Με την κυβέρνηση να έχει αποθέσει τις «τύχες» της ελληνικής κινηματογραφίας στα ξένα οπτικοακουστικά μονοπώλια, με τα μεγάλα προβλήματα του χώρου να χρονίζουν και να διογκώνονται, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας συμπληρώνει 30 χρόνια (και 13 ως Διεθνές) και προσκαλεί να προβληματιστούμε με τις νέες δημιουργίες των «μικρομηκάδων», από 17 - 30/9.

Ωστόσο, αυτό θα γίνει με χειρότερους όρους, αφού η διοργάνωση ξεκινά με την απώλεια του ιστορικού κινηματογράφου «Αστέρια» που πλέον έγινε σούπερ μάρκετ και οι προβολές περιορίζονται στη μικρή ιδιόκτητη δημοτική αίθουσα «Ολύμπια», στο Δημοτικό Ωδείο, που θα διαμορφωθεί ανάλογα, και στο θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρος» (αν το επιτρέψει ο καιρός). Την ίδια ώρα, παραμένει ερωτηματικό τι γίνεται με την καπναποθήκη Περδίκα, ένα πολύ μεγάλο κτίριο που αγόρασε ο Δήμος για το Φεστιβάλ.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνολικά 230 ταινίες: Διεθνές Διαγωνιστικό: 75 συμμετοχές από 43 χώρες (ανάμεσά τους 3 ελληνικές και 1 κυπριακή). Ελληνικό Τμήμα: 51 ταινίες (32 μυθοπλασίας, 11 σπουδαστικές, 6 «Ελληνες του Κόσμου», 2 ντοκιμαντέρ). Πληροφοριακό: 13 ταινίες. Ψηφιακό (νέο τμήμα): 23.

Τα 30χρονα θα γιορταστούν με ένα αφιέρωμα 20 ταινιών που διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν στο Φεστιβάλ. Επιπλέον, θα προβληθούν 14 ταινίες μικρού μήκους της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου βραβευμένες με το «Prix UIP» και υποψήφιες για το πρώτο Ευρωπαϊκό Βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Το αφιέρωμα στον ισπανικό κινηματογράφο μικρού μήκους περιλαμβάνει 21 ταινίες, ενώ, το αφιέρωμα «Σπάνιες ταινίες από το Ιστορικό Κινηματογραφικό Αρχείο της ΕΡΤ»» περιλαμβάνει 10λεπτα αποσπάσματα που θα προβάλλονται πριν την προβολή του ελληνικού διαγωνιστικού προγράμματος, στο «ΟΛΥΜΠΙΑ».

Τα «Αίθρια λογοτεχνικά μεσημέρια» (1 μ.μ. στο αίθριο των γραφείων του Φεστιβάλ) συνεχίζονται με ομιλίες και παρουσιάσεις βιβλίων, ενώ, για τα παιδιά θα προβάλλεται καθημερινά στο «Ολύμπια» και στο Δημοτικό Ωδείο η ταινία του Βασίλη Ντούρου «Το φως που σβήνει».

Ολα αυτά θα πλαισιωθούν με εργαστήρια, εκθέσεις κ.λπ. Ξεχωρίζουν τα δύο εργαστήρια: Αυτό με θέμα τη διαφορά βίντεο - φιλμ και το πολύ σημαντικό εργαστήρι του Κονσταντίν Λοπουσάνσκι, Ρώσου σκηνοθέτη και σεναριογράφου, του οποίου το θέμα είναι η διαδρομή από τη γενική ιδέα (σενάριο) στην προβολή της ταινίας στην αίθουσα.