Ηκυβέρνηση αυτή, όπως επαναλάμβανε μονότονα ο λόγος στη Θεσσαλονίκη, έχει «όραμα» και μας καλεί να το υιοθετήσουμε. Να το αποδεχτούμε, να συναινέσουμε και να συνάψουμε ένα ακόμη συμβόλαιο υποταγής. Αν συναινέσουμε, θα ενισχύσουμε την ενοραματική διαισθητική των μάγων του εκσυγχρονισμού και των νεο-γκουρού συμβούλων. Που αφού έχουν περάσει τα διαδοχικά στάδια των γήινων χαμαιλεόντειων πολιτικών μετενσαρκώσεων, μας καλούν να ενσωματωθούμε στις επιλογές τους. Να αποβάλουμε, δηλαδή, το φθαρτό μας σώμα και τις πραγματικές ανάγκες που συντηρούν τη ζωή, και να περιενδυθούμε την ανανεούμενη στερητική λιτότητα, στις ατέρμονες δεκαετίες. Και ως λιπόσαρκοι, σκελετοί να οδηγηθούμε στην αντίπερα όχθη της Αχερουσίας, και αυτού του νέου ανελέητου καπιταλιστικού «εκσυγχρονισμού».

Μας μιλάνε, ως απεσταλμένοι άνωθεν - από τα ΝΑΤΟικά και ΟΝΕ σκοτεινά δώματα. Και η ενοραματική τους προσομοιάζει στους οραματισμούς της Ιωάννας της Λωραίνης (Ζαν ντ Αρκ), που άκουγε ήχους παράξενους από το τίποτα, καμπανάκια και κύμβαλα, να την καλούν στο «χρέος».

Για πόσον καιρό, άραγε; Για μια δεκαετία, επί του παρόντος, για να μεταμορφωθεί η εικονική ένταξη στην ΟΝΕ με την πραγματική, όπως μας λένε. Για να μεταβληθεί η εικονική ενοραματική εικόνα «εκσυγχρονισμού» στην ανανεούμενη υπόσχεση νέων φαντασιακών καταστάσεων της ηλεκτρονικής εικονικής πραγματικότητας και της φασματικής θιβετιανής «Σάγκρι Λα», όπου δεν υπάρχει πόνος, λύπη και στεναγμός.

Δε μας μέτρησαν ως ανθρώπινα υποκείμενα, αλλά ως αντικείμενα χειρισμών και πειραματισμών. Και δεν υπόσχονται ότι θα μας παραδώσουν ακέραιους, αλλά ως ψηφιακά στοιχεία της κυβερνητικής στατιστικής, που υποσχόμαστε ότι θα ανατρέψουμε.