Ο «Ρ» συζήτησε με τον Μανώλη Δανδουλάκη, δημοτικό σύμβουλο της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», με θέμα την παντελή έλλειψη αντισεισμικής θωράκισης, που αποτυπώνεται στο Δήμο Αθήνας από την έρευνα του Πολυτεχνείου, την οποία, άλλωστε, έθεσε προς συζήτηση και στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης.

-- Ενα απ' τα βασικά ζητήματα, που προκύπτουν απ' την έρευνα του Πολυτεχνείου, είναι η έλλειψη ελεύθερων χώρων και τα προβλήματα με τους αύλιους χώρους των σχολείων. Τι ακριβώς συμβαίνει;

-- Πράγματι, το πρώτο βασικό στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα, είναι ότι η Αθήνα, που είναι μια από τις πιο πυκνοδομημένες πόλεις της Ευρώπης - και ιδιαίτερα περιοχές όπως Κυψέλη, Αμπελόκηποι - στερείται ελεύθερων χώρων. Οταν, λοιπόν, υπάρχει τέτοια έλλειψη και τέτοιο πρόβλημα, δεν είναι δυνατό να δίνεται προτεραιότητα οπουδήποτε αλλού, εκτός από τους ελεύθερους χώρους. Και είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Θων, ενός απ' τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους, σε μια απ' τις πιο πυκνοδομημένες γειτονιές, τους Αμπελόκηπους, που δόθηκε σε μεγαλοεργολαβικά συμφέροντα.

Οσον αφορά τους αύλιους χώρους, να σημειωθεί ότι δεν πληρούν ουσιαστικά τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Επιπλέον, δε φτάνει που οι αύλιοι χώροι έτσι κι αλλιώς δεν πληρούν απόλυτα τις προδιαγραφές, η δημοτική αρχή προχωρώντας και σε προσθήκες αιθουσών, μέσα στις αυλές, τους μειώνει κι άλλο. Αρα, παύουν πλέον να αποτελούν χώρους καταφυγής μαθητών ή και γενικότερα πληγέντων. Και αυτό είναι κρίσιμο ζήτημα σε έναν πυκνοκατοικημένο δήμο, σε περίπτωση σεισμού.

-- Πώς εξηγείται αυτή η στάση του δήμου;

-- Είναι προφανές ότι είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής το αν θα βάλεις προτεραιότητα τους ελεύθερους χώρους, ή αν θα τους δώσεις σε μεγάλα ή μικρότερα εργολαβικά συμφέροντα να τους τσιμεντοποιήσουν. Η πολιτική επιλογή της σημερινής δημοτικής αρχής (ΝΔ) - όπως και των προηγούμενων - τόσο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ όσο και επί ΝΔ, είναι να επιτρέπουν την τσιμεντοποίηση των περισσότερων ελεύθερων χώρων από μεγάλα εργολαβικά συμφέροντα. Οι επιπτώσεις είναι τεράστιες, όχι μόνο στην καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής και εργασίας, μα και σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, όπως αυτή που συζητάμε.

-- Είναι και μια σειρά από κτίρια, όπως μαγαζιά κλπ. Τι συμβαίνει εκεί;

-- Ο δήμος, θα μπορούσε, να πιέσει και ο ίδιος τον έλεγχο μιας σειράς χώρων, όπως μεγάλοι χώροι εργασίας, χώροι διασκέδασης νεολαίας, ακόμη και χώροι που συνωστίζεται κόσμος (π.χ. Βαρβάκειος). Ομως, οι έλεγχοι σε αυτούς τους χώρους είναι από πλημμελείς έως ελάχιστοι. Και συνολικά, και όσον αφορά στις εισόδους - εξόδους καταφυγής, όπως στα μεγάλα κέντρα διασκέδασης, αλλά και στα μικρότερα, οι έλεγχοι είναι πλημμελείς.

-- Ποια είναι η θέση της «Συμπαράταξης για την Αθήνα»;

-- Γενικότερα για το θέμα της αντισεισμικής προστασίας, αυτό που προτείνουμε είναι να υπάρξει ένας συνολικότερος σχεδιασμός. Είναι απαραίτητο, να δοθούν τα απαραίτητα κονδύλια για την αντισεισμική προστασία και να υπάρξει ο απαραίτητος έλεγχος των κτιρίων που είναι πρώτα απ' όλα κρατική ευθύνη. Και βέβαια, ο ρόλος ενός αγωνιστικού δήμου, όπως θα τον θέλαμε εμείς, είναι να πιέσει σε αυτήν την κατεύθυνση.

Ενα άλλο θέμα είναι η προώθηση των ήδη υπαρχόντων σχεδίων αντισεισμικής προστασίας. Για παράδειγμα: Ασκήσεις αντισεισμικής ετοιμότητας στα δημοτικά κτίρια και στα σχολεία και σε άλλους δημόσιους - δημοτικούς χώρους που λειτουργούν στο πλαίσιο του δήμου. Πράγμα που δεν έχει γίνει και το παραδέχτηκε η ίδια η διοίκηση του δήμου όταν τους ρωτήσαμε αν έχει γίνει έστω και μια άσκηση ή αν υπάρχει σχέδιο άσκησης, έστω για τη Λιοσίων, που είναι το κεντρικό κτίριο του δήμου, μας απάντησαν ότι «αυτά δε λέγονται, γίνονται», αλλά δεν έχουν γίνει...