Το καλοκαίρι του 2004, στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (25/8/2004) αναδημοσιεύτηκε κείμενο της τουρκικής εφημερίδας «Ραντικάλ» στο οποίο γινόταν λόγος για την υπόθεση Οτσαλάν.

Στο κείμενο υποστηριζόταν ότι:

«... ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς, πραγματοποίησε συνάντηση με τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος του τόνισε ότι η ελληνική πλευρά επιδιώκει μεν να απομακρύνει από τη χώρα τον Οτσαλάν, αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό μέχρι στιγμής. Τότε - κατά τη "Ραντικάλ" - ο Μπερνς πραγματοποίησε μια κρίσιμη επέμβαση: "Φροντίστε να αποστείλετε τον Οτσαλάν στην Κένυα και τα υπόλοιπα είναι δική μας υπόθεση", φέρεται ειπείν στον Θ. Πάγκαλο...».

Αυτά έγραφε η «Ραντικάλ» και αναδημοσιεύονταν στον ελληνικό Τύπο. Και, βεβαίως, δεν είναι δική μας πρόθεση να τα υιοθετήσουμε. Είναι όμως υπόθεση του καθενός να αναρωτηθεί: Υπήρξε η στοιχειώδης ευθιξία από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ντροπιαστικής υπόθεσης, να τοποθετηθούν στα εν λόγω δημοσιεύματα; Γιατί τέτοια ευθιξία απέναντι στο συγκεκριμένο δημοσίευμα, δεν είδαμε. `Η μήπως η ευθιξία τους εξαντλήθηκε με εκείνα τα αλήστου μνήμης «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»;...