Παρασκευή 1 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Εύλογη δυσθυμία

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ακυρώνεται η αγορανομική διάταξη που ορίζει ανώτατες τιμές πώλησης για καφέδες, αναψυκτικά, εμφιαλωμένα νερά και άλλα παρόμοια είδη, σε χώρους συγκέντρωσης πολλών επισκεπτών (αεροδρόμια, μουσεία, γήπεδα κλπ). Είναι μια αγορανομική διάταξη, που επιχειρούσε να απαντήσει στην αντίδραση που προκαλούσαν οι προκλητικά υψηλές τιμές και - κυρίως - να διασκεδάσει την αγανάκτηση των εργαζομένων για τη συνεχή και ανεξέλεγκτη ανοδική πορεία των τιμών. Οχι, δηλαδή, ότι επρόκειτο για κάποια ρύθμιση που στοχεύει στην ουσιαστική προστασία της αγοραστικής δύναμης του λαϊκού εισοδήματος, απλά επιχειρούσε να βάλει φρένο σε κάποιους, κυριολεκτικά, λωποδύτες, που πούλαγαν το μισό λίτρο νερού με 2 και 3 ευρώ και καθόριζαν τις τιμές των καφέδων σε 4 - 5 ευρώ και πάνω.

Το σκεπτικό της «τυφλής» Δικαιοσύνης είναι εντυπωσιακό. Αφού, λέει, με βάση το Σύνταγμα της χώρας, υιοθετείται το δικαίωμα στην ελεύθερη συμμετοχή στην οικονομική ζωή, κοντολογίς, αφού προστατεύεται το δικαίωμα του «επιχειρείν», η τιμή πώλησης των εμπορευμάτων «όχι μόνο δεν μπορεί να είναι κατώτερη του κόστους παραγωγής (...) αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και εύλογο (...) ποσοστό κέρδους». Με βάση, λοιπόν, αυτό το σκεπτικό, το Συμβούλιο υιοθέτησε την προσφυγή δύο εταιρειών, που ζητούσαν την κατάργηση της διάταξης.

Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι: Το ΣτΕ, υιοθετεί απόλυτα τη λογική του ...εύλογου ποσοστού κέρδους, παραβλέπει όμως την εύλογη ανάγκη να σβήσει κάποιος τη δίψα του με εύλογο αντίτιμο αγοράς του νερού, ή να απολαύσει έναν καφέ χωρίς να τον γδύσουν οι μεγάλες εταιρείες του κλάδου. Προτάσσει ασπίδα προστασίας για τα κέρδη, αλλά αδιαφορεί μπροστά στο «πάγωμα» του μεροκάματου σε επίπεδα πολύ κατώτερα από το κόστος διαβίωσης και δέχεται συντάξεις των 300 και 400 ευρώ, με τις οποίες, ευλόγως, ουδείς μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς. Ενδιαφέρεται για το δικαίωμα των πολυεθνικών στο κέρδος, αλλά: Αδιαφορεί για το - επίσης συνταγματικό - δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία, που κόβεται και ράβεται στα μέτρα των επιχειρηματικών κερδών. Απουσιάζει για τη φαλκίδευση του δικαιώματος για δημόσια και δωρεάν μόρφωση και υπηρεσίες Υγείας, που τις χρυσοπληρώνουμε χάριν του κέρδους. Δεν εξασφαλίζει την προστασία του περιβάλλοντος που το καταστρέφουν μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι, το δικαίωμα στην αντισεισμική θωράκιση των πόλεων και πάει λέγοντας...

Η απόφαση προκαλεί πρόσθετη δυσθυμία, αφού η μία από τις επιχειρήσεις, που προσέφυγαν κατά της αγορανομικής διάταξης, είναι η γνωστή «OLYMPIC CATERING». Μια πρώην δημόσια επιχείρηση, η οποία όλα τα χρόνια φιγουράρει ανάμεσα στις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας. Το 2006 τα κέρδη της παρουσίασαν το ...μη εύλογο ποσοστό αύξησης 1.829%, ενώ σημαντική είναι η θέση που κατέχει με βάση το δείκτη «κέρδη ανά εργαζόμενο», αφού για κάθε εργαζόμενο που απασχολεί, εξασφαλίζει κέρδος 8.913 ευρώ!

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η εταιρεία δεν κάνει πωλήσεις με τιμές κατώτερες του κόστους παραγωγής, η επιλογή της, όμως, να προσφύγει κατά της αγορανομικής διάταξης, αποδεικνύει ότι η επιδίωξη της συνεχούς αύξησης της κερδοφορίας -που ευνοείται από τη συγκεκριμένη απόφαση του ΣτΕ - ούτε κινείται σε εύλογα πλαίσια, ούτε μπορεί να γίνει ανεκτή από όλους όσοι πληρώνουν τη νύφη...


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ