«Ισως ποτέ άλλοτε κάποιος καλλιτέχνης δεν έχει συνδεθεί τόσο οργανικά με ένα γεγονός κοσμοϊστορικής εμβέλειας, όσο ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση», σημειώνει η Δώρα Μόσχου. «Ο πληθωρικός αυτός διανοούμενος έθεσε το ταλέντο του στη διάθεση της επανάστασης και του νεοσύστατου σοσιαλιστικού κράτους, υπηρετώντας ποικιλοτρόπως την υπόθεση της εργατικής τάξης: Υμνώντας τον ηρωισμό και την εποποιία της, αναπτύσσοντας τους αισθητικούς και γενικότερους προβληματισμούς του κάτω από το φως μιας νέας αισθητικής, συμβατής με τη νέα κοινωνία, καθοδηγώντας και διαφωτίζοντας το λαό με την προπαγανδιστική του δουλειά στο πρακτορείο ΡΟΣΤΑ.

Η εκλαΐκευση της ζωής και του έργου του μέσα από μία εκδήλωση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Καταβλήθηκε προσπάθεια, ώστε να μην προδοθεί το ρηξικέλευθο πνεύμα, αλλά και η υψηλή αισθητική του ποιητή. Επιλέχθηκε η φόρμα της αφήγησης της ζωής και του έργου του, σε συνδυασμό με τα μεγάλα γεγονότα της εποχής. Η αφήγηση διακόπτεται από επιλεγμένα αποσπάσματα των ποιημάτων του Μαγιακόφσκι, θεωρητικών κειμένων του, μικρών προσωπικών αναμνήσεων, αλλά και από αποσπάσματα από τις αναμνήσεις της συντρόφισσάς του, Λίλι Μπρικ. Τα εκτός αφήγησης κείμενα αποδίδονται κατά τρόπο θεατρικό αλλά λιτό, με διακριτικές αναφορές στο διακοσμητικό και ενδυματολογικό ύφος της εποχής. Η ζωντανή μουσική και το ζευγάρι των χορευτών σχολιάζουν με τη δική τους "γλώσσα" τα επί σκηνής δρώμενα, αλλά και τα όσα δηλώνει ή υπαινίσσεται ο ζωντανός λόγος του ποιητή. Η προβολή, σε δύο οθόνες, προσώπων και σκηνών εκείνης της εποχής βοηθούν στο να καταστεί ακόμη περισσότερο σαφής και εύληπτος ο ποιητικός λόγος, αλλά και οι ιστορικές αναφορές.

Εγινε προσπάθεια, ώστε η λιτότητα της παράστασης να μην προδίδει, στο καθαρά αισθητικό πεδίο, τη "μοντέρνα", αφαιρετική αισθητική του ίδιου του μεγάλου ποιητή.

Η εκδήλωση δεν είναι "φιλολογική", με τη στενή έννοια του όρου. Ούτε φιλοδοξεί να δώσει τελική απάντηση σε ερωτήματα για τα οποία πολύ μελάνι έχει χυθεί, με κορυφαίο τα αίτια της αυτοκτονίας του Μαγιακόφσκι. Ευελπιστεί όμως να καταδείξει τη σχέση ανάμεσα στο δημιουργό και στο λαό, στον ποιητή και την επανάσταση, μια σχέση που καθιστά σαφές το γεγονός ότι ο μεγάλος καλλιτέχνης δεν τραγουδά για να "ξεχωρίσει" από τον κόσμο, αλλά για να "σμίξει" τον κόσμο».