Η «υπόθεση Ζαχόπουλου» απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα τα δηλητηριώδη «αέρια» μιας αδυσώπητης σκληρής οικονομικής και πολιτικής πάλης που διεξάγεται ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και κέντρα εξουσίας, με στόχο το μοίρασμα του πλούτου και τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων σε βάρος του λαού, ενδεχομένως την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Μαρτυρά πολλά η στάση τηλεοπτικών κυρίως ΜΜΕ στη διάρκεια της μετεκλογικής εσωκομματικής κρίσης στο ΠΑΣΟΚ με την ανοιχτή πριμοδότηση του ενός ή του άλλου εκ των υποψηφίων για την προεδρία. Ακόμα και στο Συνασπισμό ο υποψήφιος για την προεδρία Φ. Κουβέλης κατήγγειλε παρέμβαση των ΜΜΕ υπέρ του Αλ. Τσίπρα.

Το μαρτυρά η άρχουσα τάξη και διά του Τύπου. Σταχυολογούμε ορισμένα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα: Στις 8 του Γενάρη το «Βήμα» σε πρωτοσέλιδο σχόλιό του διαπιστώνει αδυναμία της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, σημειώνει ότι η πολιτική ζωή της χώρας παρασύρεται σε βούρκο και προειδοποιεί: «Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή, καθώς η φύση απεχθάνεται το κενό...». Την ίδια μέρα η «Αυριανή» εκτιμά ότι «το δικομματικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση» και προβλέπει: «Υπ' αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν πια να αποκλειστούν περαιτέρω εξελίξεις που θα μπορούσαν ακόμα και να προκαλέσουν την πλήρη ανατροπή της σημερινής πολιτικής κατάστασης».

Την επομένη, 9 του Γενάρη, στον «Ελεύθερο Τύπο» διαβάζουμε: «Το δικομματικό σύστημα τελεί, πλέον, σε μόνιμη κρίση (...) όταν, όμως, τα συστήματα καταρρέουν, διάδοχη κατάσταση είναι το χάος, μέχρις ότου δημιουργηθούν νέα σημεία αναφοράς...». Και στο «Βήμα» «αυτό που θα άλλαζε τη χώρα είναι η συμμαχία Συνασπισμού και ΠαΣοΚ που ήταν ανέφικτη ως τώρα διότι ο Συνασπισμός τη θεωρούσε υπονομευτική για την ίδια την ύπαρξή του. Η δυναμική όμως που αναπτύσσει τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται το ΠαΣοΚ, δημιουργεί τη δυνατότητα το κέντρο βάρους της συμμαχίας να είναι ο Συνασπισμός και όχι το ΠΑΣΟΚ (...)».

Στις 10 του Γενάρη ο «Ελεύθερος Τύπος» διαπιστώνει ότι «το πολιτικό σύστημα κλυδωνίζεται, η κυβέρνηση αργοπορεί και η αξιωματική αντιπολίτευση εκπροσωπεί πλημμελώς τα αιτήματα των πολιτών και προκαλεί με τη στάση της έλλειμμα στην πολιτική λειτουργία».

Και το «Βήμα» ότι «εμφανής πια διά γυμνού οφθαλμού η διέγερση του πολιτικού πεδίου, δεν αφήνει αμφιβολίες για τη συνέχεια (...) Με δεδομένο ότι οι δύο πυλώνες του μεταπολιτευτικού συστήματος εξουσίας υποχωρούν, οι ασθενέστερες πολιτικές δυνάμεις αναπτύσσουν σχέδια (...) Κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις αξιολογούν το περιβάλλον και ονειρεύονται νέα πιο δυναμικά και αξιόπιστα πολιτικά σχήματα (...) Ταυτοχρόνως στον φιλελεύθερο χώρο κινούνται φιλόδοξες επιχειρηματικές δυνάμεις στη λογική μιας πιο μοντέρνας και πιο αξιόπιστης εκπροσώπησης της φιλελεύθερης επιλογής, ενώ στη ζώνη της εκσυγχρονιστικής σοσιαλδημοκρατίας πολλοί έλκονται από την ιδέα ενός σύγχρονου κόμματος κατά τα πρότυπα των Νέων Εργατικών της Βρετανίας. Οπως και αν έχει, το παιχνίδι έχει ανοίξει, οι διεργασίες είναι εμφανείς, δεν κρύβονται. Η νέα μεταπολίτευση έρχεται».

Στις 11 του Γενάρη ο «Ελεύθερος Τύπος» προβλέπει: «Η πίεση είναι ήδη ορατή στο ΠΑΣΟΚ, όπου ο Βενιζέλος και οι άνθρωποί του ασφυκτιούν, είναι ορατή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (...) είναι ορατή στον Καρατζαφέρη (...) Κάποια στιγμή θα γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ορατή και στο εσωτερικό της ΝΔ (...) Τα τζίνια θα βγουν από τα μπουκάλια».

Η πλουτοκρατία και το πολιτικό της σύστημα αγωνιά για το μέλλον του δικομματισμού. Είναι φανερό ότι τα πιο ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου παρεμβαίνουν άμεσα στο πολιτικό σκηνικό, ακόμα και στα κόμματα που υπηρετούν το αστικό σύστημα ή δεν το αμφισβητούν, αφενός για να κατακτήσουν μεγαλύτερα μερίδια στην οικονομική πίτα, αφετέρου για να προωθηθούν ελεγχόμενα πολιτικά σενάρια. Ευρύτερος στόχος να διαμορφώσουν εναλλακτικά σενάρια στη δικομματική εναλλαγή, από ομάδες και πολιτικά σχήματα που είναι ακίνδυνα ή ανώδυνα για την πολιτική του κεφαλαίου, δημιουργώντας και νέα κόμματα αν χρειαστεί, πλήρως ελεγχόμενα από το κεφάλαιο.

Η πίτα που οι εργαζόμενοι ζυμώνουν είναι μεγάλη. Πιο μεγάλη η σφαγή στους κόλπους της άρχουσας τάξης για το ποιος θα αποσπάσει το μεγαλύτερο κομμάτι. Αυτό το σκάνδαλο της κλοπής του ιδρώτα του λαού είναι η μήτρα που γεννοβολά άπειρα άλλα, κι ας μένει εκτός του «πεδίου βολής» όσων υποκριτικά ορκίζονται στην εξυγίανση, στην κάθαρση και τη διαφάνεια.

Πέρα από τις υπόγειες συναλλαγές υπάρχουν κι αυτές που γίνονται στο φως του ήλιου, όχι λιγότερο σκανδαλώδεις, που αποδεικνύουν ότι οικονομική και πολιτική εξουσία είναι παραπάνω από διαπλεκόμενες. Δεν είναι σκάνδαλο η - με την ευλογία της εκάστοτε κυβέρνησης - χαριστική ρύθμιση χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, την εφορία κλπ.; Δεν είναι σκάνδαλο ότι μεγαλοεργοδότες κυκλοφορούν ελεύθεροι παρότι έχουν υπεξαιρέσει ασφαλιστικές εισφορές τις οποίες έχουν καταβάλει οι εργαζόμενοι; Δεν είναι σκάνδαλο οι «νόμιμες» επιχορηγήσεις των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που λαμβάνουν με διάφορους τρόπους τα μεγάλα συγκροτήματα; Δεν είναι σκάνδαλο η μείωση του συντελεστή φορολόγησης κερδών από 35% σε 25%; Η παράδοση δημόσιων εκτάσεων, λιμανιών, δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας στα νύχια του μεγάλου κεφαλαίου; Τα αντιασφαλιστικά, εργασιακά μέτρα υπέρ του κεφαλαίου; Δεν είναι σκάνδαλο τα 9 δισ. ευρώ κέρδη το διάστημα 2006 - 2007 των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών για τον συνταξιούχο και τον εργαζόμενο με 500 και 600 ευρώ σύνταξη ή μισθό;

Η διαφθορά και η σήψη επεκτείνονται και μεγαλώνουν όσο θεριεύει ο παρασιτισμός που δημιουργεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο, όσο προωθούνται οι αντιδραστικές αναπροσαρμογές που έχει ανάγκη σήμερα για να διασφαλίσει τα υπερκέρδη του. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πριν και της ΝΔ σήμερα με την πολιτική τους υπηρέτησαν ευσυνείδητα το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Ας σκεφτεί κάθε άνθρωπος του μόχθου πόσες γαλακτοβιομηχανίες υπήρχαν πριν λίγα μόνο χρόνια και πόσες είναι σήμερα, πόσο πουλάνε το γάλα και πόσο το αγοράζουν από τον κτηνοτρόφο που αφανίζεται.

Πόσες τράπεζες βρίσκονταν υπό δημόσιο έλεγχο και σε ποιων τα χέρια βρίσκονται σήμερα, π.χ., το 56% της Εθνικής έχει περάσει στον έλεγχο ξένων κεφαλαίων. Τα ΕΛΠΕ δόθηκαν στον Λάτση. Το 49% της ΔΕΗ ανήκει σε ιδιώτες, όπως και το 73% του ΟΤΕ. Επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως η «Μαρφίν», εξαπλώνονται αγοράζοντας ό,τι πουλιέται. Η κερδοφορία της προϋποθέτει μια πολιτική που, π.χ., απαξιώνει το δημόσιο σύστημα Υγείας ώστε τα τρία μαιευτήρια που έχει στην ιδιοκτησία της να έχουν σίγουρη πελατεία.

Η εμπορευματοποίηση των αναγκών της λαϊκής οικογένειας και των κοινωνικών αγαθών είναι βασικός παράγοντας που τροφοδοτεί τον προσωπικό χρηματισμό, την προσπάθεια χειραγώγησης και εξαγοράς μέρους των λαϊκών στρωμάτων, την πλήρη υποταγή τους. Η ομηρία των χιλιάδων εκτάκτων εργαζομένων στο δημόσιο που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ήταν συνειδητή επιλογή τους, για να εκβιάζουν. Το «φακελάκι», το «λάδωμα», το «μαύρο χρήμα», το ρουσφέτι, κ.ά., χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται από τα κόμματα του δικομματισμού και τους μηχανισμούς εξουσίας για να εξαγοράσουν, να ενσωματώσουν ανθρώπους και συνειδήσεις. Οι μίζες αποτελούν μόνιμο στοιχείο των οικονομικών συναλλαγών, γιατί είναι συστατικό στοιχείο του αδυσώπητου επιχειρηματικού ανταγωνισμού για το υπερκέρδος.

Παρά τη βεβαιωμένη ανθηρή πορεία των κερδών του το μεγάλο κεφάλαιο ανησυχεί. Η λαϊκή δυσαρέσκεια, το δυνάμωμα της εργατικής αντίστασης και πάλης κατά των αντιδραστικών μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ στο Ασφαλιστικό, στα Εργασιακά, στην Παιδεία, είναι εμπόδια στην ταχύρυθμη προώθηση συνδυασμένων αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ και στην πολιτική, ταξική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος βλέπει τον πραγματικό του αντίπαλο. Και τον πολεμά με κάθε μέσο που διαθέτει. Από τα ΜΜΕ που έχει στην ιδιοκτησία του οι θέσεις και οι δραστηριότητές τους είναι εξαφανισμένες, είτε διαστρεβλώνονται και κατασυκοφαντούνται.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση, δικομματισμός, τα κόμματα και τα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας, βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα λαϊκά συμφέροντα. Δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη σήψη, είναι υποκρισία να εμφανίζονται ως δυνάμεις εξυγίανσης. Αυτό που επιδιώκουν είναι να αξιοποιήσουν τα σκάνδαλα και τη διαφθορά σε κατεύθυνση που θα ανακόπτει τις διεργασίες ριζοσπαστικοποίησης, πολιτικής διαφοροποίησης σύμφωνα με τις ταξικές ανάγκες. Στόχος είναι ο αποπροσανατολισμός των εργατικών - λαϊκών αντιστάσεων που αναμφίβολα υπάρχουν και προκαλούν φθορά στην κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και πριν από 4 χρόνια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ο μόνος τρόπος που μπορεί ο λαός να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα της διαφθοράς είναι να παρέμβει πιο αποφασιστικά με το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, πολιτικοποιώντας την πάλη του, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις, συνδέοντας τους αγώνες για την αποτροπή των αντιδραστικών μέτρων, την απόσπαση - όπου γίνεται - κατακτήσεων, με το στόχο της ριζικής αλλαγής στην οικονομία και την εξουσία. Με αυτό το στόχο είναι ανάγκη να συνδεθούν οι αγώνες για την άμεση παρεμπόδιση και την ανατροπή των αντιδραστικών μέτρων, για την καταδίκη των φαινομένων σήψης του αστικού πολιτικού συστήματος.