Τετάρτη 6 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Κίβδηλο «δίλημμα»

Το «μέγα δίλημμα», που τίθεται ενώπιον των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ, φαίνεται να είναι «Γυναίκα, ή μαύρος;» Οσοι, όμως, βάζουν το μυαλό τους να σκεφτεί και δεν παρασύρονται από τις ψεύτικες και παραπλανητικές προεκλογικές εντυπώσεις, αντιλαμβάνονται ότι ο υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν επιλέγεται με κριτήριο το φύλο, ή τη φυλή. Το βασικό κριτήριο για όλους τους υποψήφιους, και των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, είναι κατά πόσον είναι «πρόθυμοι και ικανοί» να διαχειριστούν, αποτελεσματικά, την Ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των μεγάλων συμφερόντων - μονοπώλια, πολυεθνικές, στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα κλπ. - που, επί της ουσίας, κυβερνούν στις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τον εκάστοτε Πρόεδρο, αλλά και τους άλλους θεσμούς της πολιτικής εξουσίας - κυβέρνηση, κογκρέσο, γερουσία - ως εκτελεστικά όργανά τους.

Απ' αυτήν την άποψη, όποιος κι αν εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, γυναίκα, ή άνδρας, άσπρος, ή μαύρος, γέρος, ή νεότερος, την ίδια αντιλαϊκή και ιμπεριαλιστική πολιτική θα εφαρμόσει. Κι όλα όσα λέγονται και προβάλλονται για «διαφορές» ανάμεσα στους υποψηφίους είναι «αστεία για μικρά παιδιά». Ισχυρίζονται, π.χ., κάποιοι ότι αν εκλεγεί Πρόεδρος η Χίλαρι Κλίντον και μόνο το γεγονός ότι είναι γυναίκα, μπορεί να ημερέψει, κάπως, το «άγριο πρόσωπο» της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης. Αν, όμως, θυμηθούμε «τα έργα και τις ημέρες» της Μαντλίν Ολμπράιτ, ως υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στη διάρκεια του βρώμικου πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας, μάλλον θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το «γυναικείο πρόσωπο» της ιμπεριαλιστικής εξουσίας είναι το ίδιο και, ενίοτε, γίνεται πιο «άγριο» κι απάνθρωπο από το «αντρικό».

Το ίδιο ισχύει και για τον Μπάρακ Ομπάμα. Το μαύρο χρώμα του προσώπου του δεν τον κάνει να μοιάζει με τον μάρτυρα της φυλής του, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ούτε, βεβαίως, μπορεί κανείς να τον συγκρίνει με τον αγωνιστή Νέλσον Μαντέλα, που εκλέχτηκε Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής. Η σύγκριση μπορεί να γίνει με τον Κόλιν Πάουελ, τον μαύρο υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Μπους, που ματοκύλισε τους λαούς του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Και θα είναι, τουλάχιστον, αφελές να σκεφτεί κάποιος ότι ένας μαύρος Πρόεδρος της Αμερικής θα μπορούσε, ακόμα και να το ήθελε - που δε θα το θέλει - ν' αλλάξει τον αντιλαϊκό, ρατσιστικό και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της εξουσίας σ' αυτήν τη χώρα.

Υπάρχουν μερικοί στην Ελλάδα, που ισχυρίζονται ότι έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος στις ΗΠΑ. (Ας μην ξεχνάμε ότι κάποιοι σε τούτο τον τόπο είχαν ντύσει με φουστανέλα τον Κάρτερ). Ομως, ο ελληνικός λαός γνωρίζει, εκ πείρας, ότι όποιος και να είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος, δεν πρόκειται να αλλάξει η ιμπεριαλιστική πολιτική της Αμερικής, που στρέφεται κατά των συμφερόντων της πατρίδας μας και των δικαιωμάτων του λαού μας. Θυμάται, π.χ., ο ελληνικός λαός ότι οι ΗΠΑ δεν έπαψαν να στηρίζουν την ελληνική χούντα κι όταν αντιπρόεδρος ήταν ένας Ελληνας στην καταγωγή, ο Σπ. Αγκνιου...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ