«Η κατάσταση σήμερα μου θυμίζει την παλιά εκείνη ιταλική μελοδραματική ταινία "Θεέ μου πόσο χαμηλά έχω πέσει".

Αυτή η αφηνιασμένη και μέχρι μαζοχισμού επιμονή στο ροζ σκάνδαλο που πουλάει. Αυτή η ξέφρενη ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων εμετικών και χυδαίων λεπτομερειών της υπόθεσης. Αυτή η κυνική εκμετάλλευση της υπομονής μας, αλλά ταυτόχρονα και της περιέργειάς μας έως κουτσομπολιού, για το τι συμβαίνει. Αυτή η αναιδής υποτίμηση της νοημοσύνης μας και η εκ του πονηρού εκτροπή μας από τα μείζονα.

Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να βγούμε από τη βολική θέση του "δεν ξέρω, δεν απαντώ" των δημοσκοπήσεων, δηλαδή δε μιλώ, δε με αφορά, μη με ανακατεύετε; Μήπως, εκτός από την οργή και την αγανάκτηση, την απέχθεια και την αηδία που νιώθουμε σαν πολίτες, θα έπρεπε και να ανασκουμπωθούμε; Να πούμε φτάνει πια, μπάστα! Λέω, μήπως;».