Κυριακή 18 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
Πίσω από το όνομα της ΠΓΔΜ

1) Ο υφυπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ Νίκολας Μπερνς δηλώνει ότι «το όνομα δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για την είσοδο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ».

2) Αντίθετα ο ΥΠΕΞ της Γαλλίας δηλώνει για το ίδιο θέμα στη συνάντησή του στο Παρίσι με την Ελληνίδα ομόλογό του ότι «υποστηρίζουμε τη θέση της Ελλάδας ιδιαίτερα ύστερα από την υιοθέτηση της σύνθετης ονομασίας για τη FYROM».

3) Κλιμάκιο της κυβέρνησης των Σκοπίων επισκέπτεται τα κατεχόμενα της Κύπρου. Για τους γνωρίζοντες βασικούς κανόνες της διεθνούς διπλωματίας, η επίσκεψη αυτή εκλαμβάνεται ως σκλήρυνση αντιπερισπασμού με πλείστα αρνητικά ερωτηματικά. Με τη δήλωση του Νίκολας Μπερνς οι ΗΠΑ αποσαφηνίζουν ότι ως λύση εννοούν τη μετατροπή της περιοχής σε ανοιχτό αμερικανικό προτεκτοράτο που θα μπορούν να υπερέχουν στον ανταγωνισμό του διεθνούς καπιταλιστικού λόμπι (ΕΕ, Ρωσία). Με τη δήλωση του Γάλλου ΥΠΕΞ, η αστική Γαλλία δηλώνει άμεσα το ενδιαφέρον της στα στρατηγικά Βαλκάνια. Με την άγονη εμμονή στην ονοματολογία, τα Σκόπια οδηγούνται στην πλήρη ενσωμάτωσή τους στην αμερικανική πολιτική ως μια μικρή πολιτική ψηφίδα στον πάντα αινιγματικό χώρο των Βαλκανίων. Το γεγονός αυτό μετατρέπει τη FYROM σε αποσταθεροποιητικό παράγοντα πρώτης γραμμής στην περιοχή. Η αινιγματική αναζήτησή της στα κατεχόμενα της Κύπρου, ανοίγει ένα επιπλέον παράθυρο μιας πιθανής πολεμικής τρέλας που ίσως νομίζει ότι θα δικαιωθούν τα περί Μακεδονίας του Αιγαίου κι άλλα παρόμοια αλυτρωτικά. Τα Σκόπια δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να στηρίζουν το αλβανικό στοιχείο με τα δικά του αλυτρωτικά σύνδρομα κι ότι η οποιαδήποτε πράξη του αμερικανικού θεάτρου σκιών, θα παιχτεί στη βάση ισχυρών ανταγωνισμών. Με την επίσκεψη κλιμακίου τους στα κατεχόμενα της Κύπρου δείχνουν να κλείνουν την κυριότερη πολιτική θυρίδα κάθε μικρής αδύναμης χώρας που είναι η αναζήτηση καλών σχέσεων με τους γείτονές της.

Η αναζήτηση πολιτικής γέφυρας με την κατακτητική ανατολίτικη βαρβαρότητα υποθηκεύει ουσιαστικά το μέλλον της και το καθιστά προβληματικό. Αυτό είναι ιδιαίτερα έκδηλο όταν στην περιοχή εξελίσσονται οξύτατοι υπόγειοι ανταγωνισμοί ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη για την ενέργεια (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, ΕΕ). Οταν η ελληνική αστική τάξη προσπαθεί να εξισορροπήσει τη σχέση της με τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα να γίνει ο αιμοδότης του ρωσικού πετρελαίου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οταν σ' αυτό το λεπτό ανείπωτο παιχνίδι μπαίνει ακόμη κι η Τουρκία, που είναι κατ' ουσία ο ομολογητής των κατεχομένων της Κύπρου.

Στη διελκυστίνδα των ισχυρών συμφερόντων στην περιοχή που παίρνουν την πλασματική μορφή της ονοματολογίας των Σκοπίων, μέλλει αργά ή γρήγορα να παρέμβει κι η Βουλγαρία ως γεωγραφικός μέτοχος της μακεδονικής γης. Τότε η αλληλοπλοκή θα φτάνει στο ακραίο σημείο με την όποια κατάληξη κι αλίμονο στις ψηφίδες...

Το κυριότερο ρόλο στο στρατηγικό χάρτη της περιοχής, πέρα από τις ΗΠΑ, τον έχει από πολλού χρόνου το αντιφατικό δίπολο Γαλλία - Ρωσία. Χρονολογείται από τη μεταπολεμική σχέση Γαλλίας - Σοβιετικής Ενωσης ως ιδιότυπο ανάχωμα της αμερικανικής παρέμβασης στην Ευρώπη που κορυφώθηκε με τη «χρυσή ρήτρα» του Ντε Γκολ έναντι του αμερικανικού δολαρίου κι ολοκληρώθηκε με την αυτόνομη ανάπτυξη της γαλλικής πυρηνικής δύναμης. Σήμερα βρίσκεται στη διασφάλιση της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τη Ρωσική ενέργεια πετρελαίου κι αερίου. Η συγκατάβαση του Γάλλου ΥΠΕΞ προς την Ντόρα Μπακογιάννη για την ονοματολογία των Σκοπίων, είναι το πρώτο βήμα στον επίσημο καθορισμό ρόλου για κάθε πλευρά. Η ελληνική αστική τάξη έστω και ετεροχρονισμένα κατάλαβε την ανάγκη αλλαγής πολιτικής πλεύσης. Ταυτόχρονα δύναται να εκληφθεί κι ως προετοιμασία αποφυγής σε ενδεχόμενη βαλκανική τραγωδία. Ο χρόνος θα δείξει. Για την ώρα ο μουντός ουρανός της περιοχής δείχνει να σκουραίνει κι ανίσχυροι άνευ σημασίας θύλακες απειλούν να γίνουν προσάναμμα μιας νέας φωτιάς.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ