Πρώτον, η Αθήνα «συνδιαλέγεται» με την Αγκυρα, έστω κι αν παραμένει στο τραπέζι, από το Γενάρη του 1996 με το επεισόδιο των Ιμίων, η τουρκική απαίτηση για διευκρίνιση του καθεστώτος βράχων και νησίδων στο Αιγαίο. Η προσπάθεια «συνδιαλλαγής» γίνεται, μάλιστα, τη στιγμή που παραμένει σε ισχύ η τουρκική «απειλή πολέμου», αν η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της και επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.

Δεύτερον , η ελληνική κυβέρνηση με τη συμφωνία της Μαδρίτης, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, το καλοκαίρι του 1996 αποδέχτηκε την ύπαρξη «ζωτικών τουρκικών συμφερόντων» στο Αιγαίο.

Τρίτον, γιατί με τα Συμπεράσματα του Συμβουλίου κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τη διαδικασία ειρηνικής επίλυσης διαφορών που περιγράφει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ, με την υποψήφια προς ένταξη στην Κοινότητα χώρα, την Τουρκία, η οποία καλείται από τα συμπεράσματα να ρυθμίσει τις συνοριακές της εκκρεμότητες.

Με πιο απλά, λόγια, η ελληνική κυβέρνηση έχει βρεθεί στην εξής δυσάρεστη θέση: Δέχεται πιέσεις και από τους Ευρωπαίους Εταίρους, να ξεκινήσει διμερή διάλογο με την Τουρκία, μέσα στο πλαίσιο των όσων προβλέπονται για την ειρηνική επίλυση των διαφορών», προκειμένου να ρυθμιστούν οι συνοριακές εκκρεμότητες στο Αιγαίο. Εκκρεμότητες που εμμέσως πλην σαφώς, έχει αναγνωρίσει η ελληνική κυβέρνηση με τη συμφωνία της Μαδρίτης.

Η συζήτηση, έχει ήδη ξεκινήσει, έστω κι αν η Αθήνα δυσκολεύεται να το παραδεχτεί προσπαθώντας να ελέγξει τις όποιες αντιδράσεις εγερθούν στο εσωτερικό. Ο «μανδύας» ο οποίος καλύπτει τον εφ' όλης της ύλης ελληνοτουρκικό διάλογο για το Αιγαίο, ονομάζεται συζήτηση για εγκατάσταση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Πρόκειται για ένα διάλογο, που ανεξάρτητα από τη διαδικασία και το πλαίσιο στο οποίο θα πραγματοποιηθεί θα θίξει, δε γίνεται διαφορετικά, μεταξύ άλλων τα εξής θέματα: Το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου. Το θέμα του εξοπλισμού των ελληνικών νησιών στο Βόρειο Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα. Ο τρόπος με τον οποίο θα μεθοδευτεί αυτή η συζήτηση, αποτελεί αυτόν τον καιρό το αντικείμενο των διαβουλεύσεων. Αυτό το νόημα είχε η συνάντηση στη Ν. Υόρκη των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας. Το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης, που πραγματοποιήθηκε ξημερώματα Κυριακής, δεν είχε γίνει γνωστό όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές. Ωστόσο, τίποτε δε φαίνεται ικανό να διαταράξει την προδιαγεγραμμένη πορεία Αθήνας και Αγκυρας, προς το τραπέζι του διμερούς και εφ' όλης της ύλης διαλόγου. Και μαζί μ' όλ' αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις αμερικανικές παρεμβάσεις για την επίλυση των διαφορών σύμφωνα με τα δικά τους πλαίσια και για τα δικά τους συμφέροντα, αλλά και τα ΝΑΤΟικά, γεγονός που ουσιαστικά δρομολογεί τη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, με ό,τι αυτή συνεπάγεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού.