Σάββατο 23 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Το «υποπροϊόν» της ΝΑΤΟικής επέκτασης

Είναι προφανές ότι η υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως υποπροϊόν του (νεο)ιμπεριαλιστικού «μεγάλου παιχνιδιού», όπως αυτό εκδηλώνεται για τον έλεγχο των βαλκανικών ενεργειακών δρόμων. Πρόκειται για μια άγρια μάχη, κυρίως μεταξύ των ΗΠΑ που ελέγχουν (και) στρατιωτικά την περιοχή και της Ρωσίας που διαθέτει πλεονάζοντα ενεργειακά αποθέματα και αναζητά «δρόμους» για τη μεταφορά τους στην ευρωπαϊκή αγορά. Τελικά, κοινός στόχος και των δύο αντιπάλων είναι ο έλεγχος του εφοδιασμού της ευρωπαϊκής ενεργειακής αγοράς.

Για τους Αμερικανούς το ΝΑΤΟ, ειδικά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, αποτελεί το όχημα για τη γεωπολιτική τους επέκταση και στη (Νοτιο)Ανατολική Ευρώπη. Στα Βαλκάνια ήδη η Ρουμανία και η Βουλγαρία είναι μέλη του ΝΑΤΟ και στο έδαφος αυτών των χωρών υπάρχουν αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις σε στρατηγικά σημεία, όπως για παράδειγμα στο βουλγαρικό λιμάνι του Μπουργκάς στη Μαύρη θάλασσα. Η ενσωμάτωση, λοιπόν, των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ, είναι φανερό, πως αποτελεί κρίσιμο στρατηγικό στόχο της Ουάσιγκτον.

Ακριβώς στα αδιευκρίνιστα - μέχρι και σήμερα - σύνορα μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και ΠΓΔΜ και σε έδαφος και από τις δύο περιοχές, έχει εγκατασταθεί και λειτουργεί η μεγαλύτερη βάση που διατηρούν οι ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο. Εύκολα, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κανείς τους λόγους για τους οποίους η Ουάσιγκτον επέβαλε την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου και προωθεί την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

Μετά από όλα τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η διαφορά μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων για το ζήτημα της ονομασίας, ενδιαφέρει τους Αμερικανούς μόνο σε ό,τι αυτό το πρόβλημα επηρεάζει ή εμποδίζει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Καθώς για την Ουάσιγκτον η ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων αποτελεί κρίσιμο ζήτημα, θεωρείται βέβαιο ότι η διαδικασία της ένταξης της ΠΓΔΜ στη Συμμαχία θα προωθηθεί, ακόμη κι αν δεν εξευρεθεί κοινά αποδεκτή λύση μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων για το ζήτημα της ονομασίας.

Ηδη «τρέχουν» δύο σενάρια για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσει να συνεχιστεί χωρίς προβλήματα η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την ένταξη και της ΠΓΔΜ, έστω κι αν δε βρεθεί λύση στο πρόβλημα της ονομασίας.

Το πρώτο προϋποθέτει πλήρη αποτυχία της διαμεσολάβησης Νίμιτς και «ρήξη». Συνέπεια μιας τέτοιας εξέλιξης θα είναι η δρομολόγηση μιας διαδικασίας στο πλαίσιο της ΓΣ του ΟΗΕ, όπου η ΠΓΔΜ θα ζητήσει να αναγνωριστεί με τη συνταγματική της ονομασία, δηλαδή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Με αυτήν την ονομασία, άλλωστε, η χώρα αυτή είναι αναγνωρισμένη από την πλειοψηφία των χωρών - μελών του ΟΗΕ.

Το δεύτερο και περισσότερο ρεαλιστικό σενάριο, προϋποθέτει τη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με ένα διπλωματικό «τρικ», που και άλλες φορές έχει χρησιμοποιηθεί σε διαδικασίες διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Συγκεκριμένα, η ελληνική κυβέρνηση, αν και δε θα έχει προκύψει μια συμβιβαστική λύση, θα συμφωνήσει ώστε η ΠΓΔΜ να προσεγγίσει τη Συμμαχία υπό το καθεστώς της «προσκεκλημένης χώρας». Με τον τρόπο αυτό η Ουάσιγκτον εξασφαλίζει την ολοκλήρωση της ΝΑΤΟποίησης των Δυτικών Βαλκανίων. Οσο για το πρόβλημα της ονομασίας, αυτό μπορεί να «αναπαυτεί» στη χοάνη των διαδικασιών της Συμμαχίας και στο χρόνο...

...Μέχρι την επόμενη φορά που η Ουάσιγκτον θα ανασύρει και θα αξιοποιήσει το «πρόβλημα» για να προωθήσει τα συμφέροντά της.


Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ