Ηδη, βέβαια, από τις Θέσεις του 5ου Συνεδρίου του ΣΥΝ ήταν φανερά το ...βάθος και πλάτος του σοσιαλισμού που ευαγγελίζεται το συγκεκριμένο κόμμα. Διαβάζουμε:

«1. Απαιτείται να τεθούν υπό κοινωνικό και δημόσιο έλεγχο η κίνηση των διεθνών κεφαλαίων, ιδιαίτερα των καθαρά κερδοσκοπικών, οι ξένες επενδύσεις και οι όροι του διεθνούς εμπορίου.

3. Απαιτείται η χάραξη στρατηγικής κατά την οποία θεμελιώδη κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες δε θα εμπλέκονται με την εμπορευματοποίηση, τους νόμους της αγοράς και το κέρδος, αλλά θα προσφέρονται ισότιμα και δωρεάν προς κοινή χρήση. Ειδικότερα, οφείλει να ενισχυθεί και να αναβαθμιστεί η καθολική δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία σε όλα τα επίπεδα.

4. Απαιτείται ουσιαστικός έλεγχος του δημοσίου στη λειτουργία της ανεξέλεγκτης αγοράς, με τη δυνατότητα να καθορίζει όπου χρειάζεται το πλαίσιο τιμών και τα ποσοστά κέρδους.

6. Απαιτείται ο έλεγχος του δημοσίου επί του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με στόχο την παρεμπόδιση των τραπεζών να λειτουργούν ληστρικά απέναντι στους καταναλωτές και να προβαίνουν σε καθαρά κερδοσκοπικές επενδύσεις. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα οφείλει να αναπροσαρμοστεί στην κατεύθυνση της προστασίας των καταναλωτών και της λαϊκής αποταμίευσης.

7. Απαιτείται η ριζική μεταρρύθμιση των φορολογικών συστημάτων, η μείωση των έμμεσων φόρων, ειδικά στα προϊόντα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, η ενίσχυση της άμεσης φορολογίας των κερδών και κάθε μορφής μεγάλων εισοδημάτων και ιδιοκτησίας, με στόχο ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, πραγματικό εργαλείο αναδιανομής του πλούτου, ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και σχεδιασμού της ανάπτυξης».

Ολη αυτή η αντιφατικότητα, που συνιστά δεκαετίες τώρα τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του καπιταλισμού, ντυμένη με μπόλικο βερμπαλισμό και στολισμένη με περίσσεια γκαλοπολογία, που στοχεύει στο να παγιώσει ένα πολιτικό σκηνικό με διπολική έκφραση και δη ολίγον ή πολύ ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, συνιστά τον ερχομό της αριστεράς τόσο νέας, όσο νέος είναι και ο οπορτουνισμός.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Στα εναλλακτικά κείμενα του συνεδρίου του ΣΥΝ, που δεν ψηφίστηκαν, υπάρχουν και θέσεις όπως οι παρακάτω:

«Για τον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα τίθεται διλημματικά: Θα ανταποκριθεί στο αίτημα της συγκυρίας ή απλώς, ανέτοιμος ή ίσως και ανυποψίαστος για ένα τέτοιο καθήκον, θα περιοριστεί σε κάποια εκλογικά - πολιτικά οφέλη από την κρίση αναδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ; Θα ανταποκριθεί σε ένα ιστορικό καθήκον - ευκαιρία, ή θα περιοριστεί σε μια εκλογικοπολιτική "αρπαχτή" ψαρεύοντας ευκαιριακά στα θολά νερά της κρίσης αναδιάρθρωσης - "αρπαχτή" που έτσι θα είναι και περιορισμένη και πρόσκαιρη, με ποινή την "επιστροφή στη μιζέρια" αργά ή γρήγορα;..». Σε άλλο σημείο διαβάζουμε ως στόχους «... Να εξειδικεύσει τη γραμμή "ενάντια στην κεντροαριστερά και τον κυβερνητισμό" σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, σε επίπεδο κινήματος και σε επίπεδο προγράμματος. Η "επί της αρχής" αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, με την επανάληψη της δέσμευσης ότι είμαστε ενάντια στην κεντροαριστερά, δεν είναι "παραγωγική", καθώς δεν απαντάει σε ανάγκες τακτικής που παρουσιάζονται καθημερινά». Πέρα από τη συμφωνία ή διαφωνία με τα παραπάνω το σίγουρο είναι ότι θάφτηκαν όλα για να βγει ο νέος αρχηγός.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα αστικά μέσα ενημέρωσης, οι χειραγωγοί συνειδήσεων μέσω των γκάλοπ και γενικά τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, ενισχύουν με νύχια και με δόντια τον αναχωματικό ρόλο του ΣΥΝ μέσα από πρωτοσέλιδα, εκπομπές και βαρύγδουπες αναλύσεις, που εξάρουν το ρόλο του νέου αρχηγού και του κόμματος αυτού.

Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει ότι η προς το παρόν καλλιεργούμενη εικονική πραγματικότητα, δεν μπορεί μελλοντικά να αποδειχτεί ως υφιστάμενη εκ του αποτελέσματος. Ακριβώς όμως αυτό είναι και το ζητούμενο για την άρχουσα τάξη. Να ετοιμάσει τη διάδοχη κατάσταση χωρίς τριγμούς για το σύστημα και τα συμφέροντά της. Γι' αυτό και την ώρα που προβάλλεται η λύση τού «Ηρθε η ώρα της αριστεράς του κ. Τσίπρα», την ίδια ώρα θάβεται στην κυριολεξία το ΚΚΕ από την ειδησεογραφία τους, σπιλώνεται και λοιδορείται ασύστολα από τα κανάλια τους, διαστρεβλώνεται η πολιτική του και η πρόταση λαϊκής εξουσίας που έχει επεξεργαστεί το Κόμμα.

Το ταξικό ένστικτο των αστών τούς οδηγεί στο να αντιλαμβάνονται από πού κινδυνεύουν και γι' αυτό τα πυρά τους είναι συγκεντρωμένα στο ΚΚΕ, και τη στρατηγική του, νομίζοντας πως μπορούν να το λυγίσουν, να το οδηγήσουν στη στρούγκα των δημοκρατικών δυνάμεων και της «μεγάλης αριστεράς», που πρώτα θα έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στα σαλόνια των αστών και μετά θα κυβερνήσει.

Οι κομμουνιστές δε σμιλεύουν το χώμα του τόπου μας μ' αίμα και δάκρυα της εργατικής τάξης, δεν κάνουν βάρδια μαζί της σε όλα τα μήκη και πλάτη των εργασιακών χώρων, γιατί ο ΣΥΝ είναι τέταρτο κόμμα και άρα αν γίνει τρίτο, αν μπει στην κυβέρνηση, αν κυριαρχήσει - για να ακολουθήσουμε τις ονειροπολήσεις τους - θα πρέπει το ΚΚΕ, τα μέλη του, οι φίλοι του κι οι συναγωνιστές τους να χάσουν τον μπούσουλα, γιατί θα χαθεί και τ' όνειρο.

Εμείς, δεν ετεροκαθοριζόμαστε από τις τρέχουσες εξελίξεις, από τους σχεδιασμούς των αστών, από τις κόνξες και τσαλίμια της ηγεσίας κεντροαριστερών και σοσιαλδημοκρατών, δε νερώσαμε το κρασί μας στη δεκαετία του '90 που ήρθαν τα πάνω κάτω, δεν είναι δυνατόν τώρα να παρασυρθούμε από τον κύριο και βασικό μας ρόλο:

• Να οργανώσουμε τη λαϊκή πάλη, να οργανώσουμε την εργατική τάξη και τους συμμάχους της για το ποιοτικό άλμα της κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
• Να οργανώσουμε το λαό να οικοδομήσει τη δική του εξουσία, χωρίς καπιταλιστές, χωρίς δυνάστες, χωρίς συμμετοχές σε ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και διαδικασίες, χωρίς λαθροχειρίες για Ευρώπη των λαών που καταλήγει των ιμπεριαλιστών.

Ο συναγωνισμός της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ, προεξάρχοντος του κ. Τσίπρα, για το ποιος θα κάνει την πιο πειστική κατά του ΚΚΕ δήλωση, τα νταούλια και βιολιά που ακούγονται «ελέω γκάλοπ», επειδή περνούν το ΚΚΕ, η αδημονία τους να ηττηθεί το ΚΚΕ, για να συρθεί δήθεν σε συνεργασία(!), επιβεβαιώνουν την κριτική του Κόμματος.

Αλλωστε, δεν είναι δυνατόν ό,τι δεν κατάφεραν οι Μανιαδάκηδες, ό,τι δεν κατάφεραν οι αστοί εδώ και δεκαετίες, να το καταφέρουν οι όποιοι επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος.