Η προχτεσινή δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο, στο Πακιστάν (είχε διατελέσει πρωθυπουργός της χώρας από το 1988 - 1990), μας κάνει να «σκαλίσουμε» λίγο την επιφάνεια του «φαίνεσθαι», που επιχειρείται σήμερα να περάσει. Η συγκεκριμένη πολιτικός είχε μια συγκεκριμένη διαδρομή καθόλου αμελητέα. Συνεισέφερε τα μέγιστα στο να μετατρέψει τη χώρα της σε μια βάση προετοιμασίας των αντεπαναστατικών δυνάμεων που πολεμούσαν το λαϊκό καθεστώς του Αφγανιστάν και το σοβιετικό στρατό που έδινε τη διεθνιστική του βοήθεια. Χωρίς αυτή τη βοήθεια, δήλωνε, οι ισλαμιστές δε θα είχαν νικήσει στο Αφγανιστάν. Από τα στρατόπεδα των προσφύγων που δημιουργήθηκαν στο Πακιστάν γινόταν η στρατολόγηση των νέων Μουτζαχεντίν, η στρατιωτική τους εκπαίδευση και ο εξοπλισμός τους από τη CIA και τις υπηρεσίες ασφαλείας του Πακιστάν, όπως και η ιδεολογικο-πολιτική τους «κατάρτιση» στα λεγόμενα «μαντράσας», τα θρησκευτικά μουσουλμανικά σχολεία, στα οποία οι «Ταλιμπάν» (δηλαδή «σπουδαστές») ανδρώθηκαν.

Επιχειρείται να εμφανιστεί ότι η Μ. Μπούτο «έπεσε στο λάκκο που άνοιξε η ίδια» με την εκδοχή της δολοφονίας της ...από φανατικούς μουσουλμάνους. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει αν... Αν η πραγματικότητα ήταν τόσο προφανής όσο τα γεγονότα που βλέπουμε. Αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα, που πιστοποιούν πως είχαν μαζευτεί αρκετοί λόγοι για να προκληθεί μια αποσταθεροποίηση στην περιοχή, και να οπλιστεί το χέρι του δολοφόνου. Ορισμένοι αναλυτές ερμηνεύουν τις εξελίξεις ως απόρροια της «παλιάς» σύγκρουσης, μεταξύ δύο «πιστών συμμάχων», των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας (που έχουν τις επιρροές τους στις πολιτικοστρατιωτικές δομές).

Πάντως, το σίγουρο είναι ότι η αποσταθεροποίηση βολεύει τους ιμπεριαλιστές. Τα σχέδια για ισχυρή ξένη στρατιωτική παρουσία στο Πακιστάν που κατέχει πυρηνικά όπλα ενισχύονται και στο βάθος υπάρχουν τα αμερικανικά σχέδια επίθεσης στο Ιράν. Σίγουρο, επίσης, είναι ότι στη «σκακιέρα της περιοχής» έχει ανάψει πόλεμος συμφερόντων. Η «μάχη» για την Ινδία είναι μια άλλη πλευρά του. Οπως είναι γνωστό, πρόσφατα η ινδική Βουλή απέρριψε την αμερικανο-ινδική πυρηνική συμφωνία, την ίδια ώρα που το ρωσικό μονοπώλιο της «Γκαζπρόμ» προχώρησε στο να διασφαλίσει ένα ρόλο «εγγυητή» του αγωγού, που θα στρέψει το φυσικό αέριο του Ιράν στην κατεύθυνση του Πακιστάν και της Ινδίας, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν ούτε οι ΗΠΑ, ούτε βέβαια και τα μονοπώλια της ΕΕ, που επιδιώκουν τα ίδια να επωφεληθούν από αυτόν τον πλούτο. Ο έλεγχος των «δρόμων της ενέργειας» από την Κασπία στον Ινδικό Ωκεανό είναι σημαντικός λόγος ανταγωνισμού.

Το «κουβάρι» των αντιθέσεων, που γεννά το ίδιο το ιμπεριαλιστικό σύστημα, οδήγησε στη δολοφονία μιας πολιτικού, που σε όλη της τη ζωή υπηρέτησε το σύστημα όσο πιο πιστά μπορούσε, και είναι σίγουρο ότι δε θα ξεμπλέξει εύκολα. Παρά μόνο αν οι λαοί της περιοχής πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και συγκρουστούν με αυτά τα συμφέροντα.