδοση στην πλουτοκρατία, μέσα από τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), ακόμη και τομέων που ανήκουν στην, παραδοσιακή μέχρι σήμερα, κρατική λειτουργία και αποστολή, όπως κατασκευή δρόμων, σχολείων κ.ά.

Η αντεργατική φιλοσοφία της ΕΕ συμπυκνώνεται στον αστικό νεολογισμό της "Ευελφάλειας" - Flexicurity, που ελαστικοποιεί τις μορφές απασχόλησης και των δικαιωμάτων που τις συνοδεύουν. Πρόσφατα το Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης υιοθέτησε τις "κοινές αρχές για την ευελφάλεια", ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ.

Βασικά στοιχεία των "κοινών αρχών" είναι:

α) Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

β) Η επέκταση της διά βίου μάθησης, της μισοειδίκευσης και μισοκατάρτισης του εργατικού δυναμικού.

γ) Η περικοπή των κοινωνικών παροχών, ιδίως των παροχών κάλυψης της ανεργίας.

δ) Κομβικό σημείο για την προώθηση των αντιδραστικών αυτών αναδιαρθρώσεων είναι η ανάπτυξη της αντίληψης του "κοινωνικού εταιρισμού".

Οι κοινές αρχές και τα μοντέλα για την "ευελφάλεια" αποτελούν την καρδιά της Πράσινης Βίβλου για τη μεταρρύθμιση του εργατικού δικαίου. Κεντρικά στοιχεία της αντιδραστικής μεταρρύθμισης είναι:

-- Η κατάργηση της πλήρους, σταθερής μόνιμης δουλειάς και το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

-- Η κατάργηση των προστατευτικών για την απασχόληση διατάξεων του εργατικού δικαίου. Λ.χ. απολύσεις, θεσμοθέτηση της "ενοικίασης" των εργαζομένων, ώστε οι επιχειρήσεις να μην έχουν καμία ευθύνη και υποχρέωση για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας απέναντί τους.

Παράλληλα, οι "ευέλικτες" μορφές απασχόλησης συνδυάζονται με την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς.

Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε από τη Συνάντηση που φιλοξένησε το Πορτογαλικό ΚΚ στο Γκιμαράες στις 5 και 6 Ιούλη 2007, καταγράφεται η αντίθεση των κομμάτων στην Πράσινη Βίβλο για τα εργασιακά και την οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Καταδικαζόταν και απορριπτόταν η Ενωσιακή ατζέντα της "ευελφάλειας", της απελευθέρωσης των απολύσεων, της υπονόμευσης των συλλογικών συμβάσεων και του περιορισμού των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, καθώς και η ιδιωτικοποίηση και απελευθέρωση των δημόσιων υπηρεσιών. Παράλληλα, σημειωνόταν η ανάγκη επαγρύπνησης απέναντι στην επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες».

Ενιαία στρατηγική του ιμπεριαλισμού

«Το Εαρινό συμβούλιο της ΕΕ που μόλις ολοκληρώθηκε», τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, «προαναγγέλλει ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και επιτάχυνση των κατευθύνσεων της Στρατηγικής της Λισαβόνας: Χτύπημα των δημόσιων συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης και των Υγείας και Πρόνοιας, προσαρμογή της νομοθεσίας για την απασχόληση, στις αρχές για την "ευελφάλεια". Υποταγή της έρευνας και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Οι αναδιαρθρώσεις αυτές εκφράζουν μια ενιαία στρατηγική του ιμπεριαλισμού. Η ταύτιση των φιλελεύθερων κομμάτων με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι ισχυρός, αδιάψευστος μάρτυρας ότι αυτή η πολιτική δεν είναι απλά μια πολιτική επιλογή, αλλά εσωτερική ανάγκη του καπιταλιστικού συστήματος.

Γι' αυτό θεωρούμε ότι δυνάμεις που εξωραΐζουν την ΕΕ και τις πολιτικές της (λ.χ. το σύνθημα μιας άλλης «καλής», φιλολαϊκής Συνθήκης) παραπλανούν συνειδητά τους λαούς. Η ζωή διέψευσε όσους ισχυρίζονταν ότι η ΕΕ των μονοπωλίων μπορεί γίνει "κοινωνική" και να υπηρετήσει τα συμφέροντα των λαών. Σήμερα μια σειρά μύθοι έχουν δεχτεί σοβαρά χτυπήματα. Οτι, για παράδειγμα, η ΕΕ θα οδηγήσει στη μείωση των ανισομετριών και τη σύγκλιση μεταξύ των χωρών, ότι θα αναβαθμίσει το βιοτικό επίπεδο και τα δημοκρατικά δικαιώματα, ιδιαίτερα στα νέα κράτη - μέλη. Ο μύθος ότι η ΕΕ μπορεί να αποτελέσει αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ προς όφελος των λαών ή ο ισχυρισμός ότι η ΕΕ αποτελεί μια αντικειμενικά προοδευτική τάση, ή ακόμα χειρότερα, μια πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτούμε.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και γίνονται πιο σύνθετες τόσο στο εσωτερικό της όσο και στις σχέσεις της με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οξύνονται οι αντιθέσεις στο πεδίο της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής για τη διαμόρφωση της αγοράς ενέργειας, της φορολογικής πολιτικής. Δυναμώνουν οι ανταγωνισμοί στο εξωτερικό της ΕΕ για τον έλεγχο πάνω στις ενεργειακές πηγές και δρόμους, για τις συμφωνίες στον ΠΟΕ και σε άλλους οργανισμούς, για τον έλεγχο στρατηγικών τομέων της οικονομίας μετά την "απελευθέρωση".

Η όξυνση των αντιθέσεων κάνουν πιο ορατή τη δυνατότητα της διάρρηξης αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, της αποδέσμευσης και απόσπασης από αυτόν χωρών που θα επιλέξουν ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Δε συμφωνούμε με την άποψη ότι το εθνικό πεδίο πάλης είναι ξεπερασμένο. Αντίθετα, ακόμη και μικρές αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης σε μία χώρα, μπορούν σήμερα να έχουν ευρύτερο αντίκτυπο. Οσο δυναμώνει το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα σε κάθε χώρα τόσο αδυνατίζει συνολικά η πολιτική ισχύς της ΕΕ, διαμορφώνονται καλύτερες προϋποθέσεις για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Η γνώμη μας είναι ότι μια άλλη Ευρώπη των λαών θα έρθει ως αποτέλεσμα ριζικών ανατροπών στα ξεχωριστά κράτη - μέλη».

Προγραμματισμένη πανευρωπαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση με ορίζοντα και προοπτική

«Σήμερα», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «είναι φανερά τα αδιέξοδα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Δεν υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις δίχως να αμφισβητηθεί το Μάαστριχτ και οι 4 ελευθερίες του κεφαλαίου. Η σοσιαλδημοκρατία και η κεντροαριστερά δοκιμάστηκαν. Προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη μιας πραγματικής εναλλακτικής λύσης σε αντιπαράθεση με το μεγάλο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Με ανοικτό τον ορίζοντα στη ρήξη με τη διαδικασία της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης και τη σοσιαλιστική προοπτική.

Είναι φανερό ότι δε φτάνει η αντίσταση και η καταδίκη των αντιλαϊκών επιλογών της ΕΕ. Αυτή η τακτική ήταν απολύτως αναγκαία στην 10ετία του '90, όπου το κύριο βάρος έπεφτε να παρεμποδιστούν οι επιλογές της, να κερδηθεί χρόνος, ώστε το πανευρωπαϊκό κίνημα να ενισχυθεί, να μπορέσει να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα.

Ωστόσο, όσο και αν έγιναν μεγαλειώδεις αγώνες, τελικά τα μέτρα πέρασαν, εφαρμόζονται πλατιά στο σύνολο των κρατών - μελών. Οι διαφορές που υπάρχουν έχουν σχέση με την ανισόμετρη ανάπτυξη, με τη διαφορά χρόνου που παίρνονται, ή ακόμα εξαρτώνται από εσωτερικές ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες, από τη δύναμη του κινήματος.

Επομένως, δε φθάνει να ξεκινάμε κάθε φορά με στόχο να αποτρέψουμε τα καινούργια μέτρα, τις νέες επιλογές, εκτιμώντας ότι αυτά που πέρασαν είναι πια δεδομένα.

Από τα ίδια τα πράγματα τίθεται ζήτημα συνολικής στάσης απέναντι στην ΕΕ, προγραμματισμένης πανευρωπαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης με ορίζοντα και προοπτική. Δεν αρκεί πια να μιλάμε για μια άλλη Ευρώπη των εργαζομένων, γιατί το θέμα είναι πώς θα γίνει αυτή πραγματικότητα σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο, με ποια στρατηγική.

Βέβαια, αντιλαμβανόμαστε ότι μεταξύ των κομμάτων υπάρχουν ποικίλες, έως και ριζικά διαφορετικές, απόψεις για την ΕΕ και την προοπτική. Παραμένουμε ανοικτοί στη συντροφική συζήτηση των διαφορετικών προσεγγίσεων και γνωμών. Η γνώμη μας είναι ότι αυτή μπορεί να διεξάγεται μαζί και παράλληλα με την κοινή δράση για την απόκρουση της αντεργατικής επίθεσης και τη στήριξη των λαϊκών αγώνων».

Πού να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας

«Θεωρούμε», τόνισε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα, «ότι υπάρχουν ορισμένα ζητήματα, για τα οποία οι διάφορες πρωτοβουλίες και κοινές ανακοινώσεις έχουν διαμορφώσει ένα λίγο - πολύ κοινό έδαφος και στα οποία μπορούμε να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας.

-- Για ισχυρό ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη με ενεργητική στήριξη των κινημάτων σε χώρες που θα γίνουν δημοψηφίσματα.

-- Ενάντια στην εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Ενάντια στις ξένες βάσεις, τον ευρωστρατό, το ΝΑΤΟ, το "Συνεταιρισμό για την Ειρήνη". Ενάντια στις στρατιωτικές δαπάνες, την αποστολή στρατευμάτων σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις εκτός των χωρών μας.

-- Ενάντια στην Μπολκεστάιν, την "ευελφάλεια", τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, για αξιοπρεπή σταθερή πλήρη εργασία με δικαιώματα.

-- Για καθολικά δωρεάν δημόσια συστήματα Υγείας, Πρόνοιας και ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

-- Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, την εισβολή του κεφαλαίου στα σχολεία, την Μπολόνια. Για δημόσια εκπαίδευση δωρεάν για όλους. (Στην καμπάνια υπογραφών που ξεκίνησε από την 1η και 2η ευρωπαϊκή Συνάντηση για την εκπαίδευση έχουν συγκεντρωθεί στη διεύθυνση http://edu4all.kke.gr γύρω στις 700 υπογραφές).

-- Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια, στις μεταφορές, στις υποδομές των δημόσιων υπηρεσιών.

-- Ενάντια στον αντικομμουνισμό, στις απαγορεύσεις ΚΚ, στις διώξεις και φυλακίσεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Για την προάσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Για ίσα δικαιώματα στους μετανάστες.

-- Για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας και την κατάργηση της κοινής θέσης της ΕΕ. Για την αλληλεγγύη με τους Παλαιστινίους και όλους τους λαούς που αγωνίζονται.

Βλέπουμε, επίσης, την ανάγκη να ανταλλάξουμε σκέψεις για μορφές που μπορεί να παίρνει η συνεργασία σε αυτά τα ζητήματα, πάντα στη βάση της ισοτιμίας, του αμοιβαίου σεβασμού και της αυτοτέλειας των κομμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, θέλουμε όμως να διευκρινίσουμε την άποψή μας για την GUE/NGL στο Ευρωκοινοβούλιο. Είμαστε υπέρ της διατήρησής της για τη συμμετοχή στο Ευρωκοινοβούλιο, διατηρώντας όμως απαρέγκλιτα τον συνομοσπονδιακό της χαρακτήρα. Δε θεωρούμε όμως ότι μπορεί να αποτελέσει πλαίσιο για την πολιτική συνεργασία στα ζητήματα της ΕΕ. Δεν είναι λίγες οι φορές που απαράδεκτες αποφάσεις για την Κούβα, την Κορέα, άλλες χώρες, αλλά και για ζητήματα όπως η Πράσινη Βίβλος, το Ευρωσύνταγμα, ακόμη και ανοικτά αντικομμουνιστικά ψηφίσματα δε συναντούν την ομόφωνη απόρριψη από την Ομάδα και από δυνάμεις που χαρακτηρίζονται ως αριστερές και προοδευτικές.

Πολλές φορές συναντάμε προσκόμματα και αρνήσεις σε προσπάθειές μας να γίνονται προσκλήσεις προς κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα που δεν εκπροσωπούνται στο Ευρωκοινοβούλιο, ή ακόμη χειρότερο επιλέγονται εχθρικές δυνάμεις ως συνομιλητές της.

Να συζητήσουμε, λοιπόν, για τη συνεργασία μας στα κινήματα, στις καμπάνιες, σε κοινές δράσεις και τις ευρωεκλογές. Θα συζητήσουμε πιο συγκεκριμένα στο δεύτερο θέμα γι' αυτό».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία!(2022-02-26 00:00:00.0)
Αρχίζει σήμερα στις 10 π.μ. στον Περισσό(2008-03-14 00:00:00.0)
Επικύρωσε την αντιδραστική «ευελφάλεια»(2007-12-01 00:00:00.0)
Αντιλαϊκή επιδρομή στις εργασιακές σχέσεις(2007-10-21 00:00:00.0)
Προτάσεις για πρωτοβουλίες(2005-11-20 00:00:00.0)
Σχετικά με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ(2004-12-12 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ