Σάββατο 16 Σεπτέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 17
ΔΙΕΘΝΗ
Αγώνας για ένα σοσιαλιστικό μέλλον

Ομιλία του Χ. Στερ, Προέδρου του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος

Ο Χ.Στερ
Ο Χ.Στερ
Αγαπητοί σύντροφοι, είναι μεγάλη η χαρά που το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το DKP, συμμετέχει σε αυτή τη συνάντηση και έτσι στέλνουμε θερμούς χαιρετισμούς προς εσάς.

Εδώ και λίγες εβδομάδες είχαμε το 15ο συνέδριό μας και ήμασταν σε θέση να διαπιστώσουμε, ότι παρά τη διάλυση του Σοσιαλισμού στην Ευρώπη και παρ' όλα τα θριαμβευτικά, αλλά και σκεπτικιστικά σχόλια που έγιναν για μία σοσιαλιστική εναλλακτική λύση στην Ευρώπη, το DKP συνεχίζει να υπάρχει.

Συνεχίσαμε να αναπτύσσουμε τις πολιτικές μας ιδέες, συμμετέχουμε σε διαφορετικές δράσεις και συνεργαζόμαστε με άλλες αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις έχουμε γίνει και πάλι ο στόχος αντικομμουνιστικών σχολίων και πολιτικής. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο αναμενόταν.

Τα τελευταία δέκα χρόνια παρουσίασαν μια τεράστια πρόκληση για όλους τους κομμουνιστές του κόσμου. Αυτό φαίνεται ιδιαιτέρως όταν βλέπουμε πώς συζητούνται οι διαφορετικές στρατηγικές όπως έδειξαν οι διάφορες συναντήσεις στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γαλλία, στην Κίνα, σε Κούβα, Βιετνάμ και Κορέα, όπου τα κομμουνιστικά Κόμματα έχουν καθήκον πλέον να δημιουργήσουν σοσιαλιστικές εναλλακτικές προτάσεις κάτω από τις προϋποθέσεις που υπάρχουν εκεί.

Εμείς ενθαρρυνόμαστε όταν βλέπουμε τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ινδίας, της Ιαπωνίας, της Νότιας Αφρικής και της Κύπρου, μπορεί να έχουν μια μεγάλη επίδραση στις κυβερνήσεις τους και ξέρουμε ότι γιορτάζουμε κάθε επιτυχία των κομμουνιστών και υποφέρουμε από κάθε ήττα, διάλυση ή μεταμόρφωση κομμουνιστικών Κομμάτων στον κόσμο.

Το DKP προσδιορίζει τον εαυτό του ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, μέσα από το οποίο προωθούμε τη συνεργασία κατά τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.

Σήμερα πρέπει να αντισταθούμε με δύναμη κατά του ιμπεριαλισμού και του νεοφιλελευθερισμού και γι' αυτό ακριβώς δικτυωνόμαστε. Το DKP είναι λοιπόν απαραίτητο.

Ηδη, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο ο Μαρξ και ο Εγκελς ανέπτυξαν την ιδέα ότι ο αγώνας των κομμουνιστών δεν είναι αυτοσκοπός. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι το κοινωνικοπολιτικό καθήκον να ενδυναμώσει την ιστορική ανάπτυξη του σοσιαλισμού ως πρώτου βήματος στο δρόμο προς τον κομμουνισμό.

Ο στόχος μας είναι ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Η πολιτική όπως αναπτύχθηκε σε μας έχει μία μεγάλη επίδραση σε όλον τον κόσμο. Πώς όμως λειτουργεί όλος αυτός ο μηχανισμός; Πώς έφτασαν τα πράγματα εδώ που έφτασαν;

Η Γερμανία ιστορικά έχει βεβαίως διευρυνθεί ως χώρα και έχει γίνει ένας μεγάλος παράγων οικονομικός στον κόσμο. Εχει ένα ρόλο πολύ έντονο και πολύ σημαντικό στους επτά πιο δυνατούς στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Παγκόσμια Τράπεζα.

Το επόμενο βήμα προς μία μεγαλύτερη επιρροή της Γερμανίας θα ήταν να γίνει μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Οικονομικές δυνάμεις θέλουν να κάνουν τη Γερμανία την πιο μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη της Ευρώπης. Ετσι ώστε στο μέλλον να αναγνωρίζεται ισοδύναμα με την Αμερική.

Η έννοια ενός ευρωπαϊκού πυρήνα εξουσίας και πάλι προωθείται από τον υπουργό Εξωτερικών, τον Φίσερ. Και βεβαίως αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι οι πιο δυνατές οικονομικές δυνάμεις στην Ευρώπη θα συνεργαστούν έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό από τις ΗΠΑ ή από την Ιαπωνία και την ίδια στιγμή θα συνεργαστούνε με αυτά τα κέντρα ακριβώς, για να επικυριαρχήσουν στον κόσμο.

Για το 75% της ανθρωπότητας αυτή η αντιδραστική έννοια για το μέλλον του κόσμου, σημαίνει τη διατήρηση των συνθηκών, των χαμηλών συνθηκών ζωής, χωρίς καμία δυνατότητα προς μία θετική αλλαγή.

Ετσι, λοιπόν, εμείς δηλώνουμε ότι είμαστε μία δύναμη, που αντιτίθεται στο κατεστημένο. Μια δύναμη που αγωνίζεται για ένα σοσιαλιστικό μέλλον, έτσι ώστε να φύγουμε από την τελματωμένη κατάσταση την οποία γνωρίζουμε σήμερα.

Επίσης, δηλώνουμε ότι αυτός ο αγώνας μας είναι μέρος ενός πιο μεγάλου, πιο μακρύ αγώνα για να δημιουργήσουμε τις κοινωνικές προϋποθέσεις, που θα μας οδηγήσουν στο τέρμα μιας κοινωνίας εκμετάλλευσης.

Αυτή η υπόθεση τονίζει περισσότερο ακόμα την ευθύνη που έχουμε. Στη Γερμανία έχουμε τη βεβαιότητα, ότι θα γίνουμε μια θετική πολιτική δύναμη γιατί έχουμε ήδη δηλώσει ότι ανήκουμε στους στόχους, έχουμε προσεταιριστεί τους στόχους, του προλεταριακού διεθνισμού. Και ακριβώς υπάρχει αυτή η ιδέα, ότι θα πρέπει να γίνουν εναλλακτικές στρατηγικές, για να οδηγηθούμε προς το σοσιαλισμό.

Με αυτή την έννοια κάνουμε και εμείς ό,τι μπορούμε για την απαραίτητη διεθνή συνεργασία, η οποία ως στόχο πρέπει να έχει να αντιδράσουμε σε αυτή την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.

Τα μέσα που διαθέτουμε είναι το κουράγιο μας, είναι το θάρρος μας, είναι η δύναμή μας, από τους αγώνες που ήδη έχουμε κάνει και από την επιθυμία μας να δούμε τη σοσιαλιστική κοινωνία, να αντικαθιστά την καπιταλιστική.

Κανένα από τα δεινά του ιμπεριαλισμού δεν έχει ακόμα επιλυθεί. Πόλεμος κοινωνική έλλειψη ανάπτυξης, οικολογικές καταστροφές κλπ. Αντίθετα οι συνθήκες έχουν επιδεινωθεί. Το είδαμε αυτό και με τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, με τη συμμετοχή, την παράνομη συμμετοχή της Γερμανίας και βεβαίως το βλέπουμε και στη Ρωσία με το συνεχιζόμενο πόλεμο.

Ο ιμπεριαλισμός σήμερα, ιδιαίτερα με την πτώση του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, υπάρχει χωρίς να έχει κανέναν ανταγωνιστή ως φαίνεται. Θα έπρεπε όμως, να μην ξεχνάμε να βλέπουμε όλο τον κόσμο, όταν κάνουμε, όταν αναπτύσσουμε το σκεπτικό μας.

Υπάρχουν χώρες όπως η Κολομβία, η Βενεζουέλα ή η Νότια Αφρική, όπου υπάρχει, γίνεται μεγάλος αγώνας για να βρεθούν εναλλακτικές λύσεις στον καπιταλισμό. Η υπόθεση λοιπόν, για μία τέτοια εναλλακτική λύση είναι μία σταθερή αντικαπιταλιστική θέση. Μία θέση, η οποία θα διασπάσει τη λογική του ανταγωνισμού, για την επικυριαρχία μέσα στις παγκόσμιες αγορές.

Μια λογική, η οποία δε θα μπορούσε παρά μόνο να επιδεινώσει τα φαινόμενα του πολέμου της φτώχειας και των οικολογικών καταστροφών. Πρέπει λοιπόν, να κάνουμε δομικές αλλαγές. Χωρίς αυτές δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική πρόοδος. Πρέπει πολύ συνειδητά να συνεχίσουμε να θέτουμε το ερώτημα, στο ζήτημα της ιδιοκτησίας, για να μπορέσουμε τελικώς να διασπάσουμε τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό.

Ενας νέος τύπος σοσιαλιστικού κράτους μπορεί να αναπτυχθεί μόνο εάν τα συνδικάτα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και η Αριστερά αρχίσουν έναν ταξικό αγώνα με ένα πολύ δυνατό αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα.

Μόνο εάν αυτά αναπτύξουν δομικές αντιμονοπωλιακές δομές και εάν αναπτύξουν ένα νέο τύπο συμμετοχικής δημοκρατίας θα μπορέσουμε να λύσουμε το πρόβλημα του ιμπεριαλισμού.

Οι πολιτικές αποφάσεις, η διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη, έχει από πολύ παλιά απελευθερωθεί από τον εθνικό έλεγχο. Αυτό βεβαίως επιβεβαιώθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Οπως λένε, τα κράτη της Ευρώπης πλησιάζουν μεταξύ τους. Και αυτό το λέει βεβαίως η μέση - αστική τάξη και φαίνεται ότι τώρα είναι απαραίτητο και οι αριστερές δυνάμεις να ενώσουν τα μέσα, τα οποία διαθέτουν. Γιατί εάν δεν το κάνουμε αυτό, τότε θα αφήσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες να καταδυναστεύσουν τον κόσμο, για να έχουν μεγαλύτερο κέρδος και για να εκμεταλλευτούν περισσότερο τους ανθρώπινους πόρους.

Και θα υπάρχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι στρατηγικές της ιδιωτικοποίησης, που θα εντείνει τα φαινόμενα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.

Σύντροφοι, ο δικός μας είναι ένας αγώνας για μια δημοκρατική Ευρώπη, ανοιχτή και υποστηρικτική, η οποία θα σέβεται το περιβάλλον δε θα έχει διακρίσεις, ρατσισμό, δε θα υπάρχουν εθνικισμοί και σύνορα. Θέλουμε μία Ευρώπη ίση για όλους. Για όλους τους ανθρώπους της, με τα ίδια πολιτικά δικαιώματα. Ποιος είναι ο απώτερος στόχος μας; Ενας κόσμος ειρήνης και ευημερίας για όλους.

Ευχαριστώ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ