Κυριακή 20 Γενάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΔΙΗΓΗΜΑ
Η Ευφυΐα, η Εμπειρία, η Ευγλωττία και, κυρίως, η Πειθώ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο συμπαθητικός κύριος, που μπήκε σαν γλυκός ανοιξιάτικος άνεμος εκείνο το απόγευμα στο γραφείο μου, ήταν της μέρας το τελευταίο ραντεβού. Ηδη αρκετά κουρασμένη εγώ, πολυμεταχειρισμένη για σήμερα - όπως θα έλεγε ο Δάσκαλος - σκεφτόμουν το μπάνιο λεβάντας που με περίμενε στο σπίτι, ως ελάχιστη επιβράβευση του ολοήμερου πνευματικού αγώνα μου. Ομολογώ ότι δεν είχα πια διάθεση για συζήτηση, ανάλυση, έρευνα και εμβάθυνση στου πελάτη μου την ανήσυχη ψυχή. Ομως, τέτοιες πολυτέλειες δεν επιτρέπει στον εαυτό του κανένας άξιος του ονόματος επιχειρηματίας του είδους μου. Ετσι, φορώντας το ανάλογο για την περίσταση χαμόγελο, υποδέχτηκα τον κύριο Π., όπως μου ψιθύριζε άτεγκτη η επαγγελματική μου συνείδηση. Λατρεύω το έργο μου, μέσα σε ελάχιστο χρόνο κέρδισα ένα σημαντικό κομμάτι της δύσκολης αγοράς του σιναφιού και απολαμβάνω τη γνήσια εκτίμηση των συναδέλφων, έστω και αν μερικοί - κυρίως οι ατάλαντοι - ασκούν κάτω από τη γλώσσα τους αρνητική κριτική. Τι να μου κάνουν εμένα όλοι αυτοί οι ερασιτέχνες! Χρόνια μαθήτευσα κοντά στο νούμερο 1 των ειδικών του τομέα μας δασκάλων και, όπου και αν δοκιμάστηκα, οι πάντες με βαθμολόγησαν με άριστα. Επομένως, όσο και αν ήμουν από τη φορτωμένη μέρα κουρασμένη, συγκεντρώθηκα στην πολύ δύσκολη και υπεύθυνη εργασία μου. Ο πελάτης, ο ασθενής - όπως θέλετε ονομάστε τον - πήρε θέση στην αναπαυτική πολυθρόνα απέναντί μου και η ζεστασιά των ματιών του μου τύλιξε την καρδιά. Αφού ρώτησα τα τυπικά, εκ των οποίων τα περισσότερα ήταν γραμμένα στην οθόνη του κομπιούτερ μου, άρχισα συστηματικά και με πολύ καλή διάθεση τη δουλιά. Ημουν σίγουρη ποιο ζήτημα απασχολούσε το συνομιλητή μου, εξάλλου η διορατικότητα και το καταπληκτικό μου αισθητήριο είναι σε πολλούς ενδιαφερόμενους πασίγνωστα, τόσο που με δυσκολία μπορώ να ανταποκριθώ στη μεγάλη ζήτηση. Την υπέροχη επιτυχία μου βέβαια δεν μπορούσα εκ των προτέρων ούτε να την ονειρευτώ, όμως όταν αποφάσισα να ανοίξω δική μου επιχείρηση, ο ίδιος ο Δάσκαλος και εργοδότης μου με στήριξε και μου έδωσε φτερά! Ευφυΐα, εσένα δε σε φοβάμαι..., μου είχε τονίσει αυτός ο αυστηρός κριτής. Οσο και αν λυπάμαι που χάνω τη συνεργασία σου, είμαι βέβαιος ότι θα διαπρέψεις! Εχεις ακριβώς τον απαραίτητο οπλισμό για το δικό μας λειτούργημα. Το μυαλό σου κόβει, γι' αυτό σε βάφτισα Ευφυΐα, και μπροστά στις δυσκολίες και τα μπερδέματα δεν ορρωδείς! Λοιπόν, αβάντι γλυκιά μου..., πρόσθεσε και με αποχαιρέτησε με τις ευχές και τις ευλογίες του! Ο σημερινός συμπαθητικός κύριος, τον ονομάζω για λόγους ευνόητους κύριο Π., καθισμένος κάπως άβολα στη μεγάλη πολυθρόνα μέσα στο σικάτο γραφείο μου, με κοίταζε με γεμάτα αναμονή τα λαμπερά μάτια του. Είχαμε συναντηθεί αρκετές φορές, είχαμε ταξιδέψει στα παιδικά του χρόνια και βεβαίως είχαμε συμφωνήσει ότι η ψυχή του είχε ζήσει, όπως όλες οι ψυχές, αμέτρητες ζωές στο διάβα των αιώνων. Αυτό ήταν ξεκάθαρο και η βάση της συνεργασίας μας. Αστράφτεις ολόκληρος, φίλε και αδερφέ μου..., του γλυκομίλησα και αυτός μου ανταπέδωσε τη φιλοφροσύνη με ένα κατάλευκο χαμόγελο. Λοιπόν..., ξεκίνησα την κυρίως εργασία μου. Γνωρίζετε ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα οποιοδήποτε, τυχαίο ον. Δεν είμαστε μόνο εμείς, οι τωρινοί, που κουβαλάμε της ύπαρξής μας το ύψιστο δώρο, την ψυχή! Πριν από μας κάποιοι άλλοι ζούσαν φέροντας μέσα τους αυτήν την αθάνατη πνοή, που τώρα ανθίζει στο δικό μας το σώμα. Ολα αυτά είναι για μας δεδομένα. Εντάξει; τον ρώτησα και εκείνος κατένευσε με ήρεμο το πρόσωπο. Στην προηγούμενη συνάντηση μου εμπιστευτήκατε ότι μέσα σας παραμονεύει, ακόμα και στις πιο ήσυχες στιγμές, ένας φόβος μικρός, μια αγωνία ότι κάποια στιγμή, χωρίς προειδοποίηση, όλοι οι δικοί σας, ο κόσμος σας, θα σβήσει, οι φίλοι και οι συγγενείς θα φύγουν και θα σας εγκαταλείψουν πεντάρφανο σε μια απέραντη ερημιά... Ναι..., επιβεβαίωσε τα λόγια μου ο κύριος Π. και εγώ έφερα στο νου μου την περιπετειώδη αφήγηση που μου είχε αποκαλύψει τον εσώτατο, καλά κρυμμένο ψυχικό του κόσμο. Μάλιστα, οι σημειώσεις στον κομπιούτερ μου θύμισαν τους παιδικούς φόβους του ασθενούς, κάθε φορά που οι γονείς του για τον άλφα ή βήτα λόγο τον άφηναν μόνο στο σπίτι. Πολύ μεγάλο ρόλο στη δουλιά μου έπαιξαν και άπειρες άλλες λεπτομέρειες. Οι προτιμήσεις του, οι βαθιές του επιθυμίες, όλης της ζωής του τα όνειρα και ένα σωρό άλλα καλά κρυμμένα μυστικά, αποτέλεσαν το νυστέρι μου! Με βάση τις πληροφορίες, που ήρθαν στο φως σε κάθε περασμένη μας συνεδρίαση, και άλλα στοιχεία και δικές μου έρευνες, οι οποίες δεν είναι του παρόντος, φορμάρισα την αλήθεια του και, με ήρεμη την καρδιά μου, γεμάτη ουράνια ειρήνη, του την παρουσίασα. Είδα τα μάτια του να αστράφτουν, τη γαλήνη να απαλύνει τις γραμμές του προσώπου του και να κάνει τα μέλη του σώματός του πιο σίγουρα και σταθερά. Τι πελώριο θαύμα..., αντήχησε στο είναι μου η φωνή του Δασκάλου! Βλέπεις, Ευφυΐα, πόσο εύκολο είναι να κάνεις ευτυχισμένο έναν άνθρωπο;, ψιθύρισε. Το σύμπαν σου χάρισε ένα υπέρτατο δώρο. Να λύνεις τους κόμπους που κρύβει ο καθένας μέσα του! Αυτά μου τα έλεγε εκείνος στης μαθητείας μου τον καιρό, όμως τώρα δεν είμαι μόνο η Ευφυΐα, είμαι και η Εμπειρία και η Ευγλωττία και, κυρίως, η Πειθώ! Ετσι, με ήσυχη και ολοκάθαρη την πλατιά μου συνείδηση, παρουσίασα στο συνομιλητή μου, το συμπαθέστατο κύριο Π., της ψυχής του τα αέναα ταξίδια, τις εμπειρίες τις θαυμαστές και τους ανερμήνευτους, μέχρι σήμερα, μικρούς αδιόρατους φόβους! Σε παλαιότερη συνάντησή μας, αγαπητέ κύριε Π., μου εμπιστευτήκατε μεταξύ άλλων και τη βαθύτατη αγάπη σας για ό,τι το ιταλικό..., του θύμισα. Ναι..., παραδέχτηκε και τα μάτια του γέμισαν με την ομίχλη του ρεμβασμού που για τα έμπειρα δικά μου μάτια δεν ήταν τίποτε άλλο από μια παλιά μνήμη. Οσες φορές και αν πήγε στην Ιταλία, πάντα τον χάιδευε το ίδιο συναίσθημα. Σαν να γυρίζω στο σπίτι μου..., μουρμούρισε και τούτη τη φορά και μου διηγήθηκε τη γλυκιά συγκίνηση που τον τύλιξε, απρόσμενα και ξαφνικά, όταν βρέθηκε σε μια ξεχασμένη γειτονιά στα περίχωρα της Πάρμας! Χαμογέλασα και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Ολα είναι ξεκάθαρα και απίστευτα απλά..., κύριε Π., του πιστοποίησα. Ερεύνησα και έλεγξα τα πάντα, δεν έχω καμιά αμφιβολία πια. Επισήμανα με βεβαιότητα, απόλυτη σχεδόν, τη διαδρομή της προηγούμενης περιπέτειας της ψυχής, που σε τούτη τη ζωή κρύβεται μέσα στο δικό σας σώμα. Θυμάστε τι ζητήσατε στην περασμένη μας συνεδρίαση; Να εξετάσω όσες μπορώ περισσότερες της ψυχής σας διαδρομές. Λυπάμαι, όμως θα σας απογοητεύσω. Κάτι τέτοιο δε θα είχε κανένα νόημα. Μας ενδιαφέρει μόνο η αμέσως προηγούμενη ζωή και αυτήν ανέσκαψα, με συναίσθημα και προσοχή, όπως ο παθιασμένος και υπεύθυνος αρχαιολόγος! Λοιπόν, αγαπητέ κύριε Π. Στην προηγούμενη της ψυχής σας ζωή ήσαστε ένας μικρός, κάπως φιλάσθενος, Ιταλός. Ετος γέννησης 1939, παιδί με κάποια, όχι τρομερή, πάντως δύσκολη σχετικά αναπηρία. Οι γονείς σας, προφανώς άνθρωποι ψυχικά αδύναμοι, σας παρέδωσαν σε ένα ειδικό ίδρυμα. Στην αρχή συχνά σας επισκέπτονταν, όμως οι συναντήσεις αραίωσαν με τον καιρό! Ετσι εξηγούνται οι φόβοι σας και η εσωτερική σας μοναξιά. Θυμάστε που συχνά στις συνεδριάσεις μας παραπονεθήκατε για πόνους στα πόδια και εκεί ψηλά, στο γοφό; Από κείνη την εμπειρία της ψυχής προέρχεται αυτή η αχνή ανάμνηση, δεν έχετε πρόβλημα, ούτε χρειάζεται να ερωτηθεί ορθοπεδικός. Διατηρεί πάμπολλες αναμνήσεις η ψυχή, είναι γεγονός αναντίρρητο, υπάρχουν διεθνώς άπειρες επιστημονικές εργασίες πάνω στο ζήτημα αυτό. Και κάτι ακόμα, κύριε Π. Τότε φύγατε πολύ γρήγορα από τη ζωή, μικρό παιδί. Ομως και πολύ γρήγορα γυρίσατε. Πότε γεννηθήκατε, κύριε Π.; Α, ναι, βλέπω στον υπολογιστή. Ετος γέννησης 1948. Μάλιστα! Επομένως έχετε όλες τις προϋποθέσεις να κάνετε ευτυχισμένη την τωρινή σας τη ζωή. Η παιδική ψυχή που κληρονομήσατε, δεν είναι καθόλου επιβαρυμένη! Αχ, τυχερέ κύριε Π. Τι έχετε, φίλε μου καλέ, να πείτε;

Ο κύριος Π. έφυγε σαν τρεχαντήρι με φουσκωμένα από ούριο άνεμο τα ολόλευκα της χαράς πανιά. Οσο για μένα... Εξαιρετικά πετυχημένη η αποψινή συνεδρίαση, αδερφή Ευφυΐα..., μουρμούρισα στον εαυτό μου, πήγα στον καθρέφτη και θαύμασα μέσα στη λάμψη του τη φυσική μου ομορφιά. Από το γραφείο έφυγα, απόλυτα ικανοποιημένη, για του θησιώτικου ρετιρέ μου την πλατωσιά από όπου θα απολαύσω, μετά το μπάνιο της λεβάντας φυσικά, το αποψινό βράδυ της γλυκιάς άνοιξης...

Winnenden, 23-12-2007


Λίζα ΚΟΝΤΟΜΙΧΑΛΟΥ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η συμμετοχή των γυναικών στην ΕΑΜική Αντίσταση μέσα από λογοτεχνικά έργα της περιόδου(2019-10-26 00:00:00.0)
Τα πεντηκοστά γενέθλια...(2009-12-25 00:00:00.0)
Η Δύναμη(2007-12-23 00:00:00.0)
Η βροχή και το τραγούδι(2007-02-25 00:00:00.0)
Νon ministrari sed ministrare(2006-01-29 00:00:00.0)
Τα χέρια σας είναι βαμμένα με αίμα(2003-03-30 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ