Αυτές οι επιλογές των ελληνικών κυβερνητικών επιλογών και προσανατολισμών δεν είναι υπόθεση κάποιων υπουργών, αλλά αντανακλά τη συνολική στρατηγική της άρχουσας τάξης για τη θέση της Ελλάδας στο νέο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η συνειδητή πρόσδεση της χώρας, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στο αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλιστικό άρμα, είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και υπονομεύει την υπόθεση της ειρήνης διεθνώς. Συνδέεται άμεσα με τις επιδιώξεις της ντόπιας πλουτοκρατίας για αναβαθμισμένη συμμετοχή της στη διανομή της λείας από τη λεηλασία χωρών και λαών. Είναι αυτό που ονομάζουν «διεθνής θέση της χώρας» και «συμμετοχή στις διεθνείς εξελίξεις», αψηφώντας τις συνέπειες που έχουν αυτές οι επιλογές στο μέλλον του ελληνικού λαού. Εκφράστηκε και με τη συμμετοχή της στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και τη Μέση Ανατολή.
Το προπαγανδιστικό πλαίσιο περί «ασύμμετρων απειλών», «χωρών τρομοκρατών» κλπ., όπου στηρίζεται η οικοδόμηση της αμερικανικής «αντιπυραυλικής ασπίδας», αλλά και του νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ, έχει ήδη εδώ και καιρό υιοθετηθεί από τη χώρα μας και έχει ενσωματωθεί στο ελληνικό αμυντικό δόγμα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και επαναεπιβεβαιώθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ στα πλαίσια της αναθεώρησης του ελληνικού αμυντικού δόγματος που έχει μετατραπεί ήδη σε επιθετικό. Επίσης το ιμπεριαλιστικό αυτό δόγμα έχει ενσωματωθεί και στην κοινή ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, αλλά και στο λεγόμενο αντιτρομοκρατικό δόγμα.
Ομως η ένταση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών πάνε μαζί με την ένταση των αντιλαϊκών πολιτικών. Από τα ίδια κέντρα εκπορεύονται. Κοινή λοιπόν είναι και η απάντηση που μπορεί και πρέπει να δοθεί μέσα από το λαϊκό κίνημα, αλλά και με τη λαϊκή ψήφο στις επερχόμενες εκλογές. Ο λαός μπορεί να αποδυναμώσει κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, να βάλει εμπόδια στη δικομματική εναλλαγή, με την ενίσχυση του ΚΚΕ που θα προκαλέσει ταραχή στα σχέδιά τους.