Σκηνικό 2002 - κατά τα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ - στήνει η κυβέρνηση της ΝΔ προκειμένου να περάσει τα αντιασφαλιστικά σχέδια που έχει στο συρτάρι της. Η συνταγή είναι γνωστή και δοκιμασμένη. «Κοινωνικός διάλογος» με μπόλικες δόσεις διαρροών, πληροφοριών και σεναρίων... Σε αυτό το σκηνικό έσπευσαν να πάρουν θέση αυτοβούλως όχι μόνο οι εργοδοτικές οργανώσεις, αλλά και οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, μαζί και τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Η πρώτη πράξη παίχτηκε στη Βουλή, στις Διαρκείς Κοινοβουλευτικές Επιτροπές Κοινωνικών και Οικονομικών Υποθέσεων. Η δεύτερη πράξη, με τη νέα υπουργό στο τιμόνι του υπουργείου Απασχόλησης, άρχισε με τη συνάντηση της περασμένης Πέμπτης με τη ΓΣΕΕ και θα συνεχιστεί αυτή την εβδομάδα με την ΑΔΕΔΥ και τους υπόλοιπους κοινωνικούς εταίρους.

Το αποτέλεσμα της προχτεσινής συνάντησης της Φάνης Πάλλη -Πετραλιά με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αναμενόμενο και προδιαγεγραμμένο. Η υπουργός αρκέστηκε σε μπόλικες φιλοφρονήσεις για τη στάση της πλειοψηφίας και για την «ταμπακέρα» παρέπεμψε στην προ ημερησίας συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή με τον πρωθυπουργό, αφήνοντας σύξυλους τους συνομιλητές της... Μόνο που όλοι καταλαβαίνουν ότι το αντιασφαλιστικό πακέτο παραμένει.

Τελικά, προκύπτει το ερώτημα: Ποια η σκοπιμότητα αυτής της συνάντησης; Ποιον βοηθάει να συνεχίζεται αυτός ο «διάλογος», τον οποίο μάλιστα πολλοί από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχουν χαρακτηρίσει «προσχηματικό»; Ως πότε θα συνεχίζεται στις πλάτες των εργαζομένων το επαίσχυντο παιχνίδι της παραπληροφόρησης, του δήθεν διαλόγου, της ατέρμονης διαβούλευσης; Η απάντηση είναι απλή. Θα συνεχίζεται μέχρι τότε που το έχει ανάγκη η κυβέρνηση, για να χρυσώσει το φαρμακερό χάπι με το περιτύλιγμα του διαλόγου. Μέχρι τότε που θα δοθεί ο απαραίτητος πολιτικός χρόνος στην κυβέρνηση για να επικαλεστεί το «διάλογο» και να νομοθετήσει. Το ίδιο έκανε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Α.Π.) και το Μάρτη του 2002, πριν από την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα. Το ίδιο κάνει και σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι συμμετέχοντες στο «διάλογο» ισχυρίζονται πως στις συναντήσεις πάνε για να θέσουν τα εργατικά αιτήματα. Αφήνουμε στην άκρη, αν πράγματι αυτά που υποστηρίζουν είναι τα αιτήματα των εργαζομένων. Αν, δηλαδή, η απαίτηση να εφαρμοστεί ο νόμος Ρέππα συνιστά εργατικό αίτημα. Θα σταθούμε όμως στις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων.

Είναι πασιφανές ότι μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στις 12 Δεκέμβρη, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, η κυβέρνηση βρέθηκε στριμωγμένη στη γωνία. Η μαζική συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στην απεργία του Δεκέμβρη ήταν η απάντησή τους στα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια, στην προσπάθεια κεφαλαίου και κυβέρνησης να αφαιρεθούν εργατικά δικαιώματα. Αυτή την απάντηση, όμως, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την πετάει στα σκουπίδια. Δέσμια του «κοινωνικού εταιρισμού» σέρνεται στο «διάλογο», δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να δραπετεύσει από τη δύσκολη θέση που τη στρίμωξαν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους.

Αντί για κλιμάκωση της πάλης, που είναι πανεργατική απαίτηση, αντί για όξυνση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και όσους υπηρετούν τα σχέδιά της, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σπεύδει να της δώσει το χρήσιμο άλλοθι, ότι δήθεν γίνεται διάλογος για το Ασφαλιστικό. Βεβαίως, η πλειοψηφία δεν εκπλήσσει, αυτός είναι ο ρόλος της. Γνωστή η αποστολή της. Οι εργαζόμενοι έχουν πικρά και μακρά πείρα από τη στρατηγική και την τακτική της. Στη θέση των αγώνων, ο «εταιρισμός» - στη θέση της οργάνωσης των εργαζομένων, ο «κοινωνικός διάλογος». Αντί για σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο, συνδιαλλαγή, παζάρι και υιοθέτηση των απαιτήσεών του. Αντί για ενότητα στη βάση των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, «ενότητα» με την εργοδοσία στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας.

Να, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αποδεικνύεται περίτρανα και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού. Αντίθετα, στηριγμένοι στην πείρα τους, αξιοποιώντας την αναντικατάστατη εμπειρία τους, θα τραβήξουν μπροστά στο δοκιμασμένο δρόμο της ταξικής πάλης. Θα πορευτούν μαζί με τις ταξικές δυνάμεις και με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Ο επόμενος σταθμός τους, στις 22 Γενάρη, στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ.