Κυριακή 16 Δεκέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αξιοποιούμε τη δύναμη της απεργίας, κλιμακώνουμε τον αγώνα

Ο απεργιακός αγώνας στις 12 Δεκέμβρη νέκρωσε χιλιάδες εργοστάσια, επιχειρήσεις, υπηρεσίες. Σταμάτησε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα καράβια. Πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι, απεργοί - Ελληνες και μετανάστες - συναντήθηκαν με μικρομεσαίους αγρότες, αυτοαπασχολούμενους της πόλης, νέους εργαζόμενους, φοιτητές και μαθητές.

Καταδικάστηκε η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, η πολιτική του δικομματισμού που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και οξύνει τα λαϊκά προβλήματα.

Πλημμύρισαν οι πλατείες, οι δρόμοι και έστειλαν βροντερό μήνυμα.

Μαζικός, ταξικός αγώνας να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα - Ρέππα, να ικανοποιηθούν τα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων.

Αυτό το μήνυμα έστειλαν οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχιση και την κλιμάκωση του αγώνα.

Μπήκαν νέες δυνάμεις στη μάχη, συμμετείχαν για πρώτη φορά εργαζόμενοι που συντάχθηκαν με το ταξικό κίνημα ξεπερνώντας την εργοδοτική τρομοκρατία, γυρίζοντας την πλάτη στις παραπλανητικές προσπάθειες των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, αφήνοντας στην άκρη τα διλήμματα και τις τρομοκρατικές απειλές της κυβέρνησης, περί κατάρρευσης των Ταμείων.


Είναι σημαντικό, ελπιδοφόρο γεγονός που μπορεί να σημαδέψει τις εξελίξεις παρακινώντας να μπούνε στον αγώνα ακόμα περισσότερες δυνάμεις, ώστε το επόμενο διάστημα να αναπτυχθούν πιο μαζικοί - μαχητικοί αγώνες και να δοθεί αποφασιστικότερη απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική, στις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Χιλιάδες εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι όλα αυτά τα χρόνια, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υλοποιούν μια εχθρική στρατηγική που κάνει φθηνότερη την εργατική δύναμη για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτό διαπιστώνουν στην πράξη, βιώνοντας τις συνέπειες της εφαρμογής των νόμων Σιούφα και Ρέππα που ταυτίζονται με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων, τη μείωση της εργοδοτικής εισφοράς. Σε ένα περιβάλλον που επεκτείνεται η μερική απασχόληση, καθηλώνονται οι μισθοί, εμπορευματοποιούνται - ιδιωτικοποιούνται η Υγεία, η Πρόνοια, κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσιες επιχειρήσεις.

Χιλιάδες εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για μία γενική πολιτική κατεύθυνση που προωθείται με συγκεκριμένα μέτρα στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, με στόχο να υπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά οι ανάγκες του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Χιλιάδες εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας στα αντεργατικά μέτρα των προηγούμενων χρόνων, ετοιμάζεται να ισοπεδώσει δικαιώματα, να δημιουργήσει ένα ακόμα πιο ανυπόφορο ασφαλιστικό σύστημα, φορτώνοντας μεγάλα βάρη στις εργατικές λαϊκές οικογένειες.

Εχουν γίνει σημαντικά βήματα, αλλά η κατάσταση αυτή πρέπει να συνειδητοποιηθεί από ακόμα περισσότερους εργαζόμενους που επιβάλλεται να βγούνε στο δρόμο του αγώνα. Οχι μόνο προβάλλοντας αντίσταση για να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, αλλά συμβάλλοντας στην οργάνωση της πάλης για την κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων της προηγούμενης περιόδου, διεκδικώντας πλήρη - σταθερή εργασία, ουσιαστική αύξηση μισθών και συντάξεων, μείωση των ορίων ηλικίας, διεύρυνση των Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια.

Αυτό το στοιχείο, το στοιχείο μιας καλά οργανωμένης αντεπίθεσης, χρειάζεται να ενισχυθεί αυτό το διάστημα και να χαρακτηρίσει την αναμέτρηση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, το δικομματισμό, τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Βάζοντας ένα λιθάρι στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα αντιστοιχεί στα συμφέροντα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Καθοριστικός ο ρόλος του ΠΑΜΕ

Ο ρόλος των ταξικών δυνάμεων είναι καθοριστικός.

Στα πλαίσια ενός πλατιού πολύμηνου ανοίγματος, συνδυάστηκε η μαζική διαφωτιστική δουλιά με την προσπάθεια οργάνωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων, χρησιμοποιώντας τη μορφή των πανελλαδικών συλλαλητηρίων (7 Νοέμβρη 2007), τη μαζική διαμαρτυρία στο εργοστάσιο ΔΕΛΤΑ κατά της εργοδοτικής τρομοκρατίας, την κατάληψη των γραφείων της ΔΕΗ, τη διαμαρτυρία στο πρωθυπουργικό μέγαρο. Συμβάλλοντας έτσι στην προετοιμασία του μεγάλου απεργιακού αγώνα.

Η πράξη είναι το κριτήριο της αλήθειας. Και η πράξη αποδεικνύει ότι το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο αποκαλύπτει και αντιπαλεύει το βαθύτερο περιεχόμενο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, σε όλους τους τομείς.

Το ΠΑΜΕ δε βολεύεται με τη μερική απασχόληση, με τους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, με τα υψηλά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και τις υψηλές εισφορές, δεν ανέχεται την πολιτική που τα γεννάει.

Παλεύει για ουσιαστικά δικαιώματα, για τη βελτίωση των όρων εργασίας, αμοιβής και ασφάλισης των ανθρώπων του μόχθου.

Το ΠΑΜΕ έχει αυτή τη γραμμή πάλης, γιατί αντιτίθεται στο καθεστώς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και έχει ως αφετηρία το γεγονός ότι τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι και επιβάλλεται να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει.

Πραγματική, ταξική ενότητα

Πάνω σε αυτή τη γραμμή, πάνω σε αυτό το πλαίσιο πάλης μπορεί να σφυρηλατηθεί η ενότητα της εργατικής τάξης και να επιτευχθεί η κοινή δράση με τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα.

Αυτό είναι ανάγκη να διαδοθεί, να εκλαϊκευτεί και να προχωρήσει πρακτικά μέσα στους χώρους δουλιάς και κατοικίας, στους κλάδους, στις πόλεις και στην ύπαιθρο, επιτυγχάνοντας τη μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων που θα εκφράζεται στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, σε κάθε μορφή πάλης.

Αυτό είναι το ισχυρό όπλο στα χέρια των εργατικών - λαϊκών οικογενειών και σε αυτή την απεργία, στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 12 Δεκέμβρη έγιναν σημαντικά, πολύτιμα βήματα, πολύ χρήσιμα για την πορεία του αγώνα.

Θα το επαναλάβουμε απαντώντας σε όλους αυτούς τους απολογητές του εκμεταλλευτικού συστήματος, στους κάθε λογής οπορτουνιστές, που χρησιμοποιούν την ενότητα της υποταγής σαν άλλοθι εγκλωβισμού των εργαζομένων.

Το ταξικό κίνημα δρα ενωτικά, γιατί επιδιώκει τη συγκέντρωση περισσότερων εργατικών δυνάμεων κατά της στρατηγικής του κεφαλαίου και της αντιλαϊκής πολιτικής των κομμάτων του δικομματισμού ή του διπολισμού. Δρα ενωτικά, γιατί επιδιώκει τη συγκέντρωση περισσότερων εργατικών δυνάμεων που θα αντιστέκονται αποφασιστικά, θα διεκδικούν στόχους που ανταποκρίνονται στις εργατικές - λαϊκές ανάγκες σε μία συνεχή αγωνιστική πορεία, μέσα στην οποία θα διαμορφώνονται προϋποθέσεις για την ανατροπή των εκμεταλλευτών.

Η γραμμή του συμβιβασμού διασπά την εργατική τάξη

Διασπαστικά κινούνται οι ηγεσίες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που είναι στο ίδιο μήκος κύματος με τη στρατηγική του κεφαλαίου και την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του δικομματισμού. Την πολιτική της μερικής απασχόλησης, της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, της ανατροπής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της στήριξης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Αυτή η γραμμή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ενότητα της εργατικής τάξης, ούτε μπορεί να ανταποκριθεί στην απαίτηση της κοινής δράσης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Είναι το μέσον που χρησιμοποιείται για τη χειραγώγηση, την ενσωμάτωση των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών.

Γι' αυτό το σύστημα αγκαλιάζει τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, γι' αυτό προσπαθούν να τους ζωντανέψουν τα Μέσα Μαζικής Παραπλάνησης, γι' αυτό τους χαιρετίζει ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ).

Γνωρίζουμε π.χ. ότι στις συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ συμμετείχε ένας αριθμός εργαζομένων που αντιτίθεται στις αντιασφαλιστικές αλλαγές. Το ταξικό κίνημα τους καλεί να το ξανασκεφτούν και να εξετάσουν προσεκτικά το πλαίσιο των θέσεων, των αιτημάτων που προβάλλει το ψήφισμα της συγκέντρωσης. Τότε θα δούνε ότι αποσιωπούν τον αντεργατικό νόμο Ρέππα και τις βαριές του συνέπειες. Θα δούνε ότι το σύνολο των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θεωρούνται σαν τετελεσμένα και αναμφισβήτητα γεγονότα. Θα δούνε, επίσης, ότι δεν υπάρχει διεκδικητικό πλαίσιο για νέα δικαιώματα, για νέες κατακτήσεις.

Γνωρίζουμε π.χ. ότι στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ στην Αθήνα συμμετείχε ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων της «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ».

Το ταξικό κίνημα που στέκεται με συνέπεια δίπλα τους, τους καλεί να το ξανασκεφτούν. Γιατί η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ (όπως και οι παρατάξεις τους) ήταν υπέρ των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την απελευθέρωση των αερομεταφορών που είναι βασική πηγή των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν.

Γνωρίζουμε ότι δικηγόροι, μηχανικοί, δημοσιογράφοι, γιατροί συμμετείχαν στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Το ταξικό κίνημα τους καλεί να το ξανασκεφτούν. Να το ξανασκεφτούν ιδιαίτερα οι μισθωτοί που αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα. Να βάλουν στη δοκιμασία της λογικής ότι η ενοποίηση των Ταμείων στην οποία αντιτάσσονται είναι από τα βασικά μέτρα του νόμου Ρέππα, του νόμου του ΠΑΣΟΚ που στηρίζει ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός. Κι αυτός ο νόμος που χρησιμοποιείται σήμερα από τη ΝΔ είχε σαν στόχο την κατάργηση δικαιωμάτων, την προς τα κάτω εξίσωση δικαιωμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, είναι αναγκαίο να βγούνε ουσιαστικά πολιτικά συμπεράσματα, βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα, ώστε να καθοριστεί η στάση απέναντι σε κάθε πολιτική και συνδικαλιστική δύναμη με κριτήριο τα συμφέροντα, τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και όχι με βάση τις ψεύτικες προσδοκίες και τις οπορτουνιστικές αερολογίες που χρησιμοποιούν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, σαν μέσο χειραγώγησης.

Αλλωστε, οι δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας και οι ουραγοί της είναι αυτές που έχουν βάλει την υπογραφή τους, σε όλη την Ευρώπη, στο ξήλωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, δουλεύοντας για τον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος με μέσο την «ταξική συνεργασία» και τους «κοινωνικούς διαλόγους».

Η κλιμάκωση του αγώνα έχει μεγάλες απαιτήσεις

Ο ιδεολογικός, πολιτικός και μαζικός αγώνας συνεχίζεται, αξιοποιώντας την πείρα της απεργίας στις 12 Δεκέμβρη 2007. Αυτό επιφορτίζει τους κομμουνιστές, το ταξικό κίνημα με μεγάλες, νέες ευθύνες.

Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν ένταση των προσπαθειών στους χώρους δουλιάς και κατοικίας, σε πόλεις και χωριά για να ενημερωθούν, να οργανωθούν, να κινητοποιηθούν περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Καθημερινά πολύμορφα, διευρύνοντας τους στόχους πάλης, ανεβάζοντας την απαιτητικότητα.

Οι όροι που έχει διαμορφώσει η ταξική πάλη απαιτούν ορισμένες άμεσες προσαρμογές και πρόσθετα μέτρα:

  • Για ένα πολύ πλατύ, τολμηρό άνοιγμα σε νέες δυνάμεις, που μπορούν να ξεπεράσουν δισταγμούς και αναστολές, να γνωριστούν καλύτερα με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, με τις θέσεις, τις προτάσεις για την Κοινωνική Ασφάλιση και τα άλλα προβλήματα.
  • Για την ανάπτυξη μιας επίμονης και ουσιαστικής διαφωτιστικής δουλιάς για το ρόλο του ΠΑΜΕ, τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση νέων δυνάμεων, συνδικάτων, συνδικαλιστών, εργαζομένων. Δείχνοντας μεγάλο σεβασμό σε εργαζόμενους και εργαζόμενες που προσεγγίζουν για πρώτη φορά το ταξικό κίνημα, προβληματίζονται και διατηρούν ενδεχομένως ορισμένες διαφορετικές απόψεις.
  • Για τη βελτίωση της λειτουργίας και της δράσης των ταξικών συνδικάτων, την ενίσχυση των δεσμών με τους εργάτες και τις εργάτριες, τους νέους εργαζόμενους, την οργάνωση της εργατικής τάξης, τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα στους χώρους δουλιάς και κατοικίας.
  • Για την προώθηση της κοινής δράσης, της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, με τη μικρομεσαία αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.

Η πάλη δυναμώνει και θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο όσο ενισχύεται το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Οσο αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης κατά του δικομματισμού, του οπορτουνισμού, των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.

Δεν έχουμε δικαίωμα να καθυστερήσουμε ούτε ώρα.

Μέσα από την καθημερινή δουλιά στους εργασιακούς χώρους, στις λαϊκές γειτονιές θα προχωρήσει μια ουσιαστική προετοιμασία για νέα μεγάλα συλλαλητήρια, νέες μεγάλες απεργίες, για μια καλά οργανωμένη αναμέτρηση με την αντιλαϊκή πολιτική, με αιχμή την πάλη για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις, παρεμβαίνοντας για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.


Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ