Τα «Εμπυρα σήματα» της Ελευθερίας Κουντούρη, μας έχουν απασχολήσει και στο παρελθόν. Τούτη τη φορά πρόκειται για επανέκδοση της συλλογής, στα ελληνικά και αγγλικά, σε μετάφραση της βραβευμένης, εδώ και στο εξωτερικό, Αμυ Μιμς, γνωστής κι απ' τις μεταφράσεις της στο έργο των: Καζαντζάκη, Ρίτσου, Ελύτη κ.ά.

Το βιβλίο, που προλογίζει ο Γιώργος Πετρόπουλος, αποτελείται από δύο μέρη: «Διπλή κίνηση» και «Τρεις ωδές». Η «Διπλή κίνηση» είναι ένα συνθετικό ποίημα, σε οχτώ παραλλαγές. Εδώ κυριαρχεί, τραυματικά, η ζωή στο πρόσωπο της Γυναίκας που δανείζεται τα ονόματά της απ' τον αρχέγονο μύθο: Σαν «Ιφιγένεια» δεν αντιστέκεται και πεθαίνει «είκοσι χρονών». Σα «Ναυσικά» πεθαίνει όταν ζήσει μέσα της τη δύναμη του Οδυσσέα, οποίος απεκδυόμενος τον ανδρικό εγωισμό του μαθητεύει με την αδυναμία του, της αυτογνωσίας μέσα απ' την αναγκαιότητα της αρμονικής συμβίωσης κι όχι από τη βιαιότητα του μυϊκά ισχυρότερου. Η Ναυσικά δεν πεθαίνει, παρά μόνον όταν εμφυσήσει πνοή ζωής στη νεκρή Ιφιγένεια, ώστε να επαναστατήσει ενάντια στο θάνατο. «Ετσι πέθανε η "Ναυσικά" αλλά κι έτσι γεννήθηκε η Ιφιγένεια για να μιλήσει φανερά» τις «τρεις ωδές» της: «Σε αδόκιμη μέρα», «Σε πρόσκαιρο χώρο», «Σε ανάγλυφο χρόνο». Η Ιφιγένεια επαληθεύει τη δύναμη του ανθρώπου να πεθαίνει και να ξαναγεννιέται, όταν το φως αποτελεί τη Γνώση της Αγάπης: «Η λάμψη ανεξίτηλο σημάδι/ πάνω από κάθε πόλη/ στροβίλιζε σε ό,τι ένιωσα,/ σε ό,τι αυτόβουλα στάλαξε άγνωστο,/ ικανό να υπερβάλλει την ασάφεια,/ να κεντρίζει την περιέργεια,/ από χάραμα σε χάραμα».

Υπάρχει εδώ από αυγή σε αυγή η συνέχεια της «Αδόκιμης μέρας», ενάντια στη «χρονοβόρα νύχτα». Οπως κι η συνέπεια της αληθινής ποίησης, με εντολή του «απόκρυφου» είναι του ανθρώπου, όταν «ο καιρός εκδικείται την άγνοια». (Εκδόσεις «Σ. ΒΟΓΙΑΤΖΗ & ΣΙΑ ΟΕ»).