Στην κατάμεστη αίθουσα «Ηλέκτρα Αποστόλου» του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Ηρακλείου, με έντονη την παρουσία της νεολαίας, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το απόγευμα η εκδήλωση της Βορειοδυτικής Αχτίδας της ΚΟΑ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση των 90 χρόνων από την Οχτωβριανή Επανάσταση. Στην εκδήλωση διαβάστηκαν ποιήματα εμπνευσμένα από την Επανάσταση που «συγκλόνισε τον κόσμο», προβλήθηκε βίντεο και ακολούθησε μουσικό αφιέρωμα από το συγκρότημα της ΚΝΕ.

Την εκδήλωση «άνοιξε» ο Μανώλης Χαλκιαδάκης, γραμματέας της Αχτίδας και μέλος της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ.

Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στα μηνύματα της Οχτωβριανής Επανάστασης, στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα και στη «λάσπη» που έχει δεχτεί από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, «φώτισε» ορισμένες πλευρές της νίκης της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες.

Μεταξύ άλλων στάθηκε στο εξής ζήτημα: «Πολλές φορές διατυπώνεται το ερώτημα γιατί δεν αντέδρασε η εργατική τάξη σε αυτές τις ανατροπές στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Από ορισμένους τοποθετείται αποκλειστικά ως πρόβλημα επιπέδου της σοσιαλιστικής συνείδησης, εξαιτίας έλλειψης ιδεολογικής δουλιάς του κόμματος και του κράτους. Πρέπει να πούμε ότι πρόκειται για απλουστευτική αντίληψη.

Η συνείδηση δε διαμορφώνεται μόνο με την ιδεολογική δουλιά, τη διαφώτιση, όσο κι αν αυτά είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητα. Για τις λαϊκές μάζες όμως, μέσα στα ιστορικά γεγονότα, πρωταρχικό ρόλο παίζει το κοινωνικό είναι.

Οι ηγεσίες των ΚΚ υιοθέτησαν επιλογές που διαβρώνανε τον κοινωνικό χαρακτήρα της ιδιοκτησίας και ενδυνάμωναν το στενό ατομικό και κατά μικροομάδα συμφέρον. Οδηγούσε και σε παράνομο πλουτισμό, ενώ το λεγόμενο "σκιώδες κεφάλαιο" επιδίωκε τη νόμιμη λειτουργία του ως κεφάλαιο στην παραγωγή. Ενισχύονταν η οπορτουνιστική διάβρωση και ο σοσιαλδημοκρατικός εκφυλισμός.

Δημιουργήθηκαν στην εργατική τάξη αισθήματα αποξένωσης από την κοινωνική ιδιοκτησία, διαβρωνόταν παράλληλα και η συνείδηση. Η πράξη απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τις διακηρύξεις, ο εργατικός έλεγχος έπαιρνε τυπικό χαρακτήρα και με αυτόν τον τρόπο διευκολυνόταν ο δρόμος προς την παθητικότητα, την αδιαφορία, τον ατομικισμό.

Η εργατική τάξη βέβαια και γενικότερα οι λαϊκές μάζες δεν αρνούνταν το σοσιαλισμό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, άλλωστε, ότι τα συνθήματα που χρησιμοποίησε η αντεπανάσταση ήταν "επανάσταση μέσα στην επανάσταση", "περισσότερος σοσιαλισμός", γιατί ένα μεγάλο μέρος του λαού που έβλεπε τα προβλήματα προσδοκούσε αλλαγές μέσα στο σοσιαλισμό και όχι ανατροπή του σοσιαλισμού.

Οι όποιες συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις υπήρχαν δεν κατόρθωσαν να συγκροτήσουν έγκαιρα εμφανή πόλο υπεράσπισης του σοσιαλισμού, έγκαιρα να διαφοροποιηθούν και να συγκρουστούν αποτελεσματικά με τις δυνάμεις της αντεπανάστασης. Δε διαμορφώθηκε έγκαιρα μια επαναστατική κομμουνιστική πρωτοπορία, ικανή να καθοδηγήσει ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά την εργατική τάξη ενάντια στην αναπτυσσόμενη αντεπανάσταση».

«Το Κόμμα μας διδάσκεται από τις αδυναμίες και τα λάθη του κατά το παρελθόν, όπως είναι η έλλειψη θεωρητικής και πολιτικής ετοιμότητας να κρίνει έγκαιρα την εξέλιξη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ», σημείωσε ο Δ. Κουτσούμπας.

«Θεωρούμε ότι αποτελεί ευθύνη και δικαίωμα του κάθε ΚΚ να μελετά τα θεωρητικά θέματα του σοσιαλισμού, να εκτιμά την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, να αντλεί διδάγματα για το μέτωπο με τον οπορτουνισμό σε διεθνές επίπεδο, να προετοιμάζει τις κομματικές και γενικότερα τις ταξικές δυνάμεις για την εξήγηση της ταξικής πάλης διεθνώς, την επιστημονική και ταξική εξήγηση των πισωγυρισμάτων στην κοινωνική κίνηση και εξέλιξη.

Με αυτό το διεθνιστικό και κομμουνιστικό πνεύμα προσπαθούμε να παρακολουθούμε και τις σημερινές εξελίξεις σε χώρες όπως την Κίνα, το Βιετνάμ, την Κορέα, την Κούβα, άλλες χώρες.

Η επιστημονική εξήγηση και υπεράσπιση της προσφοράς του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα αποτελεί στοιχείο ενίσχυσης της επαναστατικής στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος.

Η μελέτη των αντιθέσεων και αντιφάσεων, των υποκειμενικών λαθών της όλης ιστορικής κίνησης είναι διαδικασία ανάπτυξης της θεωρίας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, από την οποία θα προκύψει ιδεολογική και πολιτική αναζωογόνηση και υπεροχή του κομμουνιστικού κινήματος για νέα έφοδο και οριστική νίκη.

Από τα κορυφαία καθήκοντά μας σήμερα είναι να αποκατασταθεί στα μάτια των εργαζομένων η αλήθεια για το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα χωρίς εξιδανικεύσεις, αντικειμενικά και απαλλαγμένη από τις συκοφαντίες της αστικής τάξης, που βασίζονται και στις καταστροφές που έφερε η αντεπανάσταση».

«Το έχουμε πει πολλές φορές, θα το πούμε και σήμερα. Ο ιμπεριαλισμός μπορεί να είναι ακόμα σήμερα ισχυρός, δεν είναι όμως παντοδύναμος. Οι λαοί είναι δυνατοί, γίνονται τα κινήματά τους παντοδύναμα, όταν αγωνίζονται με σωστή στρατηγική κατά του ιμπεριαλισμού. Ετσι κι αλλιώς στο τέλος αυτής της πορείας, ξανά προβάλει ο σοσιαλισμός επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ.

Στην πάλη μας για την υλοποίηση των αποφάσεων του Κόμματος, για την οικοδόμηση του μετώπου ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό, ατενίζουμε με αισιοδοξία τον 21ο αιώνα. Ο 20ός άρχισε με τη μεγαλύτερη έφοδο των προλεταρίων όλων των εποχών και τέλειωσε με την προσωρινή ήττα τους. Ο 21ος αιώνας θα φέρει νέες εφόδους και επαναστατικές νίκες, την οριστική και αμετάκλητη αυτή τη φορά ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Το φάντασμα του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού, του Μαρξ, του Ενγκελς, του Λένιν, του Στάλιν, και τόσων άλλων, στοιχειώνει και σήμερα τα ματωμένα όνειρα των αστών, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Ας γίνουμε πιο αποφασιστικά ο μόνιμος εφιάλτης τους», κατέληξε.