Κυριακή 3 Σεπτέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κ.ΣΗΜΙΤΗΣ
Τρισεκατομμύρια για το κεφάλαιο απειλές για το λαό

Επίδειξη αντιλαϊκής αποφασιστικότητας η πρωθυπουργική ομιλία στην ΔΕΘ. Τα πάντα για το μεγάλο -ντόπιο και ξένο- κεφάλαιο, πυξίδα για την κυβερνητική πολιτική. Προσχηματική κάθε φιλολογία για «διάλογο» και «συναίνεση»

Πανηγυρικό της «νέας τάξης» στον τομέα της οικονομικής πολιτικής αποτέλεσε η χτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Μιλώντας στο επίσημο δείπνο της ΔΕΘ, ο Κ.Σημίτης απευθύνθηκε προς δύο ακροατήρια. Την...«αφρόκρεμα» της ντόπιας ολιγαρχίας, που ήταν συγκεντρωμένη στην αίθουσα και τους διαδηλωτές της Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα προς το σύνολο των εργαζομένων της χώρας. Στους μεν, κλείνοντας πονηρά το μάτι, μιλώντας για τα 17,5 τρισεκατομμύρια που σκοπεύει η κυβέρνηση να μοιράσει στους εκπροσώπους της ολιγαρχίας. Στους άλλους, την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, κραδαίνοντας τη ρομφαία της αποφασιστικότητας ότι «σε κάθε περίπτωση θα προχωρήσουμε». Οτι δηλαδή, η κυβέρνηση, ανεξάρτητα από τους ψευτοδιαλόγους που λέει πως θα κάνει, θα εφαρμόσει τις αντιλαϊκές επιλογές της και στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό και στην παιδεία και στην υγεία και στη δημόσια διοίκηση.

Η ομιλία Σημίτη κινήθηκε στα οριοθετημένα πλαίσια του ρόλου που παίζει ως εντολοδόχος - υπάλληλος της άρχουσας τάξης. Επεδίωξε να στείλει -μέσα κι έξω από τη χώρα- το μήνυμα πως είναι αποφασισμένος να φέρει σε πέρας την αποστολή που του έχει ανατεθεί. Αποστολή, η οποία προβλέπει την επιβολή και ολοκλήρωση όλων των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων, που θα αναβαθμίσουν ακόμα περισσότερο την κυριαρχία του -ντόπιου και ξένου- μεγάλου κεφαλαίου, επιφέροντας τα απαραίτητα πλήγματα και αλλαγές σε όλους τους τομείς των εργατικών και κοινωνικών καταχτήσεων του λαού.

Η πρωθυπουργική ομιλία, δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, ξεκίνησε με τις θριαμβολογίες για την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ. Αποσιωπώντας πλήρως τα μέχρι σήμερα οδυνηρά για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού αποτελέσματα της πορείας προς την ένταξη, το πλέον σημαντικό για την κυβέρνηση αποδεικνύεται πως είναι ότι τώρα και οι... εταίροι «αναγνώρισαν ότι η Ελλάδα διαθέτει αξιοπιστία, διαθέτει τις προϋποθέσεις να προχωρήσει μαζί τους στην κοινή πορεία της οικονομικής ενοποίησης». Ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις εκτός πραγματικότητας και προκλητικές για τον ελληνικό λαό εκτιμήσεις ότι «η ένταξη προάγει τα εθνικά μας συμφέροντα», απάντησε στις αιτιάσεις που προβάλλουν οι ομοϊδεάτες του στη ΝΔ για τον τρόπο ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, λέγοντας ότι «μπήκαμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας» και από εκεί και πέρα:

  • Χρησιμοποίησε τις γνωστές στατιστικές απάτες, για να υποστηρίξει ότι «οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι είδαν σημαντικές πραγματικές αυξήσεις στις αποδοχές τους» και ότι η κυβέρνηση «αύξησε τις δαπάνες για κοινωνική προστασία».
  • Αξιοποίησε τις εγκάθετες φιλοκυβερνητικές πλειοψηφίες σε διάφορα συνδικαλιστικά όργανα και τους εκκολαπτόμενους υπουργούς σ' αυτά για να υποστηρίξει ότι η πολιτική του εφαρμόστηκε «επειδή πείσαμε τους κοινωνικούς εταίρους για την αξιοπιστία της πολιτικής μας».
  • Προκάλεσε το κοινό αίσθημα και τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους, κάνοντας λόγο για κυβερνητικές επιλογές που «μεταφράζονται σε αυξημένη ζήτηση για εργατικό δυναμικό και αύξηση στην απασχόληση».
  • Αναφέρθηκε στις εξελίξεις που σημειώθηκαν σε διάφορους οικονομικούς δείκτες όπως είναι δημοσιονομικά ελλείμματα και τα νομισματικά, για να υποστηρίξει ότι «δεν μπορούμε να μείνουμε σ' αυτή την προσπάθεια», αλλά «πρέπει κάθε χρόνο να πετυχαίνουμε μεγαλύτερα πλεονάσματα».

Ολα αυτά βέβαια, για να καταλήξει στη γνωστή πλέον επωδό ότι δεν πρέπει να «εφησυχάσουμε μέσα από μια τέτοια επιτυχία μας, αλλά αμέσως μετά (σ.σ. την ένταξη) να επωμιστούμε το έργο της τελικής εξομοίωσής μας με τις υπόλοιπες χώρες της Ενωσης».

Η... εξομοίωση

Προς τέσσερις κατευθύνσεις υποτίθεται πως βρίσκεται η προσπάθεια της λεγόμενης «πραγματικής σύγκλισης», όπως την παρουσίασε ο πρωθυπουργός. Σύμφωνε με τα όσα είπε για την επίτευξή της χρειάζονται:

  • Επενδύσεις και «δυναμικές επιχειρήσεις, σύγχρονης τεχνολογίας, υψηλής προστιθέμενης αξίας, που παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες».
  • Εργατικό δυναμικό «που συνεχώς αναβαθμίζει τις γνώσεις και δεξιότητές του, που προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές που φέρνει η γρήγορη τεχνολογική πρόοδος».
  • Οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον «που επιβραβεύει την εργατικότητα, την προσπάθεια, τη συνέπεια με τους κανόνες, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα» και στο οποίο θα κυριαρχεί η...«αξιοπιστία και η διαφάνεια».
  • «Δίκαιη κατανομή του εισοδήματος» αφού όπως υποκριτικά, (με βάση τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη των εισοδημάτων αποδεικνύουν) υποστήριξε «η ευημερία πρέπει να διαχυθεί σε όλους τους Ελληνες και σε όλες τις περιφέρειες της χώρας».

Οπως αποδεικνύεται και από την παραπέρα ανάλυση που έκανε ο πρωθυπουργός για τις κατευθύνσεις της κυβερνητικής πολιτικής, ο λόγος του ήταν απόλυτα σαφής και συγκεκριμένος, όταν οι αναφορές γίνονταν για τις προοπτικές και τα μέτρα που πρόκειται να παρθούν και αφορούν το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ φιλολογικού και γενικόλογου περιεχομένου, όταν αναφερόταν στις προσδοκίες που θα πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι.

Ο πακτωλός...

Μεγάλη έμφαση έδωσε ο πρωθυπουργός τα 17,5 τρισεκατομμύρια δραχμές του Τρίτου Κοινωνικού Πλαισίου Στήριξης. Στα ποσά που υποτίθεται πως θα εισρεύσουν στη χώρα,...«ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις» που έκανε η κυβέρνησή του. Η ουσία είναι ότι λόγος γίνεται για πράγματι τεράστια ποσά που με διάφορους τρόπους θα μεταφερθούν τα επόμενα χρόνια στα θησαυροφυλάκια της άρχουσας τάξης, μέσα από προγράμματα που κάθε άλλο παρά μπορεί να υποστηριχτεί πως έχουν ως κριτήριο την πραγματική ανάπτυξη της χώρας και την ενίσχυση της οικονομίας της. Είναι τα γνωστά προγράμματα που εκπονήθηκαν αποκλειστικά για να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες που έχουν σε υποδομές και εκσυγχρονισμό οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και οι πολυεθνικές.

Ιδιαίτερα προκλητικός ήταν ο Κ. Σημίτης όταν επιχείρησε να συνδέσει το Γ' ΚΠΣ με την ύπαιθρο και την αγροτική οικονομία. Προσβάλλοντας τη νοημοσύνη των εκατοντάδων χιλιάδων αγροτικών οικογενειών, μίλησε για πολιτική που θα «δώσει νέα πνοή στην ύπαιθρο», τη στιγμή που ακόμα και εκπρόσωποι της κυβέρνησης αναγκάζονται να ομολογούν πλέον και δημόσια ότι η Κοινή Αγροτική Πολιτική και η «Ατζέντα 2000», προβλέπουν ραγδαία μείωση του αγροτικού πληθυσμού και δραματική παραπέρα μείωση των παραδοσιακών αγροτικών καλλιεργιών και της παραγωγής συγκεκριμένων αγροτικών προϊόντων.

Στην προσπάθειά του, πάντως, να παραπληνήσει τους αγρότες ο πρωθυπουργός δε δίστασε ν' αναφερθεί στα περιβόητα 11 τρισεκατομμύρια που η κυβέρνηση λέει πως εξασφάλισε για την περίοδο μέχρι το 2006 «για τον Ελληνα αγρότη». Στην ουσία πρόκειται για ποσά, που ακόμα κι αν δοθούν, δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την ενίσχηση των αγροτών, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Είναι κεφάλαια που διατίθενται, ώστε να εξασφαλιστεί η ...αποπομπή των αγροτών από τη γη τους, η συγκεντροποίηση της γης σε όλο και λιγότερα χέρια, με την παράλληλη δημιουργία μεγάλων μονάδων συγκέντρωσης και εκμετάλλευσης της αγροτικής παραγωγής.

Οι «διαρθρωτικές αλλαγές»

«Αν οι επενδύσεις του Γ' ΚΠΣ - συνέχισε - είναι ο κινητήριος μοχλός της ανάπτυξης την επόμενη οκταετία, οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι αυτές που αυξάνουν την οικονομική αποτελεσματικότητα». Αποσιωπώντας το γεγονός ότι αυτή η περιβόητη οικονομική αποτελεσματικότητα μέχρι στιγμής ταυτίζεται αποκλειστικά με την από τη μια πλευρά ραγδαία αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και από την άλλη τη συνεχή αύξηση της ανεργίας και τη συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, ο πρωθυπουργός τόνισε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησής του να ενισχύσει παραπέρα (με διάφορα κίνητρα, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κλπ.) την «τόνωση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας». Σ' αυτά τα πλαίσια αναφέρθηκε στην απελευθέρωση των αγορών που ήδη έχει πραγματοποιηθεί και στη λήψη των επικείμενων μέτρων για την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, της ηλεκτρικής ενέργειας και των μεταφορών, σε χρόνους μάλιστα νωρίτερους από τις «καταληκτικές ημερομηνίες που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση». «Στους τομείς που απελευθερώσαμε τις αγορές - υποστήριξε - άνθισε ο ανταγωνισμός και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά». Βέβαια, επειδή τέτοιου είδους αποτελέσματα μόνο στη... φαντασία μπορεί να τα βλέπει κανείς, ο πρωθυπουργός κατέφυγε στον εξής πρωτοφανή χειρισμό. Εμφάνισε ως εντυπωσιακό αποτέλεσμα τις - σύμφωνα με τα όσα είπε - 15.000 θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν στο χώρο της κεφαλαιαγοράς. Πρόβαλε δηλαδή ως θετικό επιχείρημα την - κατά τα φαινόμενα πρόσκαιρη - αύξηση της απασχόλησης στο χώρο της κερδοσκοπικής δράσης (χρηματιστηριακές εταιρίες, ΕΛΔΕ, εταιρίες αμοιβαίων κεφαλαίων, ειδικές τραπεζικές εργασίες) του κεφαλαίου. Το δεύτερο και τελευταίο... εντυπωσιακό αποτέλεσμα ήταν οι 6,5 χιλιάδες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν μέσα σε μια δεκαετία (έναντι τρισεκατομμυρίων κερδών που εξασφαλίστηκαν για το κεφάλαιο) στον τομέα της κινητής τηλεφωνίας.

Τέλος, απευθυνόμενος προς τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις μη εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρίες από 40 σε 35% και τις προσωπικές και ομόρρυθμες εταιρίες από 35 στο 25%.

Η άλλη πλευρά

Αν στο μέρος της ομιλίας του που αφορούσε το μεγάλο κεφάλαιο ο Κ. Σημίτης μίλησε «δείχνοντας» τα 17,5 τρισεκατομμύρια του Γ' ΚΠΣ, οι αναφορές του προς τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού ήταν εξαρτώμενες από...«αναγκαίες προσαρμογές», «νέα δεδομένα», «αναμόρφωση», «υποχρεώσεις» και αποφασιστικότητα και απειλές του στιλ «σε κάθε περίπτωση θα προχωρήσουμε»!

«Αναπόσπαστο μέρος των διαρθρωτικών αλλαγών - είπε- αποτελεί και η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος». Αποφεύγοντας να κάνει λόγο ακόμα και για περιβόητα «ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα», ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος. Το συνταξιοδοτικό σύστημα «πρέπει να διασφαλίζει την ισορροπία ανάμεσα στις μελλοντικές υποχρεώσεις που αναλαμβάνει και τα έσοδά του». Αυτός θα είναι ο περιβόητος... καρπός της υποτιθέμενης αναπτυξιακής προσπάθειας για τους εργαζόμενους. Η επίκληση των διαφορών ανάμεσα στις μελλοντικές υποχρεώσεις και τα έσοδα για να προωθηθεί η πλήρης αμφισβήτηση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους.

Στον τομέα της απασχόλησης ο πρωθυπουργός ήταν ακόμα πιο σαφής. Μίλησε για «αναπτυξιακή απογείωση» για «ανάπτυξη και απασχόληση που είναι έννοιες αλληλένδετες», ωστόσο δεν είπε λέξη για το γεγονός ότι η ανεργία για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας έχει φτάσει στα τωρινά επίπεδα. Αντίθετα, προσπάθησε να μεταφέρει τις ευθύνες και το βάρος για την εικόνα της ανεργίας στον ελληνικό λαό καλώντας τον προκλητικά ν' απαντήσει «στην αγωνία των 520 χιλιάδων ανέργων και στις προσδοκίες της νεολαίας»... Την ίδια στιγμή και χωρίς να εξασφαλίζεται στο παραμικρό μείωση της ανεργίας, υποσχέθηκε νέες ενισχύσεις προς τους επιχειρηματίες με το πρόσχημα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, λέγοντας ότι στόχος του είναι να «δημιουργηθεί ένα πλέγμα κινήτρων και ένα οικονομικό περιβάλλον διαρκούς αύξησης της απασχόλησης». Τέλος, στο κεφάλαιο απασχόληση, ομολόγησε και τους απώτερους στόχους που επιδιώκει η κυβέρνηση μέσα από τον περιβόητο διάλογο που έχει εξαγγείλει, με τρεις συγκεκριμένες αράδες. «Ο υπουργός Εργασίας - είπε - θα δώσει τις επόμενες μέρες τις γραμμές της πολιτικής μας». «Ο καθένας - συνέχισε - θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του». «Σε κάθε περίπτωση - κατέληξε - θα προχωρήσουμε».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Κ. Σημίτης για τον τρόπο που η Παιδεία, αντί για χώρος μόρφωσης και πραγματικής εκπαίδευσης, θα πρέπει να υποταχθεί στα διάφορα επιχειρηματικά προγράμματα, ώστε να αξιοποιούνται οι ευκαιρίες απασχόλησης, ενώ για τον τομέα της Υγείας, σημείωσε πως κυβερνητικός στόχος είναι «η μετεξέλιξη του ΕΣΥ, σε ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό σύστημα υγείας». Σ' ένα σύστημα δηλαδή που τα αποτελέσματά του δε θα αποτιμώνται με κριτήριο την προσφορά στον τομέα της πραγματικής διασφάλισης της πραγματικής πρόληψης και της υγειονομικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, αλλά με βάση τα οικονομικά του αποτελέσματα και την περιβόητη ανταποδοτικότητα.

Τέλος, συμπυκνώνοντας το κυβερνητικό όραμα για την Ελλάδα των χρόνων που έρχονται, ο πρωθυπουργός αφού ξεκαθάρισε ότι τα πάντα είναι υποταγμένα στις γενικότερες επιλογές της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας και στη συνολική ενσωμάτωση της χώρας σ' αυτές, μίλησε για μια «ισχυρή Ελλάδα, την Ελλάδα της οικονομικής προόδου, των ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, της κοινωνικής αλληλεγγύης».Μια Ελλάδα, δηλαδή, στην οποία η οικονομική ανάπτυξη θα αποβλέπει αφ' ενός στη διατήρηση και ενίσχυση της κυριαρχίας των εκπροσώπων του κεφαλαίου και αφ' ετέρου στην... ελεημοσύνη των κοινωνικών ομάδων που η εφαρμοζόμενη πολιτική, στέλνει στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ