Κυριακή 10 Σεπτέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 31
ΔΙΕΘΝΗ
Ωρα αποφάσεων...

Από ό,τι είπε και συνεχίζει να λέει ο Ελληνας πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, το μόνο πέραν πάσης αμφιβολίας είναι το γεγονός ότι όλα αλλάζουν. Αυτό είναι και το σημείο διαπίστωσης που βρίσκει σύμφωνες όλες ανεξαιρέτως τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζουν οι κατ' ουσίαν συμφωνίες ή διαφωνίες. Η συνεχής ρότα της αλλαγής διαπερνά όλο τον κοινωνικο-πολιτικό ιστό επιδρώντας σε πρόσωπα και πράγματα. Οι επιδράσεις αλλού είναι ουσιώδεις, αλλού καίριες κι αλλού φαινομενικές, χωρίς ουσία και σημασία. Μοιάζουν περισσότερο με βότσαλο που ταράζει τα λιμνάζοντα πολιτικά νερά της Ελλάδας. Οι αναταράξεις φέρνουν στην επιφάνεια την μπόχα των περιττωμάτων ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι υπάρχουν κι ευαίσθητα πολιτικά ρουθούνια που δεν αντέχουν το θέμα. Το γεγονός ότι τέτοια ρουθούνια βρίσκονται σε όλες αν και διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις, προσδίδει στο ζήτημα εθνική πολιτική διάσταση. Αυτό, ακριβώς, είναι και το σημείο ελπίδας για την ανάταση της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, παρατηρούνται πολιτικοί τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας που, παρά τη διαφορετική πολιτική τους προέλευση και κουλτούρα, βρίσκονται σε παράλληλο έως και κοινό πολιτικό τόπο. Το φαινόμενο βαθαίνει μέσα στα ίδια κόμματα και στις παρατάξεις μεταξύ πολιτικών που διαφοροποιούνται σε ουσιώδη ζητήματα. Η βάση που εκπορεύονται όλα αυτά τα ζητήματα είναι η έλευση της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης και οι επιδράσεις της στην Ελλάδα. Κάθε προσπάθεια εκτίμησης των αντιδράσεων των πολιτικών αυτής της κατηγορίας πρέπει να ξεκινά από αυτή τη βάση για να γίνεται κατανοητή η ουσία τους. Από αυτό προκύπτει και το ανεκπλήρωτο συμπέρασμα της ανάγκης ανακατάταξης των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

Οι αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου έχουν κατανοηθεί πλήρως από τους πολιτικούς αυτής της κατηγορίας. Ομως το πολιτικό κέλυφος παραμένει άθραυστο και οι πολιτικοί δείχνουν να βολεύονται στις άκαπνες αντιρρήσεις τους. Η εντεινόμενη αρνητική πραγματικότητα, όμως, τους οδηγεί αναπότρεπτα στην κόψη του ξυραφιού. Αργά ή γρήγορα θα υποχρεωθούν να πουν το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Οχι.

Δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι, ειδικά στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της έμπρακτης εθνικής μειοδοσίας και συνακόλουθα ένα νέο Γουδί. Η μέχρι τώρα πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης είναι η μεθοδευμένη αθόρυβη και θολή υποχώρηση έναντι των απαιτήσεων της δυτικής συμμαχίας και του τουρκικού επεκτατισμού. Αυτή η πολιτική επιμηκύνει το χρόνο του τελικού αδιεξόδου χωρίς όμως να τον ανατρέπει. Η ανατροπή του είναι εφικτή μόνο με την εκ βάθρων αλλαγή της υπαρκτής εξωτερικής πολιτικής. Αυτή η αλλαγή προϋποθέτει την επίσης εκ βάθρων αλλαγή της πολιτικής φρουράς. Αυτό σημαίνει το τέλος της καθεστωτικής πολιτικής ατμόσφαιρας όλων των αποχρώσεων.

Σημαίνει ότι επιβήτορες, συνοδοιπόροι και «μαϊντανοί» θα υποστούν τον πολιτικό Καιάδα. Θα είναι ένα γεγονός ωφέλιμο γι' αυτούς να αποφύγουν το βάσανο μιας έστω αθέλητης προδοσίας. Επειδή, όμως, η ιστορία προχωρά, μέσα από τις πράξεις των ανθρώπων, μπροστά ή πίσω, είναι απαραίτητο να συντριβεί το κέλυφος που κρατά αντιρρησίες πολιτικούς βολεμένους και δέσμιους. Ας κατανοήσουν ότι τα κόμματα είναι φορείς - εργαλεία προόδου ή συντήρησης, με όποια έννοια δίνει ο καθένας στις λέξεις αυτές.

Εχοντας κατά νου ότι στην πολιτική δεν υπάρχει κενό, ας πορευτούν έμπρακτα σύμφωνα με τις ανάγκες της Ελλάδας ως έθνος και κοινωνία. Αυτές οι ανάγκες συνοψίζονται στο δίπτυχο «Εθνική ανασυγκρότηση - Κοινωνική δικαιοσύνη». Είναι μια ιστορική ανάγκη που, χωρίς να θίγει καθολικά τις δομές του υπάρχοντος κοινωνικού καθεστώτος του καπιταλισμού, δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας συνεχούς ανάπτυξης χωρίς καθεστωτικό τέλος. Το οξύμωρο για τη σύγχρονη Ελλάδα είναι ότι η κυβερνητική πολιτική περιορίζει έως και καταργεί τον κρατικό παρεμβατισμό τη στιγμή ακριβώς που τον έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία της. Αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της εθνικής της υπόστασης, τόσο σε επίπεδο εσωτερικής κοινωνίας όσο και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής.

Επομένως, οι μέχρι τώρα λεκτικοί πολιτικοί αντιρρησίες υποχρεώνονται να επαναπροσδιοριστούν, να υπερβούν τα παραδοσιακά τους θέσφατα και να συνεβρεθούν σε μια άκρως αναγκαία ιστορική συνάντηση. Το εγχείρημα δύσκολο κι οι αντιρρήσεις προσωπικών δεδομένων πολλές. Ομως, σε τελευταία ανάλυση, η δυσκολία του προκύπτει κυρίως από τις προχωρημένες δυσκολίες της Ελλάδας για τις οποίες έχουν κι αυτοί μερίδα ευθύνης. Υπάρχει το ιστορικό δεδομένο της έλευσης της παγκοσμιοποιημένης οικονομικής πολιτικής και μιλιταριστικής Νέας Τάξης και οι υπαρκτές αρνητικές επιπτώσεις της στην Ελλάδα. Από αυτό καθορίζεται η πολιτική αξία του καθενός κι η ανάγκη εποικοδομητικής συνεύρευσής του με άλλους εξίσου ανησυχούντες. Τα υπόλοιπα βρίσκονται μέσα από το πολιτικό παιχνίδι του εφικτού και του ανέφικτου.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ