Τρίτη 27 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Αλλη μια ιμπεριαλιστική «παράσταση»

Μια ακόμη «σύνοδος κορυφής» θυτών και θυμάτων, «διαμεσολαβητών» και καλοθελητών για το Παλαιστινιακό βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ανάπολις των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ακόμη φορά, κυρίαρχη αίσθηση, βάσιμα, είναι ότι, μόλις σβήσουν τα φώτα, ο παλαιστινιακός λαός ή δε θα έχει κερδίσει τίποτε ή θα βρεθεί σε δεινότερη θέση από ό,τι σήμερα.

Η σύνοδος, από τη στιγμή που αναγγέλθηκε, ήταν ξεκάθαρο ότι έχει ένα μοναδικό στόχο: Να δώσει την εντύπωση ότι η Ουάσιγκτον «ασχολείται με το Παλαιστινιακό στην κατεύθυνση της ίδρυσης δύο ανεξάρτητων κρατών». Η Προεδρία Μπους, όπως παλαιότερα τουλάχιστον τρεις φορές η Προεδρία Κλίντον, επιδεικνύει ιδιαίτερη ζέση. Μόνο που η ζέση αυτή δε στοχεύει στη δίκαιη και βιώσιμη επίλυση τού, επί δεκαετίες, «γόρδιου δεσμού». Αν, όντως, ίσχυε κάτι τέτοιο, δε θα χρειάζονταν ούτε σύνοδοι, ούτε διμερείς και τριμερείς επαφές, ούτε αλλεπάλληλες επισκέψεις της κυρίας Ράις στην περιοχή. Θα αρκούσε, απλώς, η πολιτική βούληση της εφαρμογής των ειλημμένων αποφάσεων του ΟΗΕ, που αντιμετωπίζουν και το θέμα των τελικών συνόρων (ζητώντας την ολική άνευ όρων αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη), και των εποικισμών (χαρακτηρίζοντάς τους όλους παράνομους και ζητώντας την άμεση διάλυσή τους), και των προσφύγων (αναγνωρίζοντάς τους το δικαίωμα επιστροφής).

Ολα αυτά, όμως, τα κομβικά ζητήματα, δηλαδή ο πυρήνας του προβλήματος που είναι η ισραηλινή κατοχή, δεν αναμένεται καν να θιγούν, ουσιαστικά, στην ατζέντα της «συνόδου». Οπως, άλλωστε, δε θίχτηκαν ούτε στις προηγούμενες ανάλογες συνόδους. Ούτε στις «πετυχημένες» επαφές που κατέληξαν στη «συμφωνία του Οσλο» και στην «ειρηνευτική διαδικασία»... Και αυτό φάνηκε στην αιματηρή πορεία. Η παλαιστινιακή πλευρά δεσμεύτηκε απέναντι στον κατακτητή, που, με τη σειρά του, «δεσμευόταν» για την «καλή του θέληση».

Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκαν, μέχρι σήμερα, και οι όποιες υποκριτικές διαμεσολαβήσεις (κουαρτέτο - ΕΕ), που, εκτός των ευχολογίων και των «δωρεών - δωροδοκιών», πίεσαν τον παλαιστινιακό λαό σε ακόμη περισσότερες υποχωρήσεις, υπέσκαψαν την ενότητά του επιβάλλοντάς του όρους λιμοκτονίας μετά τη δίκαιη εκλογική του έκφραση, κώφευσαν στις καταγγελίες για καθημερινά εγκλήματα πολέμου από τους κατακτητές. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο των θυτών συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση, που εκπροσωπείται στη σύνοδο από την υπουργό Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη.

Για όλους τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένων και αρκετών αραβικών ηγεσιών, το Παλαιστινιακό δεν αποτελεί παρά «άλλοθι» και «διαπραγματευτικό χαρτί», που το χρησιμοποιούν κατά βούληση και ανάλογα με την περίσταση, για να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα ή να δημιουργήσουν ευνοϊκότερους όρους για την προώθηση των σχεδίων τους στην περιοχή, π.χ., το σχέδιο για την Ευρεία Μέση Ανατολή. Η σύνοδος της Ανάπολις δεν είναι παρά μια καλοστημένη παράσταση από τους ιμπεριαλιστές - θύτες, προκειμένου να βελτιώσουν την εικόνα τους και να μοιράσουν πλουσιοπάροχα ψίχουλα και αφορμές για τις νέες τους επεμβάσεις. Η σύνοδος αυτή καθιστά, για άλλη μια φορά, σαφέστατο ότι ο παλαιστινιακός λαός έχει την τύχη του αγώνα του στα χέρια του και οφείλει να την υπερασπίσει, ξεπερνώντας «φτιαχτές» εσωτερικές διαχωριστικές γραμμές και κόλπα διχασμού, έχοντας ως όπλο την πείρα του και την αλληλεγγύη όλων μας.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ