Την ανάγκη της συγκέντρωσης και συσπείρωσης δυνάμεων από την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου, δυνάμεων που πλήττονται από την πολιτική που υπηρετεί και εκφράζει τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των μονοπωλίων και υλοποιείται από τους πολιτικούς της εκπροσώπους, που θα οργανώσουν την πάλη τους σήμερα, ανοίγοντας το δρόμο στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας, υπογράμμισε ο Δ. Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας προχτές το βράδυ σε συγκέντρωση εργαζομένων από το χώρο του Φαρμάκου και συζητώντας μαζί τους για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Ο Δ. Αρβανιτάκης αναφέρθηκε εκτενώς στην πολιτική κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται με τη διαπιστωμένη φθορά της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, επισημαίνοντας τη συμβολή του ΚΚΕ που χρόνια τώρα επιμένει να αναδεικνύει τη στρατηγική σύμπλευση των δύο κομμάτων, κάτι που σήμερα επιβεβαιώνεται από την ίδια την εμπειρία των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και ενισχύει την τάση απεγκλωβισμού από το δικομματισμό.

Υπογράμμισε ότι μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση η αστική τάξη δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Ανησυχεί, επεξεργάζεται σενάρια αναμόρφωσης ή και μεταμόρφωσης που πολιτικού σκηνικού, φουσκώνει τα πανιά του ΣΥΝ, που είναι πρόθυμος με το πρόγραμμά του να βοηθήσει την αναμόρφωση του συστήματος. «Το σύστημά τους - σημείωσε - δε χρειάζεται αναμόρφωση. Χρειάζεται ανατροπή στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας».

Επικαλέστηκε το παράδειγμα του χώρου του Φαρμάκου όπου μια χούφτα εταιρείες, μαζί με τις πολυεθνικές, ελέγχουν την παραγωγή, την εισαγωγή και την εμπορία με συνέπεια να δεινοπαθούν όχι μόνο οι εργαζόμενοι στον κλάδο αυτό αλλά όλος ο λαός με την κατάντια της υγείας και χρυσοπληρώνοντας το φάρμακο.

«Πώς ν' αντιμετωπιστεί - τόνισε - το ζήτημα αυτό, πώς να εξασφαλιστεί ποιοτικό φάρμακο, όχι εμπόρευμα, στο πλαίσιο ενός πραγματικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για όλους, όσο κυριαρχούν τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές που δρουν με γνώμονα το κέρδος; Η απάντηση είναι μία: Κατάργηση της ιδιοκτησίας των μονοπωλίων, να γίνει αυτή κοινωνική στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας, λαϊκής, που μπορεί να εγγυηθεί τομέα Υγείας - Πρόνοιας δημόσιο και δωρεάν με υψηλού επιπέδου παροχές για όλους. Κοινωνική ιδιοκτησία στη φαρμακοβιομηχανία και κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία - Πρόνοια και το φάρμακο».

Συμπλήρωσε ότι «χρειάζεται λαϊκή εξουσία κι όχι απλά άλλο κόμμα στην κυβέρνηση. Κι αν σήμερα ο συσχετισμός δυνάμεων είναι δυσμενής αυτό δε σημαίνει ότι οι εργάτες πρέπει να σκύψουν το κεφάλι, αλλά ότι πρέπει να αγωνιστούν για να τον αλλάξουν προς όφελός τους. Ολα τα άλλα, "κεντροαριστερά", "κανόνες και ρύθμιση της αγοράς", "μεικτή οικονομία" κ.λπ. είναι κοροϊδία, όπου εφαρμόστηκαν αποδείχτηκε γρήγορα ότι δεν πρόκειται παρά για καθαρό καπιταλισμό».

Ο Δ. Αρβανιτάκης υπογράμμισε ότι η συμμαχία και η πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι ζήτημα ζωής και συνέχισε επισημαίνοντας: «Γι' αυτό προτείνουμε τη συγκρότηση του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου. Πίσω απ' αυτό δεν υπάρχει ελπίδα ούτε προοπτική για την εργατική τάξη και το λαό». Επισήμανε ακόμα ότι η πρόταση συμμαχίας και εξουσίας του ΚΚΕ πολεμιέται με λύσσα, γιατί είναι η μόνη που συνιστά το αντίπαλο δέος στην αστική τάξη και τα μονοπώλια, που θέτει σε αμφισβήτηση τα συμφέροντά τους, που μπορεί να συσπειρώσει, να συνεγείρει πλατιές λαϊκές δυνάμεις, να τους εμπνεύσει εμπιστοσύνη στη δύναμή τους.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις προτάσεις των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Οπως είπε, η ΝΔ μένει προσηλωμένη στις αντιδραστικές αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική και γι' αυτό χάνει δυνάμεις. Οσο για τον ΣΥΝ, όπως είπε, δε συνέβαλε ποτέ στην οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης της εργατικής τάξης, στη γραμμή ρήξης με την εργοδοσία και τα μονοπώλια, οι προτάσεις του κινούνται στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας. Στο συνδικαλιστικό κίνημα όπως και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστική, άλλωστε, και η περίπτωση του κλάδου του Φαρμάκου, όπου οι δυνάμεις του ΣΥΝ στις αρχαιρεσίες μετέχουν σε κοινό ψηφοδέλτιο απέναντι σ' αυτό των ταξικών δυνάμεων με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η υποκρισία του αποδεικνύεται από τη στάση και τη δράση του σε μια σειρά κλάδους. Χαρακτηριστικά, ανέφερε την ΟΙΥΕ όπου οι δυνάμεις του συμφώνησαν σε αυξήσεις - ψίχουλα, 77 λεπτών, την ίδια ώρα που η ηγεσία του κόμματος αυτού κόπτεται και χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τη «γενιά των 700 ευρώ», όπως την ονομάζει.

«Αποτελεί - τόνισε - πρόκληση η δημαγωγία του. Στις συγκρούσεις των εργατών στη βιομηχανία, στους χώρους δουλειάς, στις απεργιακές επιτροπές, στις περιφρουρήσεις των απεργιών τα χαράματα, κανένας εργάτης δεν είδε ηγέτες του ΣΥΝ».

Καταλήγοντας, ο Δ. Αρβανιτάκης υπογράμμισε: «Αποφασισμένη η εργατική τάξη πρέπει να πορευτεί στο δρόμο της ρήξης με την εργοδοσία και τα κόμματα της αστικής τάξης. Ο κόσμος που προβληματίζεται και ανησυχεί, ιδιαίτερα οι εργάτες που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να συμπαραταχτούν μαζί μας στην οργάνωση της πάλης και στη διέξοδο που προτείνουμε. Χρειάζεται να απευθυνθούμε πλατιά στους εργάτες, να συζητήσουμε μαζί τους την πρότασή μας. Μπορεί να κερδηθεί αυτός ο κόσμος. Η θέση τους είναι δίπλα μας κι όχι δίπλα στα κόμματα που πασχίζουν για τη διασφάλιση των συμφερόντων της αστικής τάξης. Η οργάνωση της πάλης σήμερα μπορεί να μπλοκάρει αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις. Να ανοίξει τον ορίζοντα προς την πραγματικά φιλολαϊκή προοπτική της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία».