Σε μια περίοδο που εξαιτίας της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα προβλήματα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών οξύνονται, με τα δρομολόγια των πλοίων να καθορίζονται ανάλογα με τα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου, τις τιμές των εισιτηρίων να δέχονται απανωτές ανατιμήσεις και τα σαπιοκάραβα να ταξιδεύουν ανενόχλητα, οι νησιώτες, οι εργαζόμενοι και η νεολαία, επιβάλλεται να «πάρουν τα μέτρα τους», να οργανώσουν τη δική τους πάλη απέναντι στη φιλοεφοπλιστική πολιτική.

Μια πολιτική που συνοψίζεται στην παρακάτω εικόνα: Εισιτήρια - «φωτιά» για τη λαϊκή οικογένεια. Αποκλεισμός των νησιωτών από την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα. Δρομολόγια πλοίων που παραμένουν ακόμα και στα μέσα Ιούνη «μετέωρα» εξαιτίας του ανταγωνισμού και των αντιθέσεων του εφοπλιστικού κεφαλαίου, παρ' όλο που είναι αναγκαία για την εξυπηρέτηση νησιωτών και επισκεπτών. Νησιά με χιλιάδες κατοίκους, επισκέπτες και εμπορική δραστηριότητα, όπως η Λέσβος, η Χίος, η Λήμνος, η Ικαρία, η Ρόδος κ.ά., βαφτίζονται «άγονη γραμμή» και οι εφοπλιστές επιδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ από το κράτος για να λειτουργήσουν δρομολόγια. Καράβια ηλικίας πάνω από 40 χρόνων, που απειλούν ανά πάσα στιγμή να πάρουν στο βυθό ανθρώπινες ζωές, συνεχίζουν να πλέουν.

Ολα τα παραπάνω φέρουν πολιτική «σφραγίδα». Αποτελούν την εφαρμογή εκ μέρους των εφοπλιστών των νόμων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Νόμων και μέτρων που συμβαδίζουν με τις υποδείξεις της ΕΕ. Αυτή την αλήθεια προσπαθούν να κρύψουν, όσοι - εκλεγμένοι με τη στήριξη των δυο κομμάτων - καλούν όψιμα σε κινητοποιήσεις, για ψηφοθηρικούς λόγους και με αιτήματα πέρα και μακριά από τις πραγματικές ανάγκες. Οσοι προβάλλουν υποκριτικά ως λύση τα «σωστά κατανεμημένα δρομολόγια» και τον «έγκαιρο προγραμματισμό» για να «βγάλουν λάδι» τους πολιτικούς υποστηρικτές τους.

Οι πολύχρονοι αγώνες των νησιωτών με το συντονισμό της Παναιγαιακής Επιτροπής, με τη συμμετοχή των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ και των τοπικών φορέων πολλών νησιών του Αιγαίου, ανέδειξαν από την πρώτη στιγμή την ένταση της επίθεσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου και τις ευθύνες των κυβερνήσεων του τόπου. Προέβαλαν ως μονόδρομο για τη λύση του προβλήματος των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών τον ασυμβίβαστο αγώνα για ένα Εθνικό Δημόσιο Φορέα Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, για καθημερινή σύνδεση των νησιών με την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα χειμώνα και καλοκαίρι, για φτηνά εισιτήρια, για σύγχρονα και ασφαλή πλοία.

Κάθε νησιώτης και εργαζόμενος οφείλει όχι απλά να βγάλει συμπεράσματα από την ίδια τη ζωή, αλλά έχει και μεγάλη ευθύνη για το αν οι εφοπλιστές και τα κόμματα που τους υπηρετούν θα τρομοκρατηθούν και θα «μαζευτούν». Εχει παράλληλα και δύναμη στα χέρια του, ώστε οι υπεύθυνοι για την κατάσταση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών να δεχτούν στις επόμενες εκλογές το πολιτικό κόστος της φιλοεφοπλιστικής πολιτικής τους.